عصر ایران؛ مصطفی داننده- رییس جمهور روحانی در 5 سال گذشته از دستگاههایی که با او و دولتش همراه نبودند و حتی چوب لای چرخ میگذاشتند گلایه داشت که چرا همراه نیستند و اجازه نمیدهند مسیر خود را برود.
او همیشه در سخنرانیهای خود از آنها به عنوان « بعضیها» یاد میکند. حالا اما در آستانه سالگرد پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، روحانی از یاران و وزیران خود هم گلایه دارد و برخی از آنها را ناامید میداند.
رییس جمهور روحانی گفته بود: «در ذهنم وزرا را به دو دسته تقسیم کردهام؛ هر دو دسته آدمهای خوبی هستند، اما بخشی از آنها هوای ناامیدی در سر دارند. برخی که بودجه را کم میدانند یا وضعیت فروش و انتقال درآمدهای نفتی را خوب نمیدانند، ناامیدند.»
مشخص نیست چرا روحانی با اینکه میداند در دولتی که نامش دولت امید است، وزیر ناامید حضور دارد دست به تغییر نمیزند و همچنان با ناامیدها همراهی میکند.
این حرکت رییس جمهور به مثابه رانندهای میماند که در جادهای پر دست انداز در حال رانندگی است و یک یا دو چرخش ماشینش در این مسیر پنچر میشود اما حاضر نیست آنها را عوض کند. این در حالیست که اگر چرخها عوض شود، ماشین راحت تر این دست اندازها را رد میکند.
با ماشینی که چرخهایش پنچر است در جاده صاف نمیشود رانندگی کرد چه برسد به جاده پر دست انداز و پر چاله.
وقتی روحانی مدعی است برخی وزرای او ناامید هستند چگونه میشود انتظار داشت که مردم با امید زندگی کنند. چگونه میشود به آنها گفت به آینده کشور امیدوار باشید.
به نظر میرسد حالا بهترین زمان برای کنار گذاشتن تعارف با یاران دیروز و ناامیدان امروز است. هرکسی میبیند نمیتواند با روحانی هم مسیر شود باید از اتوبوس دولت امید پیاده شود.
شرایط جهانی، منطقهای و داخلی اینقدر بحرانی هست که وقت مراعات نیست. هرکسی می تواند، بماند و هرکسی نمی تواند، برود. امروز که تقریبا آمریکا، اسرائیل و عربستان شمشیر را برای ایران از رو بستهاند و در داخل مخالفان روحانی هر لحظه منتظر زمین خوردن دولت هستند، مماشات با ناامیدها روا نیست.
تنها عامل پیروزی در دو انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و 96 و همچنین رسیدن به برجامی که آمریکا تمام تلاشش را میکند تا از آن خارج شود، یک کلمه بود «امید». هم رییس جمهور هم دولت و هم مردم به آینده امید داشنتد و بر این باور بودند که میشود شرایط تلخ و سخت را تغییر داد.
الان هم زمان امید است. با امید و تدبیر میشود از سد مشکلات و دشمنیها گذشت.
آقای روحانی، امید را به دولت و مردم بازگردانید.
عمل به این وعده که هیچ! حتی صیانت هم نتونست بکنه.
همچین نوشتید این درحالیست فکر کردم چه نکته ای میخوایید بگید