بازار گرم مراکز همسریابی

سرمایه :«هم اکنون هزینه حق عضویت سالانه در مراکز همسریابی بین 30 تا 50 هزار تومان است.»

 مونا.م کارمند یکی از موسسات همسریابی ضمن بیان این مطلب به خبرنگار ما گفت: «هر موسسه همسریابی قوانین و اصول خاصی دارد که براساس این اصول نرخ خدمات خود را تعیین می کند.» وی ادامه داد: «حق عضویت در موسسات همسریابی برای افراد بین 24 تا 30 سال 30 هزار تومان، برای افراد بالای 30 سال 40 هزار تومان و برای افراد مطلقه، بیوه یا کسانی که سابقه عقد یا نامزدی داشته اند 50 هزار تومان است.»

وی درباره علت این تفاوت نرخ ها اظهار داشت: «با توجه به اینکه یافتن همسر برای افرادی که بالای 30 سال سن دارند یا کسانی که قبلاً ازدواج کرده یا نامزد داشته اند، سخت تر است از این رو حق عضویت این افراد نیز بالاتر است.»

به گفته وی مدت زمان عضویت در موسسات و مراکز همسریابی یک سال است و اگر ظرف مدت یک سال فرد همسر مورد نظر خود را پیدا نکند در صورت تمایل به ادامه عضویت در مرکز باید مجدداً حق عضویت پرداخت کند.
وی با بیان اینکه «هزینه انجام خدمات کارشناسی برای معرفی هر گزینه به متقاضی با توجه به شرایط مذکور بین 7 تا 20 هزار تومان است»، تصریح کرد: «همچنین هزینه ارائه مشاوره به افراد برای هر ساعت بین10 تا 30 هزار تومان است ضمن اینکه مبالغ دریافت شده قابل استرداد نیست.»

دوستیابی به جای همسریابی

مدیر یک موسسه همسریابی در خصوص شیوه عملکرد این دفاتر گفت: «دفاتر همسریابی قرار است تنها در حوزه عقد دائم فعالیت کنند و هرگز حق فعالیت در حوزه یافتن همسر موقت یا دوستیابی را ندارند.»

کبیری ادامه داد: «دفاتر همسریابی نباید فقط دختر و پسر (خواهان و خوانده) را به هم معرفی کنند بلکه باید تیم روانشناسی، روانکاوی، پزشکی و گروه آموزش مسائل زناشویی و مشاوران خانواده داشته باشند و در کنار شناساندن خواهان و خوانده به یکدیگر باید به آنها آموزش های لازم را نیز بدهند.»

وی ادامه داد: «آموزش مهارت های اساسی زندگی تغییر دیدگاه های کلیشه ای و ارتباط موثر به زوج های جوان و برگزاری همایش های مختلف از دیگر وظایف موسسات همسریابی است.»

وی با اشاره به اینکه «برخی مراکز همسریابی به دنبال کسب درآمد بوده و غالباً به جای همسریابی دوستیابی می کنند»، اظهار داشت: «متاسفانه نبود نظارت بر نحوه فعالیت و عملکرد موسسات همسریابی این فرصت را در اختیار برخی افراد سودجو قرار داده است تا از این طریق درآمدهای بادآورده ای برای خود فراهم کنند.»

به گفته وی این افراد تنها از طریق دریافت اطلاعات سطحی و خصوصیات ظاهری افراد و تنها با نشان دادن یک عکس اقدام به معرفی افراد به یکدیگر کرده و برای این امر نیز مبالغی بین 30 تا 50 هزار تومان دریافت می کنند در حالی که موسسات همسریابی علاوه بر خصوصیات ظاهری باید وجه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی، تحصیلی، نژادی و حتی جغرافیایی افراد را نیز مورد توجه قرار دهند.

کبیری اظهار داشت: «این مراکز پس از معرفی دختر و پسر به یکدیگر آن هم از روی خصوصیات ظاهری، هیچ خدمات دیگری به آنها ارائه نکرده و افراد را در همان ابتدای آشنایی به حال خود رها می کنند.»

فعالیت 39 سایت همسریابی در کشور

به گزارش خبرنگار ما، اگر چه فعالیت موسسات همسریابی از سه دهه قبل آغاز شده اما ترس از افکار عمومی و ناشناخته بودن اینچنین فعالیت هایی باعث شد این مراکز به صورت نامحسوس و نه چندان آشکار به فعالیت خود ادامه دهند، اما از حدود 15 سال قبل فعالیت این مراکز شکل روشن تری به خود گرفت به طوری که برخی از موسسات همسریابی تبدیل به بنگاه های اقتصادی شده و برای بازاریابی و کسب درآمد بیشتر دامنه فعالیت خود را به اینترنت نیز کشاندند.

رضا نقیب السادات جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه «آمار دقیقی از تعداد وبلاگ ها و سایت های همسریابی در کشور وجود ندارد»، گفت: «طبق آمار موجود 39 سایت همسریابی در کشور فعال هستند.» وی اظهار داشت: «سایت ها و وبلاگ هایی وجود دارند که موضوع و کارکرد همسریابی ندارند امابه خاطر عدم نظارت دقیق مسوولان کاربران از محیط این سایت ها برای همسریابی استفاده می کنند.»

فعالیت سایت های همسریابی بدون نظارت

یک کارشناس علوم رفتاری و آسیب های اجتماعی با تاکید بر اینکه 70 درصد سایت های همسریابی خارج از پوشش نهادهای مربوط فعالیت می کنند از نهادهای مسوول به ویژه سازمان ملی جوانان و معاونت جرائم رایانه ای نیروی انتظامی خواست برای تعیین اصالت فعالیت سایت های همسریابی اقدام کنند.

مجید ابهری در رابطه با آسیب های اجتماعی سایت های همسریابی اینترنتی اظهار داشت: «با توجه به آمادگی ازدواج از سوی دختران و پسران جامعه و علاقه مندی آنها به یافتن همسری مناسب، از آنجا که انتخاب همسر مناسب اصلی ترین و بنیادی ترین مبنای تشکیل زندگی است تعدادی از سایت های اینترنتی در این راستا اقدام به فعالیت کرده اند در حالی که 70 درصد این سایت ها خارج از پوشش نهادهای مربوط فعالیت می کنند.» استاد دانشگاه شهید بهشتی تهران با اشاره به اینکه مبنا و ریشه بسیاری از این سایت ها ناشناخته بوده و اهداف آنها نیز به وضوح مشخص نمی شود به مهر گفت: «مدیران برخی از این مراکز اقدام به شناسایی دختران و بانوان آماده ازدواج کرده و با پی بردن به خصوصی ترین اطلاعات افراد درصدد سوءاستفاده بر می آیند.»