مصرف «شيشه» در باشگاه‌هاي ورزشي

جام جم آنلاين: رضا شمشير را از روي ديوار برداشت، سه چهار تا از بچه‌هاي ورزشگاه در اتاقي ديگر دور هم شيشه مي‌كشيدند، چهارزانو نشست كف آشپزخانه و تو عالم توهم 15- 10 بار با شمشير كوبيد وسط فرقش، اما حتي وقتي خون فواره زد و جهيد تا ديوارهاي آشپزخانه، حتي وقتي رضا دست و پا زد و جان كند، رفقا هنوز تو آسمان سير مي‌كردند.

از آن جمع سه چهار نفري فقط آرش كه پيش از اعتياد مربي بدنسازي بود، ترك كرد و شيشه بقيه را با خود برد، از باشگاه ورزشي تا سردخانه پزشكي قانوني.

آرش وقتي از رفيقش مي‌گويد بغض مي‌كند: «طفلكي رضا، ووشوكار حرفه‌اي بود، باسواد، از يك خانواده مرفه. شيشه كه افتاد تو باشگاه‌هاي ورزشي، رضا هم معتاد شد. گذشت آن دوره كه مي‌گفتند اگر كسي پي ورزش برود معتاد نمي‌شود! شيشه رسيده به ورزشكارها، تو باشگاه ما از 100‌نفر ورزشكار حرفه‌اي، 30 نفر معتاد شدند.»

او از 2 سال پيش ترك كرده است و حالا برگشته سراغ بدنسازي، اما تاثير شيشه بر مغزش بعد از 2 سال هنوز پابرجاست.«ضعف حافظه شديد دارم. خاطرات گذشته‌ام بخصوص كودكي از ذهنم پاك شده، فقط يك سري تصاوير گنگ سياه و سپيد مانده.»

ضعف حافظه آرش، اما هنوز نتوانسته است خاطره‌هاي تلخ روزهاي پيش از ترك را از ذهنش پاك كند. «معتاد كه شدم، عذرم را از باشگاه خواستند، وزنم از 178 كيلو رسيد به 56، يعني شدم اسكلت، روز و شبم شد گشتن دنبال مواد، من به اصطلاح معتادها نسخ بودم، يعني بايد دم‌به‌ساعت مصرف مي‌كردم، ولع‌ام تمامي نداشت.»

آرش حالا دلش نميخواهد بداند رضا اين روزها كجاست، نمي‌خواهد باور كند او مرده است. «شيشه سوء‌ظن مي‌آورد، يك روز رضا تو عالم توهم، تفنگ شكاري پر را گذاشت روي شقيقه‌ام كه شليك كند، به من شك كرده بود. من هم به همه شك داشتم. حس مي‌كردم عليه من توطئه مي‌كنند.»

روزهاي اول مجاني بود

آرش تعريف مي‌كند كه پسر‌هاي ورزشگاه چطور روزهاي اول در مهماني‌هاي مختلط دور هم مي‌نشستند و شيشه را كه مجاني در اختيارشان قرار مي‌گرفت در يك پايپ آزمايشگاه داغ مي‌كردند تا دود سپيدش را با ولع تو ريه‌هايشان بكشند.

حرفه‌اي‌ها، پايپ هم اگر نبود شيشه را مي‌انداختند توي يك لامپ مدادي يا شمعي كه خالي شده بود و آلومينيوم بالايش را كنده بودند، بعد لوله خودكاري را داخلش مي‌گذاشتند و دورش را با دستمال مي‌پوشاندند، لامپ كه با فندك داغ مي‌شد، شيشه بلافاصله بخار مي‌شد و همه بو مي‌كشيدند.

پسرها وقتي معتاد شدند، تازه فهميدند بايد سوتي 18 هزار تومان پول بدهند يا مشتري پيدا كنند، اما شرايط دخترهاي معتاد كه براي لاغر شدن يا به قول آرش «مانكن شدن» معتاد شيشه شده بودند، به مراتب اسفناك‌تر بود.

وقتي به آرش مي‌گويم در چند ماه گذشته ده‌ها تماس تلفني از ورزشكارهايي كه به شيشه آلوده شده‌اند يا خانواده‌هايشان به دفتر روزنامه داشته‌ايم، باز تكرار مي‌كند: «شيشه رسيده به ورزشگاه‌ها، شايد ديگران هم مثل ما خيال مي‌كنند شيشه چون مرفين ندارد، اعتيادآور نيست.»

چرا ورزشكارها؟

دكتر آذرخش مكري، پژوهشگر حوزه اعتياد هم ناآگاهي از اعتيادآور بودن شيشه را يكي از دلايل استفاده برخي ورزشكاران از آن مي‌داند؛ اما به اعتقاد او، اعتياد به شيشه در ميان اين قشر دلايل ديگري هم دارد؛ به طوري كه شايد بتوان مصرف شيشه را به دوپينگي مرگبار در ميان ورزشكاران تعبير كرد.

