عصر ایران - با فرارسیدن تشکیل رسمی جلسه دادگاه لاهه برای بررسی حادثه ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان در 4 سال پیش ، گمانه زنی ها برای انجام معامله بزرگ غرب با سوریه قوت بیشتری گرفته است.
کشورهای غربی و جناح 14 مارس در لبنان در 4 سال گذشته توانستند به بهانه ترور رفیق حریری نفوذ سوریه در لبنان را به حداقل خود برسانند و از این اهرم به عنوان برگ برنده ای در معامله با رژیم دمشق بهره جویند.
محتوای انجام معامله بزرگ نیز از پیش تعیین شده است: جدایی سوریه از ایران ، معامله بر سر بلندی های جولان با اسراییل ، دست برداشتن سوریه از حمایت از حماس ،جهاد اسلامی و حزب الله لبنان و کمک به برقراری امنیت در عراق
با توجه به تجربه طی شده در 4 سال گذشته یاد آوری این نکته لازم و ضروری به نظر می رسد که حکومت بشار اسد در سوریه حساسیت بالایی درباره نام برخی افراد و شخصیت های سیاسی و امنیتی خود که از سوی برخی گزارش ها و اطلاعات تایید نشده و خام به عنوان متهمان توطئه قتل حریری مطرح هستند ، دارد و از این رو تلاش دولت سوریه پس از این بر این مبنا استوار خواهد بود که برای حفظ ساختار سیاسی و اطلاعاتی خود از گزند آسیب ،عرصه معامله احتمالی با آمریکا و غرب را گسترده کند و بر روی طیف بزرگی از موضوعات مورد اختلاف منطقه ای و ملی با آنها وارد چانه زنی شود.
از این رو چندان بعید نمی نماید که پیشنهادات اقتصادی اغوا کننده عربستان در کنار سودای بازپس گیری بدون خشونت بلندی های جولان و تضمین مصون ماندن شخصیت های سیاسی و امنیتی سوری از پیگیری های قضایی درباره ترور حریری در ازای فاصله یافتن حکومت سوریه از ایران و کاهش دامنه کمک و مساعدت به گروه های مبارز فلسطینی و لبنانی ، برای حاکمیت سوریه محل بحث و چانه زنی باشد.
از سوی دیگر و در سوی دیگر معامله نیز ایالات متحده در 40 روز گذشته (دوره فعالیت دولت جدید اوباما) سعی کرده است تا با انجام برخی مانورهای سیاسی و دیپلماتیک ، سوریه را وارد بازی بزرگ دیپلماسی در خاورمیانه کند و اعتماد مقامات حاکم در دمشق را جلب کند.
نتیجه این تحولات دیپلماتیک و چانه زنی ها و بده بستان های سیاسی و استراتژیک هر چه که باشد ، می تواند بالقوه دیپلماسی منطقه ای ایران را نیز متحول کند و پازل بازی در منطقه خاورمیانه را از وضع آشفته فعلی به وضعیتی نه چندان قابل پیش بینی رهنمون سازد.
به طور خلاصه می توان گفت که آمریکا ، در ادامه سیاست "چماق و هویچ" خود ، به این نتیجه رسیده است که بهتر است برای آن که امتیاز (هویچ) قابل توجهی به ایران ندهد ، باید با سوریه معامله کند و دمشق امتیاز دهد تا تهدید(چماق)هایش در برابر ایران ، کاریی بیشتری داشته باشد.
برای مشخص شدن نتیجه این بازی باید منتظر ماند و دید که قدرت مقاومت حاکمان دمشق در برابر پیشنهادات وسوسه انگیز غربی ، عربی و اسراییلی تا چه میزان است.