ملت ایران غرامت جنگ 8 ساله را نخواهد بخشید

 عصرایران - رئیس جمهور عراق ، در سفر به ایران طی مصاحبه ای خواسته است کشورمان غرامت جنگ 8 ساله را ببخشد!
وی البته استدلال های جالبی هم برای این خواسته اش عنوان داشته است:
1-دولتمردان فعلی عراق در دوران صدام همراه ایران با رژیم بعث می جنگیدند، مردم عراق نیز مانند مردم ایران بی گناه بودند و صدام پیش از حمله به ایران به مردم عراق حمله کرد.

2-اروپایی ها و برخی کشورهای دیگر که ما بدهی های کلان به آنها از دوران صدام داشتیم این بدهی ها را بخشیدند و برخی تخفیف های زیادی دادند و ما از ایران انتظار داریم که نسبت به اروپایی ها با ما دوست تر باشند.

این گونه سخن گفتن ، آن هم از سوی سیاستمدار باتجربه ای مانند جلال طالبانی ، یا نشان از "پررویی زائد الوصف" یک دولت همسایه دارد و یا حکایت از این دارد که رئیس جمهور عراق ، ایرانیان را ملتی فاقد"حافظه تاریخی" می پندارد که فراموش کرده اند عراق ، یک جنگ هشت ساله را بر آنها تحمیل کرد ، 220 هزار نفر از هموطنانشان را از آنها گرفت ، نیم میلیون نفر دیگر را مجروح و معلول ساخت ، خانه ها،کارخانه ها ،سدها، پل ها ،جاده ها، نیروگاه ها و بسیاری از تأسیسات کشورشان را منهدم کرد هزاران آسیب پیدا و پنهان دیگر بر این کشور وارد ساخت.

ماده 7 قطعنامه 598 شورای امنیت - که ایران و عراق ، هر دو آن را پذیرفته اند - ناظر به غرامت است که باید از سوی طرف آغاز کننده جنگ ، پرداخت شود و بر مبنای همین ماده نیز دستکم دوبار ، کارشناسان سازمان ملل به ایران آمدند تا میزان خسارت های وارده به کشورمان را برآورد کنند.
طرف متجاوز نیز ، طبق مستندات غیرقابل انکار و نیز بنابر تصریح خاویر پرز دکوئیار، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد ، عراق بوده است.

با این وجود ، از آن جا که مرجع رسمی اجرایی شدن قطعنامه شورای امنیت ، خود همین شوراست و ایران نیز با اعضای اصلی آن ، دچار چالش هایی است که همه بر آن واقفیم ، تا کنون اجرای ماده 7 محقق نشده و ایران نتوانسته است حتی یک دلار از غرامت جنگ 8 ساله را از کشور متجاوز بگیرد؛ این در حالی است که به دلیل حمایت اعضا دائم شورای امنیت از کویت و اسرائیل ، هر دوی آنها توانستند از محل برنامه نفت در برابر غذا ، غرامت اشغال کویت و موشک پرانی های عراق به اسرائیل را دریافت کنند.

اما بدیهی است که نامساعد بودن شرایط برای دریافت غرامت ، هرگز به معنای آن نیست که این حق تاریخی ، مشمول مرور زمان شود.
همچنین ، غرامت ، حق شخصی یا مساله ای در دایره اختیارات یک دولت خاص نیست که بتواند آن را ببخشد ؛ بلکه این یک "حق ملی" است که باید روزی استیفا شود و الا به "استخوان لای زخم"ی  می ماند که مانع از بهبود روابط دو ملت ایران و عراق در دراز مدت خواهد شد.

گذشته از جنبه مالی غرامت ، ابعاد سیاسی و روانی آن نیز حائز اهمیت ویژه ای است؛ اگر ایران به هر دلیل نتواند غرامت خود را از عراق بگیرد ، آن گاه ، اندیشه و روان تمام نسل های آینده ایران، از این امر آزرده خواهد شد که کشوری به سرزمین آنها حمله کرد و ویران کرد  و زد و کُشت و بُرد و در نهایت هم هیچ هزینه ای در برابر آن همه ظلم و جنایت و تخریب ، نپرداخت.
به راستی ، اگر چنین باشد ، آیا این خود ، چراغ سبزی برای دیگران نخواهد بود بدین مضمون که حمله به ایران ، هزینه خاصی برایتان نخواهد داشت؟!

اما درباره استدلال(!) های رئیس جمهور عراق ، اولین چیزی که به ذهن متبادر می شود ، علامت تعجب است ، چه آن که طالبانی ، خود دانش آموخته رشته حقوق است و نیک می داند که مسائل داخلی عراق و این که صدام به ملت خود نیز ظلم می کرده است ، ربطی به مسائل بین المللی و حقوق سایر ملت ها ندارد.

اگر طالبانی و نوری المالکی و دیگر دولتمردان عراقی با صدام می جنگیدند که دلیل نمی شود مردم ایران از حق خود عدول کنند چرا که اولاً آنها اکنون با رسیدن به قدرت ، پاداش مبارزات خود علیه صدام را گرفته اند و ثانیاً همان طور که بخشی از مردم عراق ، از جمله طالبانی و دوستانش علیه رژیم سابق بغداد در نبرد بودند ، بخش دیگری از همین مردم نیز علیه ایران می جنگیدند و باید تاوان تجاوزگری های خود را بدهند.

درباره مقایسه طلبکاران عراق و از جمله کشورهای اروپایی با ایران نیز باید گفت که طالبانی ، باز هم تجاهل کرده و تفاوت ماهوی طلب ایران با سایرین را نادیده گرفته است زیرا مطالبات سایرین ، مربوط به قراردادهای دوجانبه بوده است اما ایرانی ها ، برای حمله عراق به کشورشان ، با دولت وقت بغداد قراردادی را امضا نکرده بودند.

وانگهی ، اروپایی هایی که امروز سخن از بخشش بدهی های عراق می زنند ، بسیار بیشتر از آن که می بخشند، از کیسه ملت عراق خورده اند و در واقع ، بزرگترین لطف شان این است که از تتمه سودشان بگذرند تا بلکه بتوانند از رهگذر این گذشت ، سودهایی را در آینده از این کشور نفت خیز نصیب خود کنند.

البته اگر غربی ها ، مورد حمله قرار می گرفتند ، قطعاً بخششی از جانب آنها در کار نبود ؛ همان طور که در ماجرای لاکربی که هواپیمای مسافری شان منفجر شد ، تا از لیبی غرامت نگرفتند ، آرام ننشستند ، حال چگونه از ما انتظار می رود از غرامت یک جنگ خانمانسوز 8 ساله چشم پوشی کنیم؟

فراموش نکنیم که برقراری صلح کامل بین ایران و عراق ، منوط به اجرای کامل قطعنامه 598 است و تا غرامت جنگ دریافت نشود ، صلح کامل بین دو کشور برقرار نشده است و همان طور که وزارت خارجه کشورمان نیز اعلام کرده است ، در این باره بخششی در کار نیست.