تبليغات دروغين درباره شيشه باعث شده است اين مخدر در ميان جوانان و بخصوص زنان و ورزشكاران به عنوان ماده‌اي براي تناسب اندام، توليد انرژي بيشتر و حتي افزايش قواي جنسي شناخته شود.

معاون مركز ملي مطالعات اعتياد ايران مي‌گويد: «شيشه نوعي مت آمفتامين (محرك اعصاب) است كه سبب بالا رفتن كاذب انرژي و كاهش خواب و اشتها مي‌شود. به اين ترتيب ورزشكاراني كه در مسابقه هستند، آن را براي افزايش استقامت بدن مصرف مي‌كنند.»

كاهش خواب و اشتها و افزايش تحرك به طور مسلم به كم شدن وزن مي‌انجامد، اما قدرت جادويي شيشه فقط مدتي كوتاه طول مي‌كشد و پس از آن در حالي كه مصرف‌كنندگانش را بشدت معتاد كرده است، برعكس عمل مي‌كند. به گفته اين روانپزشك، پس از چند ماه مصرف شيشه به واسطه به هم خوردن تعادل پروتئين در بدن، ماهيچه‌ها تحليل مي‌روند و انرژي‌زايي و افزايش قدرت متوقف مي‌شود.

استفاده از شيشه، از آن جهت كه عروق دهاني را منقبض مي‌كند، به خرابي سريع دندان‌ها مي‌انجامد كه يكي از نشانه‌هاي شناخت معتادان به اين مخدر است. گرچه خشكي و چروكيدگي پوست، كم‌خوني و ضعف حافظه نيز از جمله نشانه‌هاي مصرف شيشه است، اما به اعتقاد مكري، واضح‌ترين علامت مصرف شيشه به هم خوردن تعادل رواني معتادان به آن است.اين روانپزشك توضيح مي‌دهد: «افزايش ترشح ماده دوپامين در مغز پس از مصرف شيشه، معتادان را به پرخاشگري، افت كاركرد روزانه، اختلال در خواب، پرحرفي غيرعادي، توهم‌هاي بينايي و شنوايي، باورهاي پارانوئيدي (بدبينانه) نسبت به ديگران ‌ كه منجر به جنايت مي‌شود و افسردگي شديد دچار مي‌كند و در 20 در صد معتادان پسيكوز يا جنون و خودكشي را سبب مي‌شود.»

يك راز شيشه‌اي كه نمي‌دانيد

پاسخ به اين پرسش كه چرا ممكن است جواب آزمايش اعتياد يك معتاد به شيشه منفي باشد، همان نكته كليدي است كه توليدكنندگان و قاچاقچيان اين مخدر در نخستين گام، از آن براي جذب مشتري استفاده مي‌كنند.

حقيقت اين است كه معمولا در آزمايشگاه‌هاي تشخيص اعتياد ميزان مرفين سنجيده مي‌شود و از آنجا كه ماده مخدر شيشه تركيب مرفيني ندارد، گزارشي از اعتياد به آن ارائه نمي‌شود؛ در حالي كه فقط كافي است از مسوول آزمايشگاه درخواست كنيد آزمايش آمفتامين را نيز از فرد بگيرد تا اعتيادش به شيشه مشخص شود.

بي‌خبري، خوش خبري نيست!

بررسي وضعيت اعتياد به شيشه در ميان جوانان و بخصوص ورزشكاران نشان مي‌دهد، اصلي‌ترين دليل شيوع مصرف اين مخدر را نمي‌توان صرفا به نقص در چگونگي آزمايش اعتياد، پاي لنگ قوانين مبارزه با مواد مخدر كشورمان در رويارويي با مخدر‌هاي شيميايي جديد و حتي تبليغات دروغين نسبت داد و تاثيرگذارترين عامل در پيدايش اين معضل، جاي خالي فرهنگ‌سازي و اطلاع‌رساني از طريق رسانه‌هاست كه گرچه هر از گاه تحت تاثير موج خبري ناگهاني به اطلاع‌رساني مي‌پردازند، اما اين جريان معمولا مستمر نيست.

رشد منفی مصرف برق پاییز

تماشاخانه

یلدا و قصه‌ی یکی شدن ما..! (فیلم)

آن روزها کنار هم بودن، خودش یک آیین بود / در ارتباط رودررو، چشم‌ها راست و دروغ را لو می‌دهند؛ چیزی که ابزارها از ما پنهان می‌کنند / ما قرار بود از ابزارها استفاده کنیم، اما حالا خودمان را در اختیارشان قراردادیم (فیلم)

فیلم های دیگر