و ده ها تیتر خبری که درپی تشکیل شرکت های تاکسیرانی خصوصی تحت نظارت تاکسیرانی تهران در راستای اجرای تبصره 13 درارتباط با توسعه و گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی موردتوجه قرار گرفت. اما عملکرد شرکت های خصوصی تاکسیرانی و نظارت لازم بر فعالیت آنها از سوی مدیریت تاکسیرانی تهران نادیده گرفته شد به طوری که زحمات خدمات اکثریت خاموش مسافربرهای ساماندهی شده صبور و زحمتکش بی ثمر ماند.
هرازگاه نیز صدای گله و اعتراض آنها به گوش رسید که البته با تهدید به ابطال کارت سوخت، به تعهدات ناموجه و پرداخت وجوه غیرمصوبه تن دادند.
ازجمله خود من که درپی نگارش و انعکاس مشکلات صنفی ومعیشتی هزاران نفر از این قشر زحمتکش به ابطال کارت سوخت و خلع از رانندگی تاکسی تهدید شدم، آن هم فقط به خاطر جانب داری از کسانی که فاقد هرگونه پوشش بیمه ای بودند و تنها وسیله امرار معاش آنان خودروهای فرسوده بود که باید با12 ساعت کار طاقت فرسا در شهر شلوغ وآلوده تهران در میان هزاران تاکسی سبز خطی، گردشی و تاکسی های زرد رسمی و مسافربرهای ساماندهی شده، لقمه نانی بخور و نمیر بدست می آوردند تا زنده بمانند و اگر روزی نیز دست تقدیر دفتر زندگیشان را می بست یا به بیماری گرفتار می شدند، سرنوشتی مبهم و تاریک در انتظار خانواده های آنان بود.
اینجانب به خاطر بیان این واقعیت ها در جراید تهدید به ابطال کارت سوخت و دعوت به کمیته انضباطی و نهایتاً خلع ید به بهانه ظاهری کم کاری شدم درحالی که هزاران مالک دوشغله تاکسی های سبز و نارنجی آزادانه و بدون دغدغه، بی هراس از کمیته انضباطی از امکانات یک زندگی مطلوب بهره مندند و من به خاطر ازدست دادن کار وپیوستن به خیل بیکاران درهراسم. حال از مسئولان برای رفع مشکلات مسافربرهای شخصی ساماندهی شده و رفع تهدید و محکومیت از خودم انتظار یاری دارم.