رسایی: بنا به تشخیص رهبر انقلاب، در همین دولت وحدت ملی تحقق یافته است

 
عصرایران - یک نماینده اصولگرای مجلس هشتم و از حامیان دولت نهم در یادداشتی در سایت شخصی خود، با انتقاد از حامیان طرح وحدت ملی، آنها را به لج بازی و توجه نکردن به بیانات مقام معظم رهبری متهم کرد و نوشت:

 

"لجبازی جماعتی که امروز در نشریات و رسانه هایشان به استقبال طرح دولت وحدت ملی رفته اند همچنان ادامه یافت و نصایح دلسوزانه رهبری حتی از مکان مقدس نماز جمعه هم در ایشان تاثیر نداشت تا اینکه برخی از همین افراد غافل تبدیل شدند به بلندگوی دشمن آن هم با ارائه طرح هایی که در واقع نشخوار برنامه های براندازانه آن سوی مرزها بود!"

حمید رسایی در این یادداشت که با تیتر "نگاهی نو به طرح دولت وحدت ملی؛ ژنرال ها چه خواهند کرد؟!" منتشر شده ، آمده است:  

"بنا به تشخیص رهبری در دولت نهم به دلیل توجه به اصول و آرمان های انقلاب اسلامی و امام راحل (ره) وحدت ملی تحقق عینی تری یافته تا جایی که مهم ترین دلیل تخریب های دولت نهم از سوی رهبری انقلاب ، پایبندی این دولت به اصول و آرمان های انقلاب و امام (ره) عنوان شد و البته همچنان دشمنان انقلاب اسلامی در انتظارند که بتوانند وحدت ملی با این تعریف را به مرز تهدید و نابودی برسانند."

این نماینده مجلس همچنین نوشته است: "بدون تعارف باید گفت که در سایه رهبری های حکیمانه و تبعیت دولت نهم از خط ولایت ، وحدت ملی و دولت آن وجود دارد، تنها باید مراقب بود تا همچون عده ای که به تعبیر رهبری در گذشته به خاطر غفلت ، ضعف ، عقده ، کینه شخصی،  گله از اطرافیان ، محرومیت از پست و مقام به جان وحدت ملی افتادند ، بازی نخوریم و در زمین دشمن بازی نکنیم."

متن کامل این یادداشت بدون پیشداوری درباره محتوای آن به شرح زیر است:

اکنون با توجه به موضع آقایان هاشمی رفسنجانی ، ناطق نوری و علی لاریجانی و دیگر نیروهای انقلاب که بر پیروی از نقطه نظرات رهبری در گام برداشتن برای تحقق دولت وحدت ملی تاکید دارند ، چنانچه این بزرگان در تکاپوی تحقق وحدت ملی با تعریف رهبری هستند، باید دید که تلاش هایشان در تقویت دولت وحدت ملی مورد تایید رهبری متمرکز خواهد شد یا در تغییر و زوال آن ؟!

در روزهای اخیر طرح موضوع تلاش برای تحقق وحدت ملی و در کنار آن سخن گفتن از طرح تشکیل دولت وحدت ملی به یکی از مهم ترین سوژه های خبری رسانه ها تبدیل شده است .

 بزرگنمایی این سوژه نیز یک روز پس از برگزاری همایش سی سال قانونگذاری در نشریات اصلاح طلب آغاز شد.
همین نشریات بودند که با استقبال از برگزاری این همایش، آن را نشانه ای برای اجماع جریان چپ و راست در تحقق دولت وحدت ملی معرفی کردند .

 بسیاری از فعالان سیاسی معتقدند که این همایش بیش از آن که با هدف تجلیل از مرحوم شهید مدرس (ره) و یا اهمیت قانونگذاری در جمهوری اسلامی برپا شده باشد ، در حقیقت طرحی برای کلید زدن ایده دولت وحدت ملی بود. ایده ای که یکسال قبل دقیقا در همین ایام (19 آذر 86) برای اولین بار پس از خروج علی لاریجانی از شورای امنیت ملی به صورت علنی از زبان وی طرح گردید:"پایبندی به وحدت ملی یک نیاز اساسی برای کشور است.   اگر حتی کشور بتواند تئوری دولت وحدت ملی را دنبال کند به نفع ماست، اگر در گذشته هم این اقدام انجام می‌شد نتایج خوبی برای ما داشت.  دستیابی به دولت وحدت ملی ملزوماتی دارد، یکی از ملزومات آن شاید این باشد که قوانینی تهیه شود تا همه جریان‌های سیاسی به هر میزان که مقبولیت مردمی دارند ، بتوانند در اداره کشور سهیم باشند."

