ممد نبودی ببینی...

عصر ایران؛ روح الله صالحی- سوم خرداد برای همه ایرانی ها یک فصل مشترک دارد و آن هم طعم پیروزی است.

پیروزی که در انبوه خبرهای بد ترور و توطئه سال شصت و شصت و یک، دهان شهر را شیرین کرد طوری که هنوز طعمش در دهان بزرگ ترها جا خوش کرده است و با لبخندی ملیح می گویند: «یادش به خیر...»

یادش به خیر دو لبه دارد یک بار طعم ملس خوشی است یک بار هم ممکن است طعم حسرت بابت روزهای خوب و تکرار نشدنی و نوستالژی دارد. این که حالا این «یادش به خیر » حس شادی برای ما دارد یا لذت به میزان بهره مندی از حس پیروزی بزرگ آن روز ناشی می شود.

سوم خرداد و آزاد سازی خرمشهر برای تجدید قوا لازم بود که مردم بعد از پیروزی انقلاب و برای اولین بار بریزند توی خیابان و مست یک صدا باشند که از رادیو پخش شد:«شنوندگان عزیز، توجه فرماید، خونین، شهر خون و قیام آزاد شد»

کمتر از انگشتان یک دست مردم توی خیابان و فارغ از هر گونه جریان سیاسی شادی کرده اند یک بار بعد از گل خداداد عزیزی به استرالیا تمام شهر های این کشور هلهله و کف زنان به شور ملی رسیدند.

دفعات بعد اگر چه تعدادی همراهی نکردند اما شادی به وسعت یک کشور بود، شادی تصویب برجام و ... مردم را به خیابان کشانید.

همان موقع هم بسیاری بر این باور بودند که برجام سرانجام ندارد اما شادی کردند چون باور و ایمان شان گفتگو بود و امید به فرداهای بهتر.

شهید محمد علی جهان آرا همان موقع گفته بود:« بچه ها، اگر شهر سقوط کرد آن را دوباره فتح خواهیم کرد؛ مواظب باشید که ایمانتان سقوط نکند.»

این جمله چه قدر به کار امروزمان می آید. گروهی سعی در القاء ناامیدی در بین مردم هستند و حس می کنند چون از اول با برجام مخالف بودند یعنی برگ برنده ، اما باید شبیه جهان آراء کسی بگوید نکند ایمانتان سقوط کند.

ایمان این ملت، امیدی است که در لحظات سخت و زانو شکن به کمکش آمده و راهی را رفته است که باور دارد درست است.

به سوم خرداد بیشتر از یک مناسبت تقویم نیاز داریم چون جزو معدود مناسبت های شیرین تقویم ملی است که طعم پیروزی را شبیه ریسه بندی های کلاس در دهه فجر ، زیبا می چکاند توی گلوی مان و دست جمعی می خواندیم:
« صبح آرزو دمیده از کرانه ها
شاخه های زندگی زده جوانه ها
این پیروزی خجسته باد این پیروزی
خجسته باد این مبارک بهار »

به چرخاندن گل و شیرینی لابه لای چراغ ها و بوق مبارک باد ماشین ها نیاز داریم. پیروزی که از راه گلوله که در مرام ما جز به وقت دفاع جایز نیست، ما به چیزی شبیه گل خداداد عزیزی و لبخند ظریف نیاز داریم.

لبخند هرچه باشد پشتوانه اش کوله باری از امید است ،امیدی که کودکان این سرزمین پشت میز دبستان می آموزند.

افسوس که جهان آراء و بروجردی و همت و... نیستند که ببینند ما هنوز دهان مان بوی شیرینی می دهد.

«ممد نبودی ببینی » نه، وقت گله گذاری از نامرادی ها و خودزنی های دوست و رفیق نیست، سوم خرداد است و وقت این است که به هم یاد آوری کنیم که بی امید به بهبود راه به جایی نمی بریم.

امروز را بگذاریم برای تبریک گفتن و« فقط برای امروز»، برای امروز امید را قلمه برنیم به دل و پیام های که به هم می دهیم کافیست یک نهال باور شود.

کشورهایی که آب شیرشان از آب معدنی هم سالم‌تر است

تماشاخانه

شرک واقعی کیست؟ داستان فرشته فرانسوی که دنیا او را هیولا می‌دید (فیلم)

دارویی که این روزها پولدار‌های چاق به دنبالش هستند / درباره آمپول لاغری که فقط دست ۱۰ درصد مردم جهان به آن می‌رسد (فیلم)

فیلم های دیگر