مهاجرت دسته‌جمعی ونزوئلایی‌ها؛ بحرانی که در سکوت می‌گذرد

ونزوئلا برای پنجمین سال متمادی و از زمان به قدرت رسیدن نیکلاس مادورو با رکود اقتصادی مضاعفی دست و پنجه نرم می کند. این کشور بیش از همه با بحران های ناشی از گرانی شدید، کمبود برق، مواد غذایی و نبود امکانات پزشکی روبروست.

به گزارش عصر ایران به نقل از یورونیوز طی تظاهرات ضد دولتی در سال ۲۰۱۷ میلادی، ۱۲۰ نفر کشته شدند. صندوق بین المللی پول می گوید تا پایان سال جاری میلادی نرخ تورم به ۱۳ هزار درصد خواهد رسید.

شهر مرزی کوکوتا در کلمبیا روزانه پذیرای بیش از ۴۰ هزار ونزوئلایی است که در جستجوی غذا و کمکهای بهداشتی از طریق پل مرزی سیمون بولیوار و با پای پیاده خود را به کلمبیا می رسانند.

سوء تغذیه شدید و بیماری های‌مزمن

چادرهای صلیب سرخ از اواسط سال گذشته میلادی با بودجه دفتر کمکهای بشردوستانه اتحادیه اروپا در کنار پل سیمون بولیوار مستقر شده است. شرایط در اینجا بحرانی است- بحرانی که هیچ کس نمی خواهد ببیند.

خاویه فرانچسکو گونزالس، مدیر صلیب سرخ در کلمبیا می گوید: «این ایستگاه صلیب سرخ را هر روز صبح باز می کنیم و هر شب می بندیم که راهی است برای اینکه دستی بلند کرده باشیم و گفته باشیم:‌ «در اینجا خبرهایی است و لازم است به وضعیت اینجا توجه شود، بحرانی در دو سوی مرز که کسی نمی بیند.»

سه پرستار و یک پزشک در اینجا شب و روز مشغول کار هستند. کسانی که به اینجا منتقل می شوند به بیماریهای مزمن مبتلا هستند و به کمکهای اولیه و ارزان‌قیمت نیاز دارند. اما در ونزوئلا خبری از این کمکها نیست. در میان این افراد، افرادی وجود دارند که به سرطان مبتلا هستند یا از سوءتغذیه رنج می برند.

خاویه فرانچسکو گونزالس، مدیر صلیب سرخ در کلمبیا می گوید: «هر روز با پنج شش مورد سوء تغذیه روبرو هستیم.»

ایستگاه صلیب سرخ در کنار دفتر رسیدگی به امور مهاجران قرار دارد. روزانه ۳۰ هزار نفر در مقابل این دفتر صف می کشند تا در گذرنامه شان مهر ورود به کلمبیا بخورد. عده زیادی از آنها خانواده شان را در ونزوئلا رها کرده و برای عبور از مرزها چند روز در راه بوده اند. اولویت این افراد این است که با خانواده خود در ونزوئلا در تماس بگیرند.

دفتر صلیب سرخ کلمبیا امکان تماس را بین افراد خانواده فراهم می کند. آنها می توانند از طریق اینترنت با خانواده شان تماس بگیرند.

به سراغ یکی از این افراد می رویم. او در ونزوئلا گاو باز بوده است و از طریق کلمبیا به پرو برود تا برای سه فرزندش که در ونزوئلا هستند پول بفرستد.

او می گوید: «قبل از هر چیز تلفنهایمان را شارژ کردیم تا با خانواده هایمان تماس بگیریم. چهار روز از آنها بی خبر بودم. برای اینکه در گذرنامه‌تان مهر خروج بخورد باید ۱۰ دلار به ماموران مرزی در خاک ونزوئلا پول بدهید. اگر پول نداشته باشید باید اینجا روزها و روزها در صف بمانید. در حالیکه این کار باید بطور رایگان انجام شود.»

تجربه ویتنام و آمریکا ؛ از کشتار مردم درون «تونل» ها تا دلارهایی که بی وقفه «سوئیفت» می شوند

تماشاخانه

دارویی که این روزها پولدار‌های چاق به دنبالش هستند / درباره آمپول لاغری که فقط دست ۱۰ درصد مردم جهان به آن می‌رسد (فیلم)

نمره کواکبیان به دولت پزشکیان : از بیست، ۱۲ یا ۱۳ (فیلم)

فیلم های دیگر