 لاریجانی که قبل از تشکیل مجلس هشتم از لزوم تصویب قوانینی برای تحقق این ایده سخن گفته بود  با تکیه بر کرسی ریاست مجلس هشتم به فاصله چند روز مانده تا سالروز تاسیس مجلس با دعوت از تمام نمایندگان دوره های قبل – حتی چهره های ملی مذهبی که از نظر سیاسی باعث بدنام شدن این جلسه می شدند - و تنظیم سخنرانی برای روسای مجالس دوره های اول تا هفتم که بسیاری از آنها با وی در تشکیل دولت وحدت ملی اشتراک نظر داشتند، زمینه ابراز نظر ایشان را از تریبون مجلس فراهم آورد.

 ناطق نوری که پیش از این (3 شهریور 87) در مصاحبه ای " ابراز امیدواری کرده بود تا با تشکیل دولت وحدت ملی ، کشور هدایت و فردی مورد قبول مقام معظم رهبری و معتقد به اصول انقلاب انتخاب شود" و بعدها آن را منتفی دانسته بود ، با امیدی دوباره در این همایش سخن گفت .

  هاشمی رفسنجانی که هم چنان از نتیجه انتخابات نهم ناراضی و دلگیر است، در سخنانش از "جدی بودن نیاز به وحدت ملی" یاد کرد .

هاشمی البته طبق معمول با نگاهی بدبینانه در باره برگزاری انتخابات آینده ریاست جمهوری گفت : " اگر مردم احساس کنند رأیشان در سرنوشتشان بی اثر است و متولیانی پیدا شوند که رای آنها را  هر جوری که می‌خواهند، بخوانند آنگاه دلسرد می‌شود."

مهدی کروبی هم در این نشست صریحا "بسیج را به اعمال فشار بر نمایندگان " متهم کرد و در حالی که " از نمایندگان می خواست تا از بسیج نترسند"، ناخواسته به بسیجیان و نمایندگان ملت اهانت کرد !

  بسیاری از فعالان سیاسی و بویژه روزنامه های اصلاح طلب با توجه به کدهایی که در اختیار داشتند، ایده دولت وحدت ملی را همان ایده عبور از احمدی نژاد و یا به عبارتی : " انتخاب هر گزینه ای غیر از احمدی نژاد" دانستند. اما آیا واقعا مروجان ایده وحدت ملی و لزوم تشکیل دولت وحدت ملی به دنبال عبور از احمدی نژاد هستند؟

 نگارنده  این یادداشت قصد ندارد در باره اهداف طراحان و مدافعان این ایده نفیا یا اثباتا قلم بزند. به نظرم در این خصوص همچون بسیاری از بزنگاه های دیگر باید از رهبری انقلاب چاره اندیشی خواست. بویژه که از سوی طراحان و مدافعان ایده وحدت ملی، نظر ایشان فصل الخطاب دانسته شده ، همانطور که آقای هاشمی رفسنجانی در همایش سی سال قانونگذاری مجلس تاکید کردند: "همه احتیاج به ایستادن پشت سر رهبر بزرگوار کشورمان داریم" و آقای ناطق نوری در مصاحبه خود اعلام کردند: "دولت وحدت ملی باید مورد قبول مقام معظم رهبری باشد" و آقای لاریجانی نیز اخیرا با سخنرانی در زادگاه شیخ قدرت علیخانی در قزوین یادآور شدند : " کسانی که وحدت ملی را قبول دارند، باید پشت سر رهبری حرکت کنند" .

 اما براستی دیدگاه رهبری انقلاب درباره وحدت ملی چیست ؟  اساسا وحدت ملی از نگاه رهبری در چه محدوده ای تعریف می شود؟ آیا توافق نظر احزاب و گروه ها درباره یک برنامه یا روش مدیریتی و یا کاندیدایی خاص برای انتخابات دهم ریاست جمهوری را می توان وحدت ملی نامید که همه از ضرورت تحقق آن سخن می گویند؟

 رهبری انقلاب در یکی از خطبه های نماز جمعه (26 فروردین 79) پس از تقسیم بندی اصلاحات به اسلامی و آمریکایی و تبیین هر یک می فرماید : "وحدت مردم، اتّحاد قلبى مردم، اتّحاد روحى مردم، محبّت مردم، وفاق مردم حول نظام اسلامى، حول احکام مقدّسه‌ى اسلام، حول قانون اساسى - که قانون اساسى هم منطبق بر احکام اسلامى است - حول قوانین کشور - که لااقل اغلب آنها منطبق بر قوانین اسلامى است؛ اگر نگوییم همه‌اش منطبق است - «وحدت ملى» را تشکیل مى‌دهد."

