بهتراست به جای دعوای این قوه و آن قوه، به "ایران"ی بیندیشیم که تن زخم خورده اش بیش از هر زمان دیگری به مرهم همدلی نیاز دارد. باور کنید مردم نه خسته، که فرسوده شده اند از بس دعوای مسوولانشان را دیده اند.

عصر ایران - اخیراً نتایج یک پژوهش آماری منتشر شده است که نشان از افزایش رضایت عمومی از عملکرد قوه قضاییه در دوران ریاست حجه الاسلام سید ابراهیم رئیسی دارد.

هر چند نظرسنجی های علمی، می تواند نشان دهنده دیدگاه مردم یک جامعه درباره موضوع خاصی باشد ولی درباره موضوع حاضر، یعنی نگاه مردم به عملکرد رئیس جدید قوه قضاییه، باید گفت که حتی بدون نظرسنجی و با استمزاجی شفاهی از جامعه آماری اطرافمان و دقت در گفت و گوهای مردم می توان دریافت که دیدگاه ها در این باره مثبت است و مردم از رویکرد جدید قوه قضاییه، راضی هستند.

این، البته به معنای رضایت کامل نیست چه آن که هنوز راهی طولانی و مطالبات انباشته شده فراوانی در این مسیر وجود دارد. مردم نیز این را می فهمند ولی از این که می بینند در ریاست جدید قوه قضائیه و تیم همراه او، این عزم وجود دارد که اصلاحات و مبارزه با فساد را از درون خود قوه شروع کنند و در قبال دانه درشت های خارج از قوه قضائیه نیز مماشات نکنند، امیدوار می شوند.

به عنوان مثال، برای سالیان متمادی مردم ایران نمی دانستند باند اکبر طبری در عالی ترین سطوح قوه قضائیه نفوذ کرده و در پرونده های کلان اقتصادی اعمال نفوذ می کند. حتی از وجود چنین شخص و باندی در این دنیا نیز بی خبر بودند ولی در همین چند ماه نخست از دوران ریاست رئیسی، دستگیری طبری و متلاشی شدن باند وی، خبری بود که مانند بمب منفجر شد. شاید اگر رئیسی عهده دار ریاست دستگاه قضا نمی شد، باند طبری همچنان در حال چپاول و حق کشی های کلان بود ولی اکنون، رئیس این جریان فاسد در زندان است و قاعدتاً در حال لو دادن سایر اعضای این باند تبهکار.
یا دستگیری سلطان پتروشیمی که در سال های گذشته، می کوشید با تطمیع برخی مسوولان خود را از تعقیب مبرا کند، اقدامی بود که عظمت آن را فعالان عرصه پترشیمی می دانند و حتی اوایل دستگیری وی، فکر می کردند که با یک شایعه طرف هستند!

ورود به پرونده برخی دانه درشت های مرتبط با مقامات کشور و محکوم کردن آنها، بازگرداندن هزاران هکتار از اراضی ملی به مردم، بازگرداندن هزاران میلیارد تومان وجوه به غارت رفته به بیت المال، ورود شخص رئیس قوه به برخی پرونده ها و احقاق حق از کسانی که بدانها اجحاف شده بود و ... اقدامات کوچکی نیستند که مردم نبینند و قضاوت نکنند.

مردم از این روند، راضی اند مخصوصاً این که در دوره قبلی قوه قضائیه، خبر خاصی از این روندهای امیدبخش نبود و مردم از تریبون قوه قضائیه، عمدتاً تحلیل های سیاسی و جناحی می شنیدند، نه خبرهای امیدبخش در حوزه قضایی!

با این حال، بعد از اعلام نتایج نظرسنجی ملی درباره نگاه مردم به قوه قضاییه در دوره جدید، یکی از مشاوران رئیس جمهور - حسام الدین آشنا - در توئیتی، بهبود نگاه مردم به روند جدید قوه قضائیه را زیر سوال برده است! اینجاست که باید از ایشان پرسید اگر مردم از این روند (حرکت به سمت عدالت محوری) راضی نباشند، پس چه چیزی باید انها را راضی کند؟ آیا مردم از این که دزدان بیت المال دستگیر شده اند راضی نیستند؟ آیا مردم از این که فلان جوان ظاهرالصلاح به خاطر انتسابش به فلان وزیر رانتخواری می کرده و الان به دام عدالت افتاده ناراحت اند؟ آیا از این که باند طبری -که سرسلسله بسیاری از اعمال نفوذها و حق کشی ها و رشاء ارتشاء ها در قوه قضائیه بود- منهدم شده، رضایت ندارند؟ آیا انجام این کارها با عدم انجام شان یکی بوده است؟

بله! قطعاً تا رسیدن به قوه قضائیه آرمانی راهی طولانی پیش روست و فساد لانه کرده در برخی بخش های آن حتماً در برابر این روند مقاومت می کند ولی چرا نباید از همین روند جدید ابزار رضایت نکرد و استمرار آن را مطالبه نکرد؟!

نکته اینجاست که این پیمایش و نظرسنجی توسط یکی از دستگاه های دولتی - وزارت اطلاعات دولت روحانی - انجام شده است و حسام الدین آشنا، بیش از آن که قوه قضائیه را در این نظرسنجی زیر سوال ببرد، نهاد اطلاعاتی دولت متبوع خودش را زده است!

البته که اگر همین وزارت اطلاعات درباره انتقادات مردم از قو قضائیه پیمایش ملی انجام دهد با انبوهی از اظهار نارضایتی ها مواجه خواهد شد ولی انصاف آن است که همین مردم در نظرسنجی ملی وزارت اطلاعات بروز داده اند و در عین حفط نقدهایشان بر دستگاه قضایی، از روند مصلحانه کنونی ابراز رضایت کرده اند.

یادمان نرود که بخش های مختلف هر نظام سیاسی، مانند ظروف مرتبطه اند و تقویت یا تضعیف هر کدام از بخش ها، به تقویت یا تضعیف کلیت آن نظام سیاسی می انجامد. این گزاره مسلمی است که گویا عده ای تمایلی به پذیرش آن ندارند، چه در قامت مشاور رئیس جمهور باشند چه در هیات مخالفان دولت که بی پروا و غیرمنصفانه بر آن می تازند.
بهتراست به جای دعوای این قوه و آن قوه، به "ایران"ی بیندیشیم که تن زخم خورده اش بیش از هر زمان دیگری به مرهم همدلی نیاز دارد. باور کنید مردم نه خسته، که فرسوده شده اند از بس دعوای مسوولانشان را دیده اند.
بس کنید!