روزبه چشمی مدافع تیم ملی ایران مصدوم شد و جام جهانی را از دست داد. لحظه شنیدن خبر یاد «سیب خوب»، «سیب بد» افتادم و اینکه در رخ دادن این مصدومیت ما با «کلمه هایمان» نقش داشتیم.

عصرایران؛ احسان محمدی- ویدئویی می دیدم در مورد «قدرت کلمات». یوانکا کیاریز که در حوزه سلامت و تغذیه چهره شناخته شده ای است، سیبی را از وسط نصف کرد. هر نصفه را توی یک شیشه خالی مربی گذاشت. روی یک شیشه نوشت «سیب بد»، روی شیشه دیگر نوشت «سیب خوب».

او هر روز چند دقیقه با این دو نیمه سیب حرف می زد. به «سیب بد» می گفت تو زشت، بد بو، بی مزه ای و هیچکس علاقه ای به تو ندارد. به «سیب خوب» اما می گفت تو خوش عطر و بو هستی، همه دوستت دارند و زیبایی و ... 21 روز کلمه های منفی و مثبت را برای سیب ها به کار برد. بعد از این مدت سیب ها را شیشه بیرون آورد. «سیب بد» تقریباً گندیده بود اما «سیب خوب» فقط چند لکه رویش افتاده بود!

این ویدئو که با موضوع «قدرت کلمات» ساخته شده نشان می دهد که حتی یک سیب هم در مقابل حس و انرژی مثبت و منفی واکنش نشان می دهد. حتی اگر آن را اغراق آمیز تصور کنیم باز می دانیم که کلمات با انسان چه می کنند. در زندگی روزمره تجربه اش کرده ایم!

روزبه چشمی مدافع تیم ملی ایران مصدوم شد و جام جهانی را از دست داد. لحظه شنیدن خبر یاد «سیب خوب»، «سیب بد» افتادم و اینکه در رخ دادن این مصدومیت ما با «کلمه هایمان» نقش داشتیم. این اولین بار نیست که چشمی مصدوم می شود او سال 93 در اردوی تیم ملی امید در کیش مصدوم شد، دی 94 در بازی استقلال مقابل ملوان بینی اش شکست، در خرداد 96 هم رباطش پاره شد و ...

چشمی بازیکنی است که از ورود به درگیری ها نمی ترسد. فوتبال هم ورزش پر آسیبی است. در جام جهانی 1990 نری پمپیدو دروازه بان آرژانتین مقابل شوروی پایش شکست و سرجیو گوی گوچه آ به جایش به زمین آمد. مثل یک ستاره درخشید و با مهار پنالتی ها مقابل یوگسلاوی و ایتالیا تیمش را تا فینال برد. در جام جهانی 2002 هم سانتیاگو کانیزارس در حالیکه به نظر می رسید دروازه بان فیکس اسپانیا است، شیشه اُدکلن اش روی زمین افتاد، شکست و تکه هایش تاندون های پایش را پاره کرد و ایکر کاسیاس فرصت درخشیدن یافت و ... یعنی برای مصدوم شدن و از دست دادن جام جهانی می شود تا این اندازه هم بدشانس بود!

اما مصدوم کردن بازیکنان با حس منفی و شوخی های بی مایه به مراتب دردناک تر است. چهار سال پیش آنقدر برای هاشم بیگ زاده و تقابلش با مسی حتی روی آنتن زنده جوک ساختیم و شوخی کردیم که چند روز مانده به شروع جام جهانی در دیدار با مونته نگرو بدون برخورد با بازیکن حریف، مصدوم شد و جام را از دست داد.

در جام جهانی 2006 همین اتفاق برای ستار زارع افتاد. زارع محبوب برانکو بود اما بسیاری از روزنامه نگاران سبک بازی اش را نمی پسندیدند و معتقد بودند بازیکنان بسیار بهتری از او وجود دارند و فشارها خردکننده بود. نتیجه؟ زارع چند روز قبل از جام جهانی مصدوم شد و جام را از دست داد و ...

حتی فشارهای بی رحمانه و شوخی های بی اندازه برخی گزارشگران در مصدومیت محسن ربیع خواه هافبک پرسپولیس یا هر بازیکن دیگری که با کلمه ها سلاخی می شود، بی تاثیر نیست.

بازیکنان فوتبال با آنکه ممکن است وانمود کنند مقابل شعارهای تماشاگران و تخریب ها مقاوم هستند اما هر بازیکن بسته به شخصیت و ظرفیتش واکنش متفاوتی نشان می دهد. بسیاری از بازیکنان بزرگ دنیا گفته اند وقتی توسط تماشاگران هو شده اند در رختکن گریه کرده اند.

روزبه چشمی در خط خوردن سیدجلال حسینی نقش نداشت. کی روش مدافع قلدر ایران را خط زد اما بعد از این اتفاق چنان فشاری روی چشمی بود که همه منتظر «اشتباه کردنش» بودند. این حس به بازیکن منتقل می شود و عملکردش را زیر سوال می برد. او مقابل مراکش خوب بازی کرد، جنگید و تحسین شد اما گاهی اوقات وقتی شما برای اثبات خودتان بیش از حد نیاز به تلاش دارید ممکن است به خودتان صدمه بزنید.

هنوز علم آنقدر پیشرفت نکرده که نشان دهد بازیکنان فوتبال دقیقاً چطور توسط کلمات مصدوم می شوند، سندی هم وجود ندارد که نشان دهد فشارهای غیرفوتبالی چقدر عضله های روزبه چشمی را آسیب پذیر کرد اما نمونه های آن را در زندگی واقعی می بینیم. اینکه کلمات سمی دیگران چطور روان ما را می خراشند، چطور زهر می شوند و جگرمان را تکه تکه می کنند، چطور ما را از پا در می آورند ... مواظب کلمات مان باشیم. آنها می توانند یک نفر را به قتل برسانند!

کانال عصر ایران در تلگرام

بیشتر بخوانید:

هیچ‌کس آن‌قدر...

از آندرانیک اسکندریان تا عزیز بوهادوز!

باورتان شد «با هم قهرمانیم»؟!

«رولت روسی» روی شقیقه عربستان!

چطور جام جهانی را ببینیم؟

جنگ سرد یا صلح گرم در جام جهانی روسیه؟

یک عاشقانۀ نا‌آرام به سبک تیم ملی ایران!

اگر زندگی هم «کمک‌داور ویدیویی» داشت

لایی «امیری»، پرتاب اوت «میلاد محمدی»؛ از ما چه در یاد می ماند؟

ایران! به خاکِ خستۀ تو سوگند که ما نرمیدیم، نگسستیم...