  هم ایشان دوسال بعد در سالروز رحلت امام و در اجتماع بزرگ زائران حرمش (14 خرداد 81) با اظهار تعجب از کسانی که به دنبال وحدت ملی هستند، همچنان پایبندی به همان اصول را وحدت ملی نامیدند : "علاج مقابله با تهدیدهای امریکا عبارت است از وحدت ملت، وحدت مسؤولان، مراعات جناح های مختلف سیاسی و گردآمدن حول همان محورهایی که امام بزرگوار ما به عنوان اصول این انقلاب و نظام معیّن کرده و مورد قبول این ملت است ... این اصول، مورد اعتقاد و اعتماد و عشق و علاقه مردم و محور وحدت است . بعضی دنبال محور وحدت نگردند! این اصول، محور وحدت است. همه - چه مسؤولان و چه عناصر سیاسی - وفاداری خود را به این اصول، بارها و بارها به زبان، به قلم، با نطق و با رفتار ثابت کنند؛ این می‏شود محور وحدت. وحدت ملی یعنی این."

  سوگمندانه باید گفت  اصولی که رهبری از آن به عنوان نماد وحدت ملی یاد کردند ، در سال های حاکمیت اصلاح طلبان بارها و بارها در ورای نظریه هایی چون فشار از پایین و چانه زنی از بالا ، قرائت های مختلف از دین ، تساهل و تسامح و توهم توطئه مورد خدشه قرار گرفت.

 ارائه این طرح ها از سوی چهره های تندروی سیاسی در حالی بود که از سوی دیگر مجلس ششم نه تنها با نطق هایی که بی پروا وحدت ملی را هدف گرفته بود ، بلکه با ارائه طرح هایی چون لوایح دو قلو و لزوم اصلاح حاکمیت دوگانه ، راه خود را از مردم و آرمان های آن جدا کردند و کار را به تحصن غیر قانونی در مجلس و بدنبالش ارائه طرح استعفای استانداران در آستانه انتخابات مجلس هفتم کشاندند .  

 رهبری انقلاب اما از همان آغاز انحراف این جریان ، لب به هشدار گشودند و در نماز جمعه تهران (26 آذر 78) با اشاره به غفلت برخی از نیروهای خودی در باره نقشه دشمن برای تخریب وحدت ملی فرمودند : "سه تخریب، مورد نظرِ دشمن است: تخریب وحدت ملی، تخریب باورهای کارساز ومقاومت‏بخش، و تخریب روح امید. اسم این تخریب ها را هم «اصلاح» می‏گذارند! من کاری به این دوستان و خودی های غافل ندارم؛ بحثِ من برسر دشمن است که سلسله جنبان این حرکت، به بیرون از این مرزها مربوط است. در داخل مرزها هم کسانی‏که اساس کار دست آنهاست، جزو دشمنانند ... غم بزرگ این است که - همان‏طور که قبلاً اشاره کردم  - بعضی عناصری که هیچ سودی در سلطه امریکا بر این کشور ندارند، از روی غفلت و اشتباه و ضعف ها و عقده‏ها، برای سلطه امریکا بر این کشور تلاش می‏کنند! البته اشخاص مختلفند؛ بعضی ها عقده‏ای دارند؛ بعضی ها کینه‏ای دارند؛ بعضی ها گله‏ای از کسی دارند؛ برای خاطر دستمالی، قیصریه را آتش می‏زنند؛ به‏خاطر یک دشمنی و یک کینه شخصی و یک محرومیت از فلان مسؤولیت که مایل بوده به او بدهند و مثلاً نشده و به‏خاطر یک اشتباه در فهم، می‏بینید که حرفی می‏زنند، اقدامی می‏کنند، موضعی می‏گیرند و کاری می‏کنند که به ضرر تمام می‏شود و در خدمت دشمن قرار می‏گیرند!"

