"استخرت را قورت بده "

علیرضا علی اصغری

ظرف چند روز گذشته هفتادوچهارمین نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل به پایان رسید ‌. اخبار و سخنان این نشست رفته رفته در دکان مورخین به عنوان مواد اولیه تازه رسیده جهت تاریخ نویسی مورد استفاده قرارگرفت اما از لابلای این ملاقاتها بعضی از موارد چندین بار در ذهن یادآوری میگردد ،از جمله صحبتهای چند لحظه ایی روسای جمهور ایران، انگلیس و فرانسه در راهروهای مجاور مجمع که اتفاقا بسیار پربیننده هم بوده و جملاتی که توسط سران اروپایی مطرح شد ازجمله "فرصت را از دست ندهید چون ترامپ به تهران نمی آید " و اینکه لب استخر نیایستد بی درنگ باهم داخل آن بپرید ".

آیا واقعا این جملات برآمده از تصورات واقعی و ذهنیات تروئیکای اروپایی از مناقشه ایران و آمریکاست؟ و یا برعکس چون در مکانی غیررسمی و بطور اتفاقی و احتمالا بدون فکر به زبان جاری شده ، میتوان نتیجه گرفت که باور ابتدایی و ظاهری شان بوده و خیلی نباید آن را جدی فرض کرد، هرچند در آن جایگاه اشتباه سخن گفتن جای تامل دارد.

ولیکن کاملاَ مشهود است که بارزترین پیام آقای روحانی در نشست امسال علیرغم همه مخالفتهای داخلی و ظاهری که با مذاکرات میشود مانور این مفهوم بود که ایران از تمام دعوتهایی که ازاو برای مذاکرات با پیش شرط و بدون پیش شرط میشود گریزان نیست و بااینکه می توانست به دلیل بدعهدیها به مانند بعضی از سران مطرح(مثل پوتین و شی جی پینگ)ازحضور در این نشست خودداری کند اما حضور یافت و به عمد بسیار خوشرو و خوش مشرب نیز جلوی دوربینها ظاهرشد و حتی آن "نه" پررنگی که در بین سخنرانی درون مجمع بکار برد (همانی که ترامپ تاب نیاورد و در توئیتر عینا مقابله به مثل کرد) کاملاّ مفهومی برتعیین و کانالیزه کردن شکل مذاکرات داشت و شاید به همین دلیل هم بصورت پررنگ بیان شد تا جلب توجه کند.

همچنین می توان گفت اگر تمایل به مذاکره نبود چرا باید بخش قابل توجهی از سخنرانی نماینده یک ملت به این موضوع اختصاص می یافت و یا موارد قابل شمارش دیگر...

بنابراین برخلاف تصور نخست وزیر پرحاشیه اروپایی،مذاکره در نزد سیاست پیشگان ایرانی به هیچ وجه به مانند چشم خود را بستن و یکباره پریدن در میان استخر ابهامات نبوده بلکه همچنان سرشار از تفکر وتعقل و عرصه تقابل وزیر با رُخ و اسب و پیاده است تا جایی که تلاش می شود بعنوان کلیدی ترین کلید این دولت در نظر گرفته شود، خواست طرف ایرانی منطقیست کاملاّ منطقی که در هیاهوی رسانه ودروغ غربیها رنگ باخته و مجال عرض اندام ندارد اما هر ایرانی با تلخی تایید میکند که حتی اگر ما در داخل و در بعضی مواقع تفسیر به رای هم کرده باشیم، این سایر طرفین برجام بودند که در ابتدا عهدشکنی کرده و امضای خود را نقض نمودند.

حال راه حل منطقی که بنظر از هر جنگ و منازعه ای سودمندتر است میتواند این باشد، برگردیم به سرخط تا همه چیز را دوباره مرور و شاید هم اصلاح کنیم تا از منافع آن هر دو بهره مند شویم. کجای این برای ما شبیه بلعیدن بزرگترین قورباغه ی زشت برکه می باشد؟

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه