پول خرد

راننده تاكسي ته ريش تُنكي داشت. صورتش مثلثي بود و موقع دنده  عوض  كردن انگار تيك عصبي‌اش بگيرد و نگيرد  شانه چپش را يكباره بالا مي‌انداخت. پشت سرش با دو نفر ديگر چپيده بوديم كنار هم روي صندلي هاي پيكان. دختر لاغر و وارفته اي كه جلو نشسته بود، نرسيده به «هفت تير» پياده شد و منتظر ماند تا باقي پولش را بگيرد.

مكثي كرد و بعد جيغ خفه و بريده اي كشيد:

ـ دو تا چهارراه چارصد تومن ؟

ـ پس چقدر مي‌شه؟ مفتكي خوبه؟

ـ دويست تومنه ‌. هر روز دارم همينو ميدم.

راننده در حالي كه دنده  عوض مي كرد گفت: «خرده ندارم واسه بقيه‌اش.» و گاز داد و رفت.

مرد ميانسال كنار من هم پياده شد. پانصد توماني  داد. بعد گفت: «دويست تومن مي‌شه آقا،‌نه چارصد تومن.» راننده خونسرد دنده چاق كرد و گفت: «پول خرد  ندارم.»

 مسافر سوم پسري بود بيست و سه چهار ساله كه جاي هفت هشت تا شكستگي كهنه و نو روي سر تراشيده اش بود. راننده از او هزار تومان گرفت و بي آنكه چيزي بگويد، كلاج را رها كرد و گاز داد و رفت.  نرسيده به پل سيد خندان پياده شدم و رفتم.

 راننده بوق زد و كله پيكان اش را گرفت سمتم :

ـ او هوي يابو ، كرايه‌ات،‌كرايه‌ات ؟

پا تند كردم سمت پياده رو و سر برگرداندم سمتش:

- يابو باباته!...!،خورده ندارم...

 منبع: وبلاگ مداد سیاه

تماشاخانه

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

فیلم های دیگر