انسان باستانی تا انسان معاصر همه روحشان خسته است

عصر ایران- کامران از موقعی که دست چپ و راستش را اصطلاحا شناخت در کار ساخت و ساز بود بدلیل فقر خانواده از کارگری شروع کرد و الان برج ساز است. می گوید هر روز شش صبح با انگیزه به کارگاه می آمد و خوش مشرب و اهل عشق و حال بود، ولی الان که 45 ساله است، احساس می کند خشم های عجیبی دارد و الکی الکی با همه درگیر می شود.

ثریا پدرش را که مریض بود از 17 سالگی که او روی تخت بود مراقبت می کرد. او الان که چهل ساله است. عاشق کار پرستاری بود ولی الان که مریض را می بیند بهم می ریزد و دیگر مثل قبل نیست.

سیاوش چهارچوب های اخلاقی برایش خیلی مهم بود. او همیشه بنا بر توصیه پدرش که از کودکی با آن بزرگ شده بود حرام و حلال برایش جدی بود و دست به خیر داشت و با قناعت زندگی می کرد. ولی اخیرا اختلاسی درون شرکت انجام شد که ردیابی شد و سر از سیاوش خان درآورد. او مثل قبل نیست.

هانیه شاد و شنگول زندگی کرده بود،پدرش تمام هزینه های زندگی او را می داد و نمی گذاشت آب در دل او تکان بخورد ولی امروز که تولدش بود و شمع 35 سالگی اش را فوت کرد، حال بدی داشت. احساس می کرد از خودش هیچ هویتی ندارد و اگر بابا نباشد یک روز هم نمی تواند روی پای خود بایستد. او دیگر شاد نیست. او مثل قبل نیست.

بله کم کم متوجه می شویم که" روح ما خسته است". صبح با خستگی به سر کار می رویم و شب خسته تر برمی گردیم. جیمز هالیس رییس انستیتو روانکاوی یونگ در واشنگتن می گوید این جمله خستگی روح در مصر باستان بر روی لوحی نوشته شده است و این یعنی آدم ها آن موقع که زندگی فشارهای امروز را هم نداشته، روحشان خسته می شده است.

گذشته ام مرا نابود کرد. می خواهم از دستش خلاص شوم. اصلا می خواهم فراموشش کنم.

فراموشی گذشته، آرزوی همه ماست. همه آدم های داستان ها ما گذشته ای داشتند که موجب شده بود در سنین میانسالی، اصطلاحا ماشین زندگی شان چپ کند و دیگر مثل گذشته نباشند.

رابرت الکس جانسون روانکاو یونگی می گوید: ما در نیمه دوم زندگی متوجه می شویم همه چیزهایی که روزی در زندگی به ما انگیزه و هیجان برای ادامه می داد دیگر به ما آن انگیزه و هیجان را نمی دهد.

پروفسور کارل گوستاو یونگ روانکاو سویسی می گوید:خورشید زندگی هنگام غروب دیگر درخشندگی هنگام طلوع را ندارد و این موضوع می تواند برای ما تلنگری باشد که در نیمه دوم عمر چیزهایی که در نیمه اول جذاب بودند، دیگر مثل قبل جذاب نیستند . ما هم دیگر آن جوان پرشر و شور و با هیجان قبل نیستیم. جسم ما همه جا ما را یاری نمیکند و گاهی انتخاب های گذشته ما و حسرت کارهای ناکرده ما را در چنگال افسردگی می برد و رکود را به زندگی ما وارد می کند.

و در جای دیگری او می گوید: «با کفش‌هایی راه می‌رویم که بیش ‌ا‌ز‌ حد کوچک هستند» کنایه از این که وقتی با کفش‌هایی راه می‌رویم که بیش از حد کوچک‌اند، زندگی‌هایی را خواهیم زیست که بیش از حد کوچک هستند. و متاسفانه اکثریت ما در نیمه دوم عمر رنج اصلی ما این است که سوالات و خواسته هایی از زندگی داریم که بیش از حد حقیرانه و کوچک هستند.

