وقتی شهر برای تو نیست/ تهران چگونه برخی شهروندانش را خانه نشین کرده‌است (فیلم)

عصر ایران؛ زینب کریمی ــ سلانه سلانه و با احتیاط در خیابان ها راه می روند. نه اینکه نتوانند و نخواهند، خیابان ها و کوچه های شهر این اجازه را از آنان گرفته. گاهی در خیابان دیده می شوند؛ دست به عصا، واکر به دست، روي صندلي چرخدار، با عينك دودي و عصاي سفيد به دست؛ اما فقط گاهی. نامناسب بودن معابر بسیاری از آنان را خانه نشین کرده است.

آمارهای اعلام شده نشان می دهد در ایران بيش از ٥ میلیون معلول زندگی می کنند که يك سوم انان  معلولیت شدید و خیلی شدید دارند. هر چند به نظر می رسد با تعریف علمی معلول آمارها بیش از این تعداد باشد اما واقعیت این است که زیرساخت های کافی برای زندگی این تعداد معلول هم وجود ندارد.

به گفته کارشناسان، معلول کسی است که بخشی از توانایی های فیزیکی، جسمی، اجتماعی، حرفه ای، ذهنی و روانی خود را از دست داده، یا اصلاً به دست نیاورده است. ترددآسان در خیابان  نازل ترین حقوق هر شهروند است ما معلولان از آن بی بهره اند.

 اگر معلولیت اجتماعی و روانی و حتی ذهنی را هم از این تعریف جدا کنیم با نگاهی به کالبد فیزیکی شهر در می یابیم معلولان جسمی از حداقل حقوق شهروندی هم بهره مند نیستند. پیاده روهای با پستی و بلندی، پله هایی که مقابل دستگاه های خودپرداز یا ورودی برخی مراکز عمومی قرار داده شده و پل های هوایی بدون آسانسور تنها بخشی از محدویت های شهری آنان است.

داستان معلول و معلوليت و نامناسب بودن معابر ماجراي تمام نشدنی است که بسیاری از آنان را خانه نشین کرده است. فشار روانی معلولیت و دشواری پذیرش محدودیت را که کنار می زنند با نامهربانی های شهر روبرو هستند. شهری که آنان را نادیده گرفته و بسیاری از آنان را در خانه هایشان محبوس کرده است. 12 آذر مصادف با 3 دسامبر از سوي مجمع عمومي سازمان ملل متحد به عنوان روزجهانی معلول نامگذاری شده تا یاداور محدودیت هایی باشد که این شهر و شهروندانش به آن دامن زده اند.

تماشاخانه

نمره کواکبیان به دولت پزشکیان : از بیست، ۱۲ یا ۱۳ (فیلم)

غول ۸ متری در آلمان؛ سکوت ۸ متری در ایران / وقتی رابطه‌های پنهان، آمار واقعی را پنهان می‌کنند (فیلم)

فیلم های دیگر