  چهار ماه پس از این هشدار ، از آنجا که جریان به انحراف کشیده شده اصلاحات هم چنان در بوق تخریب باورهای دینی و وحدت ملی می دمید ، رهبری انقلاب برای بار دیگر (6 فروردین 79) در اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حضرت رضا (ع) در مشهد مقدّس از طراحی دشمن و نقش خواصی که از جایگاه سیاسی و اجتماعی برخوردارند در تحقق وحدت ملی چنین سخن گفتند: " امروز کسانی وحدت ملی را نه به عنوان شعارهای مذهبی، بلکه با شعارهای سیاسی خدشه‏دار می‏کنند. ما قبلاً به اینها نصیحت کردیم؛ امروز هم نصیحت می‏کنیم که نگذارند وحدت این ملت بزرگ و متّحد خدشه‏دار شود ... اگر وحدت ملی خدشه‏دار شد، دیگر حرف زدن از وحدت جهان اسلام یک سخن افسانه‏گون است و همه می‏خندند. عدّه‏ای می‏خواهند این را به وجود بیاورند. وحدت ملی چگونه تأمین می‏شود؟ یکی از عواملی که وحدت ملی را تأمین می‏کند، این است که آن کسانی که سخنشان در میان مردم، حوزه تأثیری دارد - یا مسؤولند، یا چهره موجّه دینی‏اند؛ چهره روحانی‏اند، چهره سیاسی‏اند - در اظهارات خودشان کاری نکنند که یک گروه و جناح از مردم، دل هایشان نسبت به دیگران چرکین شود. فتنه‏انگیزی نکنند. البته فتنه‏انگیختن و بد دل کردن مردم نسبت به یکدیگر، یکی از مواد برنامه‏ای است که دشمنان نسبت به این ملت در نظر دارند."

  چندماه پس از این ، رهبری انقلاب دقیقا در زمانی که وحدت ملی مورد هدف قرار گرفته بود و دشمن برای کم رنگ کردن آن در هر سطحی تلاش می کرد ، ضمن دعوت مجدد از شخصیت های سیاسی ، احزاب و گروه ها در اجتماع مردم قم (14 مهر 79) از لجبازی برخی سیاسیون و قربانی کردن وحدت ملی برای اغراض سیاسی خبر دادند : "بنده از روی دلسوزی کامل، بارها در نماز جمعه - که مقدّسترین مکان هاست - و در سایر جاها، جناح های سیاسی را دعوت کردم؛ گفتم بیایید بنشینید با هم صحبت کنید، با هم مذاکره کنید. بیایید مواردی را که بر روی آن با هم اتفّاق نظر دارید، اصل قرار دهید و اختلافات را براساس اینها حل کنید. اگر بر روی اصول پافشاری کنید، موارد جزئی اختلافی و سیاسی اهمیتی هم ندارد. عدّه‏ای قبول کردند؛ عدّه‏ای لجاجت کردند و می‏کنند. این لجاجت چه معنا دارد؟! چرا باید کسانی وحدت ملت را، وحدت ملی را، امنیت ملی را، منافع ملی و مصالح این کشور را قربانی اغراض جناحی کنند؛ که اگر بدون نفوذ دشمن باشد، بسیار بد است و اگر با نفوذ دشمن باشد، چند برابر بدتر است؟"

 لجبازی جماعتی که امروز در نشریات و رسانه هایشان به استقبال طرح دولت وحدت ملی رفته اند همچنان ادامه یافت و نصایح دلسوزانه رهبری حتی از مکان مقدس نماز جمعه هم در ایشان تاثیر نداشت تا اینکه برخی از همین افراد غافل تبدیل شدند به بلندگوی دشمن آن هم با ارائه طرح هایی که در واقع نشخوار برنامه های براندازانه آن سوی مرزها بود!

