مردم مصرف‌گرایی هستیم. بی‌آنکه هزینه واقعی مصرفمان را بپردازیم. بی‌اینکه حداقل معادل آنچه مصرف می‌کنیم ارزش افزوده ایجاد کنیم. جدا از مباحث اقتصادی‌اش، این، یک موضوع فرهنگی ریشه کرده در ابعاد مختلف سبک زندگی‌مان است. فرقی هم نمی‌کند چه‌ کسی حاکم‌مان باشد. شیوه حکمرانی درست، ارتباط مناسب با دنیا، بازار آزاد و جذب تکنولوژی‌های روز، حتما در فرهنگ مصرف یک کشور تأثیر می‌گذارد اما آن را اصلاح نمی‌کند.

جولان در این حوزه در صلاحیت این قلم نیست. اما نمی‌توان درشت ننوشت که یک کشور ۸۲میلیون نفری به‌طور متوسط روزانه ۸۴میلیون لیتر بنزین مصرف می‌کند. مردم! مصرف بنزین شما سالی بیش از ۱۰درصد رشد می‌کند. پس منتظر باشید که 2سال بعد روزانه به‌طور متوسط ۱۰۰میلیون لیتر بنزین مصرف کنید. در ازای چقدر تولید ناخالص ملی؟! برای چقدر ارزش افزوده؟!

1- به مصرف بنزین در کشورهایی که سطح تولید ناخالص ملی‌شان تقریبا همتراز با ایران است نگاه کنید. تایلند در سال۲۰۱۵، حدود ۲۲میلیون لیتر در روز بنزین مصرف کرده است. این رقم برای آفریقای جنوبی ۳۱میلیون لیتر در روز است. توجه به این آمار انسان را غمگین می‌کند. چقدر سرمایه ملی‌مان را می‌سوزانیم!

متهم اول اما در این بخش خودروهایی هستند که بیش از استانداردهای جهانی سوخت مصرف می‌کنند و صدالبته سیاستگذاری‌هایی که استفاده از خودروهای باکیفیت را بسیار دشوار کرده است. امروز و در شرایط تحریم، بهتر آن است که زبان در کام بگیریم و صرفا به این هشدار اکتفا کنیم که: «مردم و مسئولان بدانید که مصرف بنزین و رشد آن سرسام‌آور است و چون اژدهایی دوسر در حال بلعیدن منابع ملی‌مان است.»

2- رئیس‌جمهور روحانی، صبح پنجشنبه فاز دوم پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج‌فارس را در حالی افتتاح کرد که کشور به تحریم رفته ایران شدیدا به آن احتیاج داشت. فراموش نمی‌کنم در دوره قبلی تحریم، نخستین فشار تحریم‌کنندگان، فشار برای نفروختن بنزین به ایران بود. تا جایی که هوگو چاوز به تهران آمد و اعلام کرد که ونزوئلا حاضر است به ایران بنزین بفروشد.

2فاز پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس روزانه ۲۴میلیون لیتر بنزین یورو۵ تولید می‌کند و اگر تا پایان سال فاز سوم آن هم تکمیل شود این پالایشگاه تا پایان سال مجموعا ۳۶میلیون لیتر از بنزین کشور را تأمین خواهد کرد؛ آن هم بنزین با کیفیت. در شرایط فعلی کشور تولید بنزین این پالایشگاه، بسیار استراتژیک است. همه ماجرا اما، این نیست.

3- خوراک پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس در 2فاز فعلی‌اش، روزانه ۲۴۰میلیون بشکه میعانات گازی است. با تکمیل فاز سوم، این میزان به روزانه ۳۶۰میلیون بشکه می‌رسد. میعانات گازی، مایع همراه گازی است که همزمان با استخراج گاز از میدان گازی پارس‌جنوبی بالا می‌آید. این مایع ارزشی معادل نفت دارد اما نمی ‌توان تولید آن را در شرایط تحریم مانند نفت متوقف کرد. چرا که در آن‌ صورت تأمین گاز کشور مختل می‌شود.

با تحریم فروش میعانات گازی کشور، هیچ راهی جز انبار کردن آن روی کشتی‌ها، فاسد شدن آن و نهایتا کاهش تولید گاز کشور نمایان نمی‌شد. یا اینکه بابک زنجانی جدیدی زاده می‌شد که بابک زنجانی محصول بازی با فروش میعانات گازی بود. پس، مصرف میعانات گازی در ستاره خلیج‌فارس نعمت بزرگی برای کشور در دوره تحریم است. پالایشگاه‌های سیراف هم باید به سرعت راه بیفتد تا مابقی میعانات گازی کشور در آنجا مصرف شود.

4- پالایشگاه ستاره خلیج فارس با سرمایه‌گذاری ۴ میلیارد دلاری به تمامی ساخته می شود. ساخت این پالایشگاه خون به دل بسیاری از مسئولان درگیر در اجرای آن کرده است که جای واگویی اش اینجا نیست. ۴۹ درصد سهام این پالایشگاه متعلق به تامین اجتماعی، ۳۳ درصد متعلق به صندوق بازنشستگی صنعت نفت و ۱۸ درصد مابقی نیز در اختیار شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی است. رئیس جمهور در مراسم افتتاح این پالایشگاه، خواستار واگذاری سهام این پالایشگاه به مردم شد تا بورس رونق گیرد.

آیا مسئولان به این دستور گوش می‌کنند؟الان که شرایط اقتصادی کشور خوب نیست، آقایان؛ لازم است شما خوب عمل کنید! «سهام ستاره» چنان لذیذ است که می تواند دلارها و سکه های نهفته در خانه ها و سهم دولت در سایر پالایشگاه های کشور را هم به بازار بیاورد. سهم دولت در پالایشگاه های تهران، اصفهان و بندر عباس بیش از 6هزار میلیارد تومان است. با ورود این سهام به بازار بخش مهمی از نقدینگی جامعه جمع خواهد شد. پس لطفا سریع‌تر عمل کنید! حتی اگر می خواهید پول را از بازار ارز جمع کنید و قیمت دلار را متعادل کنید. آقایان مسئول با شماییم...!

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه