پوشش اسلامي دختران تنيسور طراحي و تاييد شد

«از 12 سالگي تنيس را شروع کردم. آن زمان فقط مي توانستيم در زمين امجديه تنيس بازي کنيم. يادم مي آيد بازيکني به نام مشتاق احمد به ايران آمده بود و تا دو سال در ايران ماند. من توانستم زير نظر او و با تشويق هاي خانم وکيلي تنيس را ياد بگيرم.»

به گزارش اعتماد، پروين افشار يکي از معدود تنيسوران زن پيش از انقلاب بود. هر چند در آن روزها دختران به راحتي مي توانستند در مسابقات شرکت کنند ولي اعتقادات مذهبي خانواده ها مانع از حضور تعداد زيادي از دختران علاقه مند به تنيس و شرکت در اين رشته ورزشي بود. شايد 34 سال از آخرين حضور بين المللي دختران تنيسور ايراني گذشته باشد ولي اينک با طراحي پوشش اسلامي براي دختران تنيسور و تاييد آن در فدراسيون جهاني تنيس، از اين پس آنها مي توانند در مسابقات شرکت کنند. انتظار 34ساله براي دختران تنيسور ايراني به سر آمده است. اين نقطه شروعي است.

تنيس مانند اغلب رشته هاي ورزشي توسط انگليسي ها، هنگامي که براي استخراج نفت به جنوب ايران آمده بودند، وارد ايران شد. در فاصله سال هاي 1318-1315 باشگاه بوستان ورزش که داراي چندين زمين تنيس در محلي روبه روي ورزشگاه امجديه بود به مديريت شادروان شکوهي گشايش يافت. ورزشگاه شهيد شيرودي (امجديه سابق) نيز همزمان با ورزشگاه بوستان ورزش با يک زمين تنيس در محل کنوني افتتاح و نخستين مسابقات قهرماني تنيس کشور در سال 1318 در همين ورزشگاه برگزار شد. گفتني است ورزش تنيس به خاطر حضور اتباع انگليسي در آبادان رونق خاصي داشت و اولين مسابقه تنيس بين تيم هاي آبادان و تهران در سال هاي 1320-1317 برگزار شد.

پس از جنگ جهاني دوم مسابقات قهرماني تنيس کشور تا سال 1322 جريان داشت که برادران نعماني (هانري و ژوزف) در صدر بازيکنان قرار داشتند. از سال 1322 تا 1332 مقام قهرماني تنيس کشور در اختيار ژرژ آفتاندليان قرار داشت. با اين حال اولين حضور تيم ايران در جام ديويس به سال 1959 بازمي گردد. تيم تنيس جام ديويس ايران در 31 دوره جام ديويس شرکت کرده و مجموعاً 64 بازي انجام داده است.

همزمان دختران علاقه مند به تنيس نيز وارد اين رشته ورزشي شدند. از تنيسوران نامي قبل از انقلاب که جزء افتخارآفرينان اين رشته محسوب مي شوند، مي توان از صديقه اکبري و پروين افشار نام برد. پيش از اين دو از خانم وکيلي به عنوان اولين تنيسور زن ايراني نام برده مي شد. او سال ها تنها تنيسور مقتدر دختران ايراني به حساب مي آمد. بيشتر تنيسوران در اين دوران خارج از کشور تعليم ديده بودند و داخل کشور توپ مي زدند.

سال هاي 1343 ، 1344 و 1345 در مسابقات اوپن بانوان که در تهران برگزار شد پروين افشار و صديقه اکبري به مقام قهرماني دست يافتند. در سال هاي 1353و 1354 در مسابقات جام کيهان ورزشي که در باشگاه استقلال برگزار شد پروين افشار مقام اول را در انفرادي و دو نفره به دست آورد. وي در مسابقات آسيايي به همراه صديقه اکبري که او نيز ورزش را از دوران کودکي و به صورت تجربي و به دليل نزديکي محل زندگي اش به زمين هاي تنيس فراگرفته بود، به مقام سوم رسيد. اولين حضور تيم تنيس بانوان در مسابقات برون مرزي به سال1972(1351) مربوط مي شود. اين اتفاق مصادف با زماني است که تسهيلاتي به وجود آوردند تا بازيکنان براي پيشرفت خود بتوانند در مسابقات ديگر WCT و ILTF هم بازي کنند. تيم ايران با دو بازيکن صديقه اکبري و پروين افشار در مسابقات تيمي قهرماني فدکاپ که در کشور آفريقاي جنوبي و در شهر ژوهانسبورگ برگزار شد، شرکت کرد و پس از شکست مقابل تيم هاي تنيس بانوان ژاپن و اکوادور از دور مسابقات حذف شدند. در اين سال ها پروانه خيل تاش نيز يکي از قهرمانان تنيس زنان ايران در مسابقات داخلي بوده است. پيروزي انقلاب اسلامي، تحولات اجتماعي و سياسي بسياري در داخل کشور به وجود آورد و به تبع آن ورزش نيز دچار تغييراتي به ويژه در بخش بانوان شد. در اين ميان ورزش تنيس هم بي نصيب نبوده است. ورزش زنان در بين مردم وجهه خوبي نداشت. هيچ کدام از خانواده ها به دليل اهميت مساله حجاب نمي پذيرفتند زنان و دختران شان پا به عرصه ورزش بگذارند. به همين خاطر ورزش در دوران قبل از انقلاب موفق نشد مقبوليت عام پيدا کند و پس از انقلاب اسلامي هم به اين دليل که ورزش زنان مخالف شئون اسلامي تصور مي شد از برنامه هاي کشور حذف شد.

فائزه هاشمي در تعريف خاطراتش از آن سال ها تصور مردم را از ورزش زنان تصوري بسيار ناخوشايند تعريف مي کند و همين مساله باعث مي شود ورزش زنان تا مدت زيادي در ايران وجود خارجي نداشته باشد.

عده يي پس از انقلاب معتقد بودند دليلي ندارد زميني به ابعاد زمين تنيس براي بازي تنها دو نفر اختصاص پيدا کند و مي توان از اين فضا براي 10 ميز پينگ پنگ استفاده کرد. مي توان گفت ورزش زنان تا سال 1360 در کما فرو رفته بود. در اسفند 1360 تشکيلاتي با نام مديريت امور ورزشي بانوان با مسووليت کبري خليقي پور راه اندازي شد و تا سال 65 ورزش زنان نيمه جاني گرفت.طبق آمار، بودجه ورزشي سرانه هر زن در سال 65، نيم ريال بود.

پروانه خيل تاش از سال هاي بعد از انقلاب چنين سخن مي گويد؛ «ورزش تنيس تقريباً از سال هاي 1368 - 1367 به تدريج از سر گرفته شده و پيشرفت کرده است و تا به امروز تنها شرکت در چند دوره مسابقات کشورهاي مسلمان که به ميزباني ايران برگزار شده امکان کسب مقام و تجربه را براي دختران ما ايجاد کرده است.» اين وضعيت و همچنين جنگ هشت ساله، فعاليت تنيس زنان را تا سال 1367 متوقف کرد. در حالي که کشور در دوران سخت بازسازي پس از جنگ به سر مي برد صرف اين بودجه هاي سنگين براي ايجاد امکانات زنان به شدت دشوار و غيرقابل توجيه بود به خصوص توجه به ورزش تنيس که بهاي کمتري به آن داده مي شد.

در اين دوران فائزه هاشمي با نفوذي که داشت و با استفاده از نفوذ پدر رايزني هايي در ايران نزد امام جمعه هاي شهرهاي مختلف و از طرف ديگر با کشورهاي ديگر براي راه اندازي بازي هاي زنان مسلمان انجام داد و موفق شد برگزاري بازي ها را عملي کند که اکنون به صورت چهار سال يک بار برگزار مي شود. با برگزاري مسابقات بانوان کشور هاي اسلامي فرصتي فراهم آمد تا زنان ايراني که تا آن زمان به دليل مساله حجاب از چنين رقابت هايي که در آن بتوانند با بازيکنان کشورهاي ديگر روبه رو شده و مهارت هاي خود را بيازمايند محروم بودند، شرکت کنند چرا که بازي ها هم زنانه بود، هم با حجاب. وي به عنوان رئيس مسابقات زنان کشورهاي اسلامي تابستان سال 1380 دختر 14ساله يي به نام ارغوان رضايي را که در شهر سنت اتين فرانسه زندگي مي کرد به همراه خانواده اش به تهران دعوت کرد. ارغوان رضايي با وجود اينکه حدود 10 سال کوچک تر از حريفانش بود اما موفق به کسب مقام قهرماني تنيس زنان کشورهاي اسلامي شد و بعد از کسب قهرماني به کشور فرانسه بازگشت تا چهار سال بعد براي دومين مرتبه، قهرمان تنيس مسابقات ورزشي زنان کشورهاي اسلامي شود.

وي اگرچه بيشتر به عنوان يک تنيس باز فرانسوي بازي مي کند اما دو بار در سال هاي 1380و 1384به عنوان بازيکن تيم تنيس زنان ايران در مسابقات اسلامي زنان مدال طلا کسب کرده است.

در ادامه، به دست آوردن چنين موفقيت هايي مسوولان را بر آن داشت بستري را براي دختران مسلمان ايراني مهيا کنند تا آنان نيز بتوانند با حريفان بين المللي روبه رو شده و با حضور در چنين رقابت هايي توانايي و مهارت هاي خود را ارتقا دهند.

نوريان مربي تيم ملي زنان تنيسور ايراني در مورد حل مساله حجاب دختران تنيسور، طراحي لباس و چگونگي امکان حضور در مسابقات چنين مي گويد؛ «مردادماه گذشته (1387) در مسابقات فد کاپ ثبت نام کرديم. با اين حال امکان حضور در مسابقات وجود نداشت. شايد به همين دليل طراحي لباس اسلامي براي تنيس دختران ايراني جدي تر از پيش پيگيري شد. از ويژگي هاي اين لباس مي توان به راحتي و سبکي آن اشاره کرد و به خصوص براي تنيسوري که احتياج به چرخش کتف و بهره گيري از ساعد و بازوي خود دارد هيچ مشکلي ايجاد نکرده و در ضمن هدف ما که طراحي لباسي پوشيده و در شأن زنان ايراني مان باشد تامين شده است. اين لباس شامل مقنعه، کاور، بلوز و شلواري از جنس نخ و پنبه است. بعد از تصويب طرح لباس تنيس بانوان توسط مراجع ذي صلاح در سازمان تربيت بدني و همچنين پيگيري هاي مستمر فدراسيون تنيس و به خصوص عزيزي نايب رئيس فدراسيون سرانجام موافقت رسمي فدراسيون جهاني تنيس براي حضور در اين رقابت ها جلب شد.»

موضوع طراحي لباس اسلامي بانوان ورزشکار کشورمان براي شرکت در مسابقات برون مرزي حدود سه سال پيش توسط سازمان تربيت بدني عنوان شد. با اين حال شرکت در مسابقات تنيس با حجاب کامل قبل از اين زمان توسط بازيکن زن ايراني، صديقه مدرس زاده انجام شده و بدون هيچ مشکلي با دارا بودن چنين شرايطي در گروه بزرگسالان شرکت کرده است. مي توان گفت طرح اوليه از جانب اين تنيسور بوده است. او در حال حاضر عضو تيم ملي تنيس بانوان کشور و همچنين نفر اول بانوان کشور است.

در ادامه نوريان اضافه مي کند؛ «پس از اخذ موافقت فدراسيون جهاني در 20 شهريورماه طي فراخواني از دختران تنيس باز ايراني اقدام به ثبت نام براي استعداديابي شد که از ميان نزديک به 30 نفر 16 تنيسور انتخاب شدند. مراحل انتخابي به تدريج طي شد تا در آخر شش نفر از بهترين ها باقي ماندند که با انصراف ياسمين سعادت آنها به پنج نفر تقليل يافتند که از 20 مهرماه تا زمان اعزام تيم ملي تنيس دختران که 10 بهمن ماه است در اردو به سر مي برند. هر چند مي توان به جرات گفت هر کدام ازتيم هاي شرکت کننده تاکنون حداقل در 10 دوره شرکت داشته اند و ما تنها اولين دوره است که شرکت مي کنيم. اين مسابقات نقطه شروعي براي مقاطع بالاتر است.» آرزو يورلقوني ملي پوش تنيس دختران ايران در مورد لباس طراحي شده مي گويد؛ «تمرينات اوليه بسيار سخت برگزار شد. از سوي ديگر بازيکنان تيم ملي در مورد پوشش شان اظهار رضايت مي کنند. در ابتدا کنار آمدن با چنين پوششي به نظر سخت مي آمد و تصور مي کردند سرعت بازي شان را خواهد گرفت. هنوز به لباس طراحي شده عادت نداشتيم و بيشتر برايمان دست و پاگير بود ولي به مرور زمان به لباس جديد عادت کرديم.»

اگرچه تاکنون برنامه منظمي براي خانم ها در نظر گرفته نشده و مي توان گفت خلاء 34 ساله را نمي توان در پنج ماه جبران کرد ولي هدف از حضور در اين مسابقات مي تواند حتي بدون توجه به نتيجه يک موفقيت بزرگ باشد.

تدارکات بهتر براي اعضاي تيم تنيس بانوان و نبود آب و هواي مناسب و زمين هاي هارد کورت در تهران مسوولان را بر آن داشته اقدام به برگزاري چند سفر تدارکاتي به کيش و کشوري با آب و هوايي مشابه شرايط مسابقه کنند تا آمادگي لازم را براي شرکت در مسابقات کسب کنند.

شهرزاد شاه نظري، غزاله ترکمن و آني نظري از تهران و مدونا نجاريان و آرزو يورلقوني از اروميه پنج نفر حاضر در اردوي تيم ملي هستند. اعضاي اين تيم از 17 تا 24 سال سن دارند که به نظر مي رسد براي برنامه ريزي بلندمدت انتخاب مناسبي باشد.

اعضاي تيم ملي بانوان ايراني در بهمن ماه امسال در مسابقات فد کاپ منطقه 2 آسيا و اقيانوسيه در سال 2009 شرکت کرده و به مصاف تيم هاي هنگ کنگ، قزاقستان، اردن، فيليپين، سنگاپور، سريلانکا، سوريه و ترکمنستان مي روند.

مسوولان فدراسيون هدف اصلي از شرکت در چنين مسابقاتي را بالا بردن بيشتر سطح آگاهي، حضور در عرصه جهاني و کسب تجربه عنوان مي کنند و کسب مقام اگرچه ناممکن نيست وليکن ساده به نظر نمي رسد. با وجود اين خوشحالي بيشتر مسوولان به دليل شکستن طلسمي 34 ساله است که موجبات حضور در مسابقات بين المللي را فراهم آورده است.

رقابت ایرباس و بوئینگ؛ کدام غول هواپیمایی پیشتاز می‌شود؟

تماشاخانه

باران نمی‌بارد یک بلاست وقتی می‌برد بلایی تلخ‌تر / هیچ وقت مدیران از قبل آماده نیستند (فیلم)

خداحافظی با شکارچی طنزآمیز روزمرگی / ما زیر ذره بین نگاهش بودیم (فیلم)

فیلم های دیگر