 رهبری انقلاب دردمندانه پنج سال پس از اولین هشدار خود درباره تخریب وحدت ملی مجددا (15 آبان 83) در نماز جمعه  تهران و  البته این بار خطاب به ملت ایران لب به گلایه گشودند : "ملت ایران !  البته شما این موضوع را می‏دانید، باز هم بدانید که دشمن از یک چیزهایی عصبانی می‏شود؛ ما باید حواسمان باشد. دشمن از وحدت ملی ما ناراضی است؛ می‏خواهد این وحدت ملی را از بین ببرد. دشمن از این‏که در سطوح بالای کشور، مسؤولان کشور در مسائل اساسی یک نظر و یک عقیده داشته باشند، بشدت ناراحت است. آن وقتی‏که می‏بینند رئیس‏جمهور، رئیس مجلس، رئیس قوه‏ی قضائیه و مسؤولان گوناگون درباره‏ی فلان مسأله یک‏جور حرف می‏زنند، اینها می‏خواهند یقه‏ی خودشان را پاره کنند؛ ناراحتند؛ می‏خواهند اختلاف بیندازند. در این یکی دو سال اخیر شنیدید که شعار حاکمیت دوگانه داده شد! عده‏یی بی‏عقل هم در داخل همان حرف های آنها را تکرار و نشخوار کردند. حرف مال آنهاست. حاکمیت دوگانه یعنی در مسائل اساسی و اصولی کشور، رؤسای کشور با هم دعوا داشته باشند؛ این معنای حاکمیت دوگانه است. حاکمیت دوگانه چیز نامطلوب و مضر و سمّ مهلک است؛ اما بعضی‏ها این را شعار دادند! این مالِ آنهاست. پیداست که مسؤولان کشور هیچ‏وقت در همه‏ی مسائل گوناگون و سلائق و سیاست های مختلف، یک‏جور فکر نمی‏کنند؛ این‏که معلوم است؛ ممکن نیست که یک فکر و یک عقیده در همه‏ی زمینه‏ها مسلط بر همه‏ی ارکان کشور باشد؛ اما آن‏چه که آنها می‏خواهند، این نیست؛ آن‏چه که آنها می‏خواهند، اختلاف در مسائل اساسی کشور است؛ از نبودِ این ناراحت می‏شوند. از این‏که مدیریت های مؤمن، فعال، علاقه‏مند و پرنشاط وارد میدان مدیریت های کلان کشور بشوند و امور را با قدرت تمام به همان راهی که اصول اسلامی و منافع و مصالح ملی ایجاب می‏کند پیش ببرند، ناراحتند؛ از این‏که مردم پشتیبان حکومت باشند، ناراحتند؛ از این‏که جوان های ما روح جهادگر داشته باشند، ناراحتند؛ از این‏که جوان های ما مؤمن باشند، ناراحتند؛ از این‏که جوان های ما در مراسم مذهبی شرکت کنند، ناراحتند."
 
هشدارهای رهبری هرچند مورد توجه این جماعت بی عقل قرار نگرفت و آنها در همان شیپور جدایی خود از خط ملت دمیدند ، اما بیانات رهبری تیزبین انقلاب به دغدغه اصلی مردم تبدیل شد و در سوم تیر 84 در کمال ناباوری بسیاری از تحلیل گران سیاسی ، مردم به اندیشه و منشی روی آوردند که شعارش تقویت همان اصولی بود که رهبری انقلاب پیش از این در سال 78 از آنها به عنوان ملاک های وحدت ملی سخن گفته بود.

 با پافشاری دولت نهم بر اصول و آرمان های انقلاب و خدمت شبانه روزی به مردم و کم کردن فاصله ها ، رهبر انقلاب ضمن حمایت خاص و ویژه از دولت نهم به بهانه های مختلف ، در دیدار با رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی (7 خرداد 85) ضمن یادآوری خاطرات تلخ دوره ای که وحدت ملی هدف قرار گرفته بود ، در بیان شاخصه های امید آفرین به تقویت وحدت ملی در کشور اشاره و ایده سفرهای استانی دولت نهم را نمونه بارز وحدت و انسجام ملی دانستند : " از دیگر شاخص‌ها، انسجام و وحدت کنونی در کشور و در میان قوای سه گانه است زیرا از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، امام (ره) و بزرگان همواره بر حفظ وحدت تأکید می‌کردند اما متأسفانه در مقطعی برروی حاکمیت دوگانه در کشور کار شد و دشمنان نیز با انواع شیوه‌ها آن را ترویج کردند اما آنچه اکنون بروز یافته، انسجام ملت و دولت و همه مسؤولان است.  سفرهای استانی رئیس جمهور  بسیار مهم است و در هیچ جای دنیا چنین صحنه‌هایی وجود ندارد که یک رئیس جمهور در شهرهای کوچک و بزرگ مورد استقبال این چنین جمعیت عظیمی قرار گیرد و این نمونه بارز انسجام میان ملت و مسؤولان است."