ما به مرور متوجه می شویم تمام انتخاب های زندگی که در دوره جوانی کرده ایم ناشی از اتفاقات و برخوردهایی بوده که در کودکی با ما شده است. ما خود کاذبی را پرورش دادیم. خودی که در میانسالی دل خودمان را می زند و کم کم ما را به موجود افسرده یا عصبانی تبدیل می کند که اطرافیان ما هم دیگر تاب تحمل ما را ندارند.

سرنوشت کسانی که فکری به حال گذشته خود نمی کنند چه می شود.

ما محکوم می شویم دست به کارهای تکراری بزنیم که خسته امان کرده است ولی یک اجبار درونی یا بیرونی برای انجام آن ها در خود حس می کنیم.

شاید زیر بار تعهدات و مسولیت هایی که یک عمری با شوق آن را به انجام می رساندیم، اکنون با اهمال کاری هایی آن را دنبال می کنیم.

هر از چند گاهی هم به خودمان شاید نهیب بزنیم خودت را جمع کن.و عزم مان را جزم می کنیم و رول آدم های انرژیک را بازی می-کنیم ولی از درون فقط خود می دانیم که چقدر درب و داغان هستیم.

به قول جیمز هالیس شاید دست به دوپینگ هایی بزنیم. مثلا همسرمان را عوض کنیم، خانه جدیدی را دنبال کنیم و بخریم، دنبال کار پردرآمدتری برویم و...

این ها را هالیس پارافیلیا(شبه آرزو) نام می گذارد. چون به نظر به ما هیجان می دهند و حرکت ایجاد می کنند ولی اشکالشان این است که لذت آن فقط تا روزی است که به آن آرزو می رسیم و فردا دوباره روز از نو و روزی از نو اعتیاد هم به فکر خیلی ها می رسد.فرقی نمی کند که کله خود را در شبکه های اجتماعی فرو کنیم یا برای تفنن ماده صنعتی یا سنتی را استفاده کنیم. بهر حال این ها چیزهای خوبی هستند که می توانند حواس مان را پرت کنند تا به موضوعی که در روان ما در حال رخ دادن است فکر نکنیم.

اگر شما هم بالای سی سال دارید با ما همراه شوید

جمعیت اصلی جامعه را امروز میانسالان تشکیل می دهند و ما امروز با همکاری بنیاد فرهنگ زندگی (که مبتنی بر تئوری پرفسور کارل گوستاو یونگ https://bonyadonline.com/news/38 مباحث خود را طرح می نماید) تلاش خواهیم کرد با ایجاد آگاهی در مورد دغدغه هایی که در این حوزه برای میانسالان بوجود می آید بتوانیم گام های موثری برای زیستن توآم با رضایت برداریم.

از آنجایی که مهمترین عنصر تاثیرگذار در بهمریختگی ها، نابسامانی ها و ابهاماتی، سخت شدن تصمیم گیری ها، قرار گرفتن در بین تضادها و ... به نوعی به سبک زندگی ما در "گذشته"برمی گردد، اکنون دوره آموزشی رایگان "گذشته، نگذشته" تقدیم می گردد.

شما در روند این دوره در می یابید که گذشته شما چه خوب یا بد بوده باشد، در نیمه دوم عمر، این گذشته چنان زندگی شما را در تسخیر خود نگه داشته، و شما را محدود نموده که باید زودتر برای آن کاری کنید تا به مرور زمان باقیمانده زندگی را با حس رضایت دنبال کنید.

اکنون شما با رفتن به لینک http://bit.ly/2MruRqn می توانید در این کمپین به طور رایگان شرکت کنید

تماشاخانه

از کودکی برخی مردهای ایرانی تا قفس سرباز پارسی / لگدی که معنای زیادی پیدا کرد (فیلم)

فیلمی ناب از بازار تهران در حدود ۱۲۰ سال قبل / لباس پوشیدن مردان و زنان تهرانی جالب است (فیلم)

فیلم های دیگر