.png "عصر ایران")
۰۸ دی ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۸ دی ۱۴۰۴ - ۰۱:۰۰
پزشکیان: وقتی میگویم که من تنها نمیتوانم کشور را درست کنم، میگویند تو چرا آمدهای اگر بلد نبودی؟ (فیلم) سينما عليه سينما
نگاهی به دو فیلم پرسروصدای جشنواره امسال
*سيدحسين قوامي
«ابتذال در سينماي ايران»، نام مجموعهايست كه براي سيديفروشان دورهگرد «نان» و براي مخالفان سينما «نام» در پي داشته است. اما معمولا با تكذيب اهالي سينما مواجه شده و همواره از آن برائت جستهاند. تا اينكه سيمرغهاي جشنواره بيست و هفتم فجر خبر آوردند، خبري در راه است!
امسال در روزهاي آغازين جشنواره بين المللي فيلم فجر، دو فيلم از دو كارگردان شناخته شده به نمايش درآمد كه به فرياد و «داد»ي شباهت داشت كه بر بيداد ناهنجاريهاي فرهنگي كشيده ميشد.
بهرام بيضايي و تهمينه ميلاني در دو فيلم مجزا به يك موضوع پرداختند و در يك عمليات شبه انتحاري! بر حواشي پرهياهو و چارچوب غير اخلاقي و بيفرهنگي حاكم بر اوضاع فرهنگي كشور، طغيان كردند و فريادي به بلندي فيلمهاي «وقتي همه خوابیم» و «سوپراستار» كشيدند.
در اين فيلمها حاشيههاي پررنگتر از متن و نگاه ماترياليستي حاكم بر مناسبات انساني به چالش كشيده شده و گويا كارگردانانش رو به پروتستانتيزم فرهنگي آورده و مشي اصلاح از درون را پيش گرفتهاند.
گويا ديگر صحبت از گروههاي فشار، متحجران، تنگنظران و بدخواهان نيست و اينبار سينما عليه سينما شورش كرده و فيلمهايي ساخته شده كه هنگام بيرون آمدن از سالن، ميتوان زمزمههاي تماشاگران را شنيد كه ميگويند: «اينقدر آش شور شده كه خودشان هم به اعتراض درآمدهاند»
«وقتي همه خوابیم»، سينماگران را به بيداري دعوت ميكند تا مگر كابوس حاكميت پول بر سينما و صورت زيبا بر سيرت نيكو، رنگ ببازد و از بين برود.
بهرام بيضايي از جنس سينماست و سن و سالش، شانه به شانهي عمر سينماي معاصر ايران ميزند و چيزي كم از آن ندارد.
اين كارگردان موي سپيد پس از 8 سال سكوت، اكنون به فرياد آمده و از تهيه كنندگاني ميگويد كه براي سود بيشتر به چشم و ابروهاي زيباتر ميپردازند و براي درآمد كلانتر داستانهاي آبكي را ميگزينند.
تهمينه ميلاني نيز در رثاي اخلاقيات «سوپراستار»ها سوگنامه مينويسد و از عرق و ورق و زرورقهاي استفاده شده ميگويد و به وضوح در نشست خبري فيلمش يادآور ميشود كه: «خيلي از آدمهايي كه معروفند، مهم نيستند؛ بلكه فقط معروفند»
البته هيچگاه نميتوان و نبايد تر و خشك را با هم سوزاند. همواره در هر جامعه و هر قشري خوب و بدي وجود دارد كه برآيند تصوير آن صنف را تشكيل ميدهد.
بنابراين نه ميتوان نافي مطلق اخلاق در جايي شد و نه مدافع سرسخت آن. به قول يك نويسندهي غربي، ما كه ندانستيم گوره خر بدنش سفيد است و راه راه سياه دارد، يا سياه است و راه راه سفيد دارد؟!
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر
تماشاخانه
«ابتذال در سينماي ايران»، نام مجموعهايست كه براي سيديفروشان دورهگرد «نان» و براي مخالفان سينما «نام» در پي داشته است. اما معمولا با تكذيب اهالي سينما مواجه شده و همواره از آن برائت جستهاند. تا اينكه سيمرغهاي جشنواره بيست و هفتم فجر خبر آوردند، خبري در راه است!
امسال در روزهاي آغازين جشنواره بين المللي فيلم فجر، دو فيلم از دو كارگردان شناخته شده به نمايش درآمد كه به فرياد و «داد»ي شباهت داشت كه بر بيداد ناهنجاريهاي فرهنگي كشيده ميشد.