  هم ایشان برای اینکه نماد وحدت ملی در دوره اخیر را از برخی حسادت ها و کینه ها دور کنند به هر بهانه ای (14 خرداد 85) حمایت از دولت اصولگرا و زنده کننده نام و راه امام خمینی (ره) را در دستور کارشان قرار دادند حتی دولت نهم را "یکى از محبوب‏ترین دولت‏ها بعد از مشروطه تا امروز؛ در طول این صد سال" دانستند.

  اما بر خلاف دوره اصلاحات که وحدت ملی با عملکرد ناپسند سران اصلاحات هر روز نحیف تر می شد،  رهبر انقلاب در سفر به استان سمنان (21 آبان 85) و در دیدار با جمع پرشور مردم گرمسار فرمودند : "وحدت و یکپارچگی مردم، هماهنگی مسئولان و اتحاد دولت و مردم ، خوب و بیش از گذشته است " و افزودند: "چندی پیش رئیس جمهور به دلیل برخی مطالب و تبلیغات مطبوعات، از آنها گلایه کرد که من حق را به رئیس جمهور می‌دهم، زیرا برخی از مطبوعات در قبال دولت بی‌انصافی می‌کنند و با استفاده از روش‌های تبلیغاتی سعی در زیر سؤال بردن اقدامات دولت و بزرگ‌نمایی برخی عیوب کوچک دارند."

همانطور که ملاحظه شد ،  وحدت ملی با تعریف مردم و رهبری انقلاب در دوره اصلاح طلبان به دلیل بی توجهی رهبران اصلاحات بارها مورد تهدید قرار گرفت. سوگمندانه آنچه از نظر اصلاح طلبان وحدت ملی دانسته می شد، توافق برسر قدرت بود که در شورای شهر اول نمادی از این وحدت ملی تحقق یافت و از آنجا که این وحدت ملی هیچ پایه و اساس ماندگاری نداشت، خیلی زود به نماد اختلاف ملی ایشان تبدیل شد. نبود استراتژی و اهداف مشترک در اصلاح طلبان حتی نتوانست آنها رابه تعریف مشترک از اصلاحات برساند و هنوز پس از یازده سال ، تعریف اصلاحات نقطه آغاز اختلاف آنهاست.

 با همین نگاه به نظر می رسد که چنانچه وحدت ملی از نگاه اصولگرایان طراح این ایده نیز به توافق برای رسیدن به قدرت تعریف شود - که متاسفانه این تعریف بیشتر به ذهن متبادر است - سرنوشتی جز اصلاحات و اصلاح طلبان در انتظار آنها نخواهد بود و اگر وحدت ملی را با همان نگاه رهبری انقلاب تعریف کنیم ، باید بپذیریم که بنا به تشخیص ایشان در دولت نهم به دلیل توجه به اصول و آرمان های انقلاب اسلامی و امام راحل (ره) وحدت ملی تحقق عینی تری یافته تا جایی که مهم ترین دلیل تخریب های دولت نهم از سوی رهبری انقلاب ، پایبندی این دولت به اصول و آرمان های انقلاب و امام (ره) عنوان شد و البته همچنان دشمنان انقلاب اسلامی در انتظارند که بتوانند وحدت ملی با این تعریف را به مرز تهدید و نابودی برسانند.

 بدون تعارف باید گفت که در سایه رهبری های حکیمانه و تبعیت دولت نهم از خط ولایت ، وحدت ملی و دولت آن وجود دارد، تنها باید مراقب بود تا همچون عده ای که به تعبیر رهبری در گذشته به خاطر غفلت ، ضعف ، عقده ، کینه شخصی،  گله از اطرافیان ، محرومیت از پست و مقام به جان وحدت ملی افتادند ، بازی نخوریم و در زمین دشمن بازی نکنیم.

اکنون با توجه به موضع آقایان هاشمی رفسنجانی ، ناطق نوری و علی لاریجانی و دیگر نیروهای انقلاب که بر پیروی از نقطه نظرات رهبری در گام برداشتن برای تحقق دولت وحدت ملی تاکید دارند، چنانچه این بزرگان در تکاپوی تحقق وحدت ملی با تعریف رهبری هستند، باید دید که تلاش هایشان در تقویت دولت وحدت ملی مورد تایید رهبری متمرکز خواهد شد یا در تغییر و زوال آن ؟!