به‌ گزارش ‌ایسنا ‌و ‌به نقل از آس، در برخی از ورزش‌ها می‌توان صدای ورزشکاران را شنید که اغلب پس از یک ضربه سخت این اتفاق رخ می دهد. این صداها بیش از همه در مسابقات تنیس به گوش می‌رسد. در گذشته در این رقابت ها تنها صدای ضربه به توپ شنیده می‌شد اما امروزه صدای تنیسور بیش از همه به گوش می‌رسد که واکنش ورزشکاران را در لحظات دشوار نشان می‌دهد.

این قضیه اختلاف‌های زیادی را به وجود آورده است چون برخی از حریفان که چنین تنیسورهایی را پیش روی خود دارند از این موضوع شکایت دارند. جالب اینجاست بلندترین فریاد به ماریا شاراپووا تعلق دارد که یک بار ۱۰۵ دسیبل را به نام خود ثبت رساند. سازمان جهانی سلامت اعلام کرده است بالاترین صدا باید ۷۰ دسیبل باشد و اگر از این عدد فراتر برود آلودگی صوتی محسوب می‌شود.

علم از دو جهت این موضوع را بررسی می‌کند، ورزشکاری که فریاد می‌کشد و تنیسوری که با این فریاد روبه رو می‌شود. در حالت اول این اتفاق به خاطر واکنش به ضربه‌ها است و در حالت دوم این صدا باعث می‌شود که تمرکز تنیسور به هم بریزد. در هر حالت این فریاد به نفع ورزشکاری است که ضربه را به سمت زمین حریف می زند.

از طرفی بر اساس تحقیقات انجام شده زمانی که تنسیور فریاد می‌زند این صدا می‌تواند به نوعی به نفع حریف تمام شود. این اتفاق باعث می‌شود در دریافت توپ ۳۰ صدم ثانیه تاخیر ایجاد شود و حریف بتواند از آن بهره ببرد.

زمانی که تاثیر فریاد بررسی می‌شود می‌توان متوجه اثر مثبت در فرایند ضربه زدن شد. این اتفاق باعث می‌شود سرعت توپ ۳.۸ درصد افزایش پیدا کند. در سرو این سرعت به پنج درصد می‌رسد. از طرفی افزایش سرعت تاثیر زیادی روی کاهش توانایی و انرژی تنیسور ندارد ،‌ بلکه این موضوع فعالیت ماهیچه‌ها را بالا می برد.

در مجموع فریاد زدن در مسابقه تنیس به نفع تنیسور است. با این حال اگر این فریاد به صورت طبیعی نباشد و ورزشکار برای ایجاد صدا به خود فشار بیاورد به ضررش تمام خواهد شد و تمرکزش از بین می‌رود. به همین خاطر تنیسور باید بدن خود را رها کند تا در مقابل ضربه واکنش طبیعی از خود نشان دهد. همچنین باید تمرکزش روی مسابقه باشد تا این که آن را روی فریاد کشیدن صرف کند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه