افشاگر رسوايي واترگيت درگذشت

مارک فلت عامل افشاي ماجراي رسوايي تقلب در انتخابات رياست جمهوري آمريکا ، مشهور به رسوايي واترگيت ، درگذشت.

به گزارش بازتاب آنلاین عامل افشاي ماجراي رسوايي تقلب در انتخابات رياست جمهوري آمريکا ، مشهور به رسوايي واترگيت ، درگذشت.

روزنامه ديلي تلگراف چاپ انگليس در شماره امروز خود در اينترنت نوشت، ويليام مارک فلت ، از اعضاي برجسته پليس فدرال آمريکا (اف بي آي ) که با مساعدت خود موجب برکناري ريچارد نيکسون ، رييس جمهور اسبق آمريکا پس از افشاي رسوايي تقلب در انتخابات رياست جمهوري شد ، در سن نود و پنج سالگي درگذشت.

به نوشته اين روزنامه ، باب جونز ،‌ نوه وي در گفتگو با نيويورک تايمز مرگ فلت را مورد تاييد قرار داد .

وي در سال دو هزار و پنج از هويت مستعار خود که با عنوان " ديپ تروت " شناخته مي شد پرده برداشت . وي مشهورترين منبع ناشناس تاريخ آمريکا بود که با کمک به باب ودوارد ، روزنامه نگار روزنامه واشنگتن پست ، موجب افشاي ماجراي واتر گيت در اوايل دهه هزار و نهصد و هفتاد ميلادي شد.

تصميم وي براي معرفي خود در يک مقاله به سي سال حدس و گمان در باره منبع افشاء رسوايي واترگيت پايان داد.

معرفي اين مامور اف بي آي حتي شگفتي ودو وارد و همکار وي کارل برن اشتاين را برانگيخت ، چون قرار نبود اين موضوع تا پس از مرگ فلت بر ملا شود.

فلت که نفر دوم اف بي آي در دهه هفتاد محسوب مي شد ، نقش اساسي در برکناري ريچارد نيکسون ايفا کرد. وي به عنوان يک شخص ناشناس ، ماجراي رسوايي واتر گيت را در اختيار مطبوعات قرار داد.

به نوشته ديلي تلگراف ، بدون مساعدت فلت، شايد ماجراي سو استفاده از اختيارات رياست جمهوري نيکسون از جمله استراق سمع ، سرقت و پول شويي هر گز هويدا نمي شد. با اين حال وي هيچ وقت مورد ظن قرار گرفت و نيکسون تا سال هزار و نهصد و هفتاد و سه وي را يک خبر چين تلقي مي کرد.

 

«واتر گیت» نام مجتمعی مسكونی – اداری و هتلی در واشنگتن (پایتخت آمریكا) است كه كمیته ملی حزب دموكرات، طبقه ششم هتل را اجاره كرده بود تا ستاد مبارزه انتخاباتی سال 1972 خود را در آنجا مستقر سازد.

گردانندگان حزب جمهوری خواه كه نیكسون- رئیس جمهور وقت آمریكا -نیز از آن حزب بود، شبانه به ستاد انتخاباتی حزب دموكرات در «واتر گیت» وارد شده و با سرقت مدارك و پرونده‌ها و نصب میكروفون‌های مخفی، به استراق سمع و جاسوسی علیه آن حزب پرداخته بودند تا از برنامه‌های انتخاباتی دموكرات‌ها آگاه شوند. هیاهوی عجیبی كه به دنبال لو رفتن این ماجرا برخاست به دستگیری گروهی منتهی گشت كه عمده آن‌ها از ماموران كاخ ریاست جمهوری بودند؛ روز 10 ژانویه 1973م. پنج تن از آنان در ضمن محاكمه اعتراف كردند كه شب 7 ژوئیه 1972، به مركز انتخاباتی دموكرات‌ها رفته و دست به سرقت زدند. افراد مزبور متعلق به كمیته‌ «انتخاب مجدد نیكسون» برای مقام ریاست جمهوری آمریكا بودند.

ابتدا تصور می‌شد كه یك سرقت عادی صورت گرفته باشد، حتی سخنگوی رئیس جمهور اولین دروغ را اینجا گفت و موضوع را به صورت یك دزدی جزئی توضیخ داد؛ ولی، دو خبرنگار از روزنامه «واشنگتن پست» به نام‌های «باب وودوارد» و «كارل برنشتاین» قضیه را پیگیری کرده و مدارك و اسنادی را به دست آوردند كه معلوم می‌ساخت پای مقامات كاخ سفید و شخص نیكسون در میان آمد.

اتهام اصلی مرتكبین این نبود كه چرا مرتكب چنین جرمی شده‌اند، بلكه بیشتر این بود كه بر ارتباط خود با كاخ سفید سرپوش گذاشته و به طور كلی راه اجرای عدالت را سد كرده‌اند. این رسوایی بزرگی بود اما چون ماجرای كامل آن، پس از پیروزی نیكسون در انتخابات 1972 فاش شده بود، نتوانست مانع پیروزی مجدد نیكسون در انتخابات ریاست جمهوری بشود. از آنجا كه روشن شده بود خود رئیس جمهور (نیكسون) در پنهان ساختن ماجرا از مردم، شریك بوده است، اعضای مجلس نمایندگان درصدد اعلام جرم و استیضاح نیكسون برآمدند؛ در این میان نوارهای سرّی مصاحبه‌های رئیس جمهور در كاخ سفید فاش شد و نیكسون را با كمك تشریفات قضایی مجبور كردند تا این مدرك مهم را افشا كند. نیكسون به هر مستمسكی دست یازید تا جلوی این حركت را بگیرد، و ادعا كرد كه قضیه نوارها مشمول مصونیتی است كه رئیس جمهور از آن برخوردار است اما دیوان عالی كشور این ادعا را وارد ندانست.
در حالی كه استیضاح قطعی به نظر می‌آمد قضیه واتر گیت با افشا سازی غیر عادی پایان گرفت زیرا نیكسون استعفا كرد. او در آگوست 1974م به عنوان سی و هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریكا در عین اصرار بر بی‌خبری از همه چیز و دست نداشتن در ماجرای جاسوسی مزبور استعفا داد و معاون او جرالد فورد جانشین وی شد؛ یك ماه بعد فورد با استفاده از اختیار عفو عمومی، نیكسون را از تعقیب قضایی مصون كرد.

آنچه به عنوان یك معما از جریان واتر گیت باقی مانده بود، اینكه فرد ناشناسی كه اطلاعات ارزشمندی را اندك اندك به دو خبرنگار «واشنگتن پست» می‌رساند چه كسی است؟ وودوارد و برنشتاین نام این شخص را «ته حلق» نامیده بودند و هویت وی تا سال 2005 نامعلوم بود. سال 2005 یك كارمند بازنشسته پلیس، برای وكیلی كه با او دوست بود تعریف كرد كه «ته حلق» است. «مارك فلت» معاون رئیس اف بی آی بیش از سی سال هویت خود را مخفی نگه داشته بود و در این مدت تنها وودوارد، برنشتاین و «بردلی» یكی از سر دبیران واشنگتن پست او را می‌شناختند. در آن زمان گمانه زنی‌های زیادی در مورد شناخت هویت فرد یاد شده انجام می‌گرفت، از آن جمله پاتریك گری رئیس پلیس، هنری گیسنجر و حتی جورج بوش پدر كه نماینده آمریكا در سازمان ملل بود. ته حلق مرموزترین فرد در ایالات متحده لقب گرفته بود، اما مارك فلت با معرفی خود آخرین صفحه پرونده واتر گیت با نام خود به پایان رساند. امروزه هر چند نام واژۀ واتر گیت باقی مانده و به صورت كلیشه‌ای ژورنالیستی درآمده، امّا تقریباً هر رسوایی سیاسی را بویژه اگر با دزدی مدارك و استراق سمع همراه باشد با پسوند «گیت» می‌آرایند.

مارك فلت» معاون پليس امنيت داخلي آمريكا (اف.بي.آي) در زمان حكومت نيكسون كه اينك (سال 2005) 91 ساله و در سانتا رزا (كاليفرنيا) زندگي مي كند چند روز پيش مشاور قضايي خود را فراخوانده و از او خواسته بود كه به مجله «ونيتي فر» بنويسد كه وي قضيه واترگيت را به «باب وودوارد» خبرنگار واشنگتن پست گفته بود و از او خواسته بود كه محرمانه بماند.

سه شنبه (31 مه 2005) در پي انتشار مجله، اصحاب خبر به محل سكونت «مارك فلت» رفتند و او مطلب منتشره در مجله را تاييد كرد.

ماجراي واتر گيت طبق گزارشهاي منتشره، از اين قرار بود که تني چند از همكاران و دستياران ريچاد نيكسون كه براي تجديد انتخاب او در انتخابات نوامبر 1972 تلاش مي كردند درصدد به سرقت برنامه هاي تبليغاتي و فهرست كمكهاي مالي از ستاد مك گاورن نامزد حزب دمكرات كه در ساختمان «واتر گيت» در شهر واشنگتن استقرار داشت بر مي آيند و پس از آن، هنگامي که در نخستين ساعات بامداد 17 ژوئن آن سال وارد ساختمان مي شوند که دستگاه استراق سمع و دوربين مخفي کاربگذارند دستگير مي شوند و از جيب آنان که پنج تن (چهار نفرشان ساکن شهر ميامي فلوريدا) بودند شماره هاي تلفن دو تن از همکاران نيکسون در کاخ سفيد و مقداري اسکناس هاي صد دولاري و ... به دست مي آيد و يکي از آنها قبلا براي سازمان «سي.آي.ا» کار مي کرده و حقوق مي گرفته و....

اين رويداد به اطلاع «باب وودوارد» افسر سابق نيروي دريايي که به تازگي در واشنگتن پست خبرنگار شده بود مي رسد و با تاييد برنستاين و بردلي دبير و سردبير وقت اين روزنامه انتشار مي يابد.

در پي افشاگري واشنگتن پست و جنجال متعاقب آن، جمعي از همكاران نيكسون كناره گيري و 40 نفر از اعضاي ستاد انتخاباتي او دستگير و محاكمه مي شوند ولي خود او مي گويد كه شخصا از ماجرا بي خبر بوده و وارد جزئيات كار ستاد انتخاباتي اش نمي شده است. بعدا گم شدن نوارهاي ضبط صوت كاخ سفيد و انتشار مطالب ديگر، كنگره آمريكا را برآن داشت كه نيكسون را محاكمه پارلماني (ايمپيچمنت) كند كه وي در آستانه محاكمه، در اوت 1974 كناره گيري كرد و جرالد فورد جانشينش وي را بخشيد و از مجازات رهانيد.

درباره ماجراي واترگيت چند كتاب تاليف و يك فيلم سينمايي (تحت عنوان همه مردان پرزيدنت) ساخته شده ولي نام افشاگر اصلي قضيه تا 31 مه 2005 براي مردم روشن نبود.

شخص نيكسون همان زمان حدس زده بود كه افشاگري كار چه مقامي بوده است. شبكه ان.بي.سي. سه شنبه شب (31 مه 2005) ضمن انتشار مشروح خبر، فيلم مذاكره نيكسون با مشاورانش را كه توسط دوربين كاخ سفيد (نصب شده در اطاقها) گرفته شده و ضميمه اسناد مربوط بوده است پخش كرد. طبق اين فيلم، نيكسون به مشاورانش گفته بود: اين افشاگري زير سر «مارك فلت» است. يكي از مشاوران گفته بود كه «مارك فلت» يهودي است. نيكسون با خشم رو به او كرده و گفته بود كه چرا يك يهودي را معاون اف.بي.آي كرده ايد و ....

به نوشته «باب وود وارد»، آشنايي وي با «فلت» اتفاقي و در زماني بوده که او به عنوان افسر نيروي دريايي ميان ستاد نيروي دريايي و کاخ سفيد رفت و آمد داشته و پس از خبرنگار شدن به تماس با او ادامه داده و به دوستي و اعتماد في مابين انجاميده است. «فلت» که در سال 1972 مرد شماره 2 اف بي آي بود انتظار داشت که پس از درگذشت هوور که در ماه مه آن سال فوت شد به رياست آن سازمان منصوب شود که نيکسون فرد ديگري از دوستداران خود را منصوب کرد که باعث دلخوري «فلت» شد. ادامه آشنايي فلت و وودوارد که به دوستي و اعتماد انجاميده بود احتمالا سبب شده بود که فلت قضيه واترگيت را به او بگويد و نيکسون سقوط کند. قبلا ( در ماه مه 1972) تلاشي صورت گرفته بود که درجريان تيراندازي به جورج والاس (نامزد انتخابات) پاي نيکسون به ميان کشيده شود.

«فلت» که از دوران جنگ جهاني دوم کار ضد جاسوسي مي کرد يک بار هم متهم به باز کردن بدون مجوز خانه هاي مردم و ورود به آنها شده بود و محکوميت يافته بود که رونالد ريگن رئيس جمهوري پيشين او را بخشيده و از مجازات رهانيده بود.