بهرام بيضايي و تهمينه ميلاني در دو فيلم مجزا به يك موضوع پرداختند و در يك عمليات شبه انتحاري! بر حواشي پرهياهو و چارچوب غير اخلاقي و بيفرهنگي حاكم بر اوضاع فرهنگي كشور، طغيان كردند و فريادي به بلندي فيلمهاي «وقتي همه خوابیم» و «سوپراستار» كشيدند.
در اين فيلمها حاشيههاي پررنگتر از متن و نگاه ماترياليستي حاكم بر مناسبات انساني به چالش كشيده شده و گويا كارگردانانش رو به پروتستانتيزم فرهنگي آورده و مشي اصلاح از درون را پيش گرفتهاند.
گويا ديگر صحبت از گروههاي فشار، متحجران، تنگنظران و بدخواهان نيست و اينبار سينما عليه سينما شورش كرده و فيلمهايي ساخته شده كه هنگام بيرون آمدن از سالن، ميتوان زمزمههاي تماشاگران را شنيد كه ميگويند: «اينقدر آش شور شده كه خودشان هم به اعتراض درآمدهاند»
«وقتي همه خوابیم»، سينماگران را به بيداري دعوت ميكند تا مگر كابوس حاكميت پول بر سينما و صورت زيبا بر سيرت نيكو، رنگ ببازد و از بين برود.
بهرام بيضايي از جنس سينماست و سن و سالش، شانه به شانهي عمر سينماي معاصر ايران ميزند و چيزي كم از آن ندارد.
اين كارگردان موي سپيد پس از 8 سال سكوت، اكنون به فرياد آمده و از تهيه كنندگاني ميگويد كه براي سود بيشتر به چشم و ابروهاي زيباتر ميپردازند و براي درآمد كلانتر داستانهاي آبكي را ميگزينند.
تهمينه ميلاني نيز در رثاي اخلاقيات «سوپراستار»ها سوگنامه مينويسد و از عرق و ورق و زرورقهاي استفاده شده ميگويد و به وضوح در نشست خبري فيلمش يادآور ميشود كه: «خيلي از آدمهايي كه معروفند، مهم نيستند؛ بلكه فقط معروفند»
البته هيچگاه نميتوان و نبايد تر و خشك را با هم سوزاند. همواره در هر جامعه و هر قشري خوب و بدي وجود دارد كه برآيند تصوير آن صنف را تشكيل ميدهد.
بنابراين نه ميتوان نافي مطلق اخلاق در جايي شد و نه مدافع سرسخت آن. به قول يك نويسندهي غربي، ما كه ندانستيم گوره خر بدنش سفيد است و راه راه سياه دارد، يا سياه است و راه راه سفيد دارد؟!
لینک کوتاه: کپی لینک
یافتههای تازه علوم اعصاب؛ چرا برخی افراد مدام تصمیمات اشتباه میگیرند؟ درباره اعتراضات اخیر اصناف به قیمت مهار گسیخته دلار: وقتی کاسبی ناممکن می شود! قصههای نان و نمک(79)/گازوئیل روی آسفالت، زیتون در حاشیه! فاطمه گودرزی: اکبر عبدی به شوهرم فحش داد فوت ۳ نفر در پی بارشهای شدید در کهگیلویه و بویراحمد مهر و موم شدن چهار فروشگاه زنجیرهای متخلف در قم اشتباهات تاکتیکی استقلال مقابل گلگهر؛ از نیمکتنشینی ستارهها تا ضعف دفاعی ۵ باور غیرموثر در حفظ شارژ گوشی استقبال ویژه عراقیها از منصوریان با لقب «داش علی منصور» (+عکس) گفتگوی تلفنی وزرای خارجه ایران و عربستان درباره روابط دوجانبه و تحولات منطقه مدارس ابتدایی دماوند فردا ۸ دیماه غیرحضوری شدند هدفگذاری المپیک ۲۰۲۸؛ سنگینوزن ایرانی در راه باکو پسر زیدان اولین قربانی قانون جدید فیفا در قاره آفریقا شد نواک جوکوویچ بهترین ورزشکار غیرفوتبالی جهان در ۲۰۲۵ شد انتقام تاریخی در تهران؛ چگونه تارتار محبوبیت را در سیرجان پس گرفت؟
اخبار و تحلیل های ترکیه