عصرایران؛ مصطفی داننده- کنفدراسیون فوتبال آسیا اکرم عفیف قطری را به عنوان مرد سال آسیا انتخاب کرد. ما ایرانی‌ها دوست داشیم این جایزه، مثل توپ‌های مهاجمان به دستان بیرانوند بچسبد اما نشد که بشود.

بعد از این انتخاب، بیانیه بود که صادر می‌‎شد. وزیر ورزش برای دروازه‌بان تیم ملی نوشت:« معتقدم آنچه در انتخابات بهترین‌های فوتبال قاره کهن شاهد بودیم به روح جوانمردی در رشته پرمخاطب فوتبال خدشه وارد کرد.»

مدیرعامل پرسپولیس هم گفت:« او سه جام با پرسپولیس به دست آورد و شاید مظلوم بود که به عنوان بهترین بازیکن انتخاب نشد. شاید هم لازم است که فدراسیون در این موارد حساس تر باشد و نفوذ بیشتری در آسیا داشته باشیم.»

واقعا خسته نشدیم از این همه ناله کردن؟ حق‌مان را خوردند. مافیای آسیا کار خودش را کرد. دلارهای نفتی قطری رای آسیا را خرید و ....

لطفا بیخیال شوید. اکرم عفیف وقتی نوجوان بود در آکادمی اسپایر تمرین می‌کرد. بیرانوند وقتی نوجوان بود کجا تمرین می‌کرد؟ می‌خواهید در همین نوشتار خاطره‌های بیرانوند از دوران نوجوانی‌اش را مرور کنیم؟

همین الان فوتبالی که قطر بازی می‌کند به شدت چشم‌نوازتر از تیم ملی ماست. نکند یادتان رفته است که آنها قهرمان آسیا هستند. نکند فراموش کردید که اکرم عفیف جام ملت‌ها را بالای سر برده است.

روح جوانمردی به خاطر مدیریت فشل برخی از مدیران کشور، خدشه دار شده است نه تصمیم‌های آسیا. ما هنوز نمی‌توانیم در یک روز در مورد اینکه در هوای آلوده فوتبال برگزار کنیم یا نه تصمیم بگیریم اما قطر قرار است در سال 2022 میلادی، جام جهانی برگزار کند.

دیگر زمان آن فرا رسیده است که ما دست از این بهانه برداریم و به جای کنایه زدن به قطری‌ها به خودمان تلنگر بزنیم. به مدیریت خودمان که باعث شده است فوتبال و ورزش ما هر روز بیشتر سقوط کند.

مدیران کشور ما مثل کشاورزان دیم هستند. دل به باران خدا بسته‌اند و به هیچ چیز دیگر کار ندارند.

بهتر است سوزنی به خود بزنیم و بپرسیم چرا با وجود این همه سرمایه انسانی، نتوانسته‌ایم استعدادهای نوجوانان و جوانان کشور را شناسایی کنیم تا آنها در مسیر درست زندگی قرار بگیرند.

به جای اینکه به ورزشگاه‌های خالی قطر کنایه بزنیم، بهتر است ببینم آنها چه ورزشگاه‌هایی برای رفاه همان جمعیت کم خود ساخته‌اند و ما چه ورزشگاه‌هایی برای خیل هواداران خود ساخته‌ایم.

البته که دل بستن به مدیریت شما کاری عبث و بیهوده است که اگر مدیریت شما خوب بود که شاهد این بلبشو نبودیم. حداقل تلاش کنید برای ناکارآمدی‌های خود بهانه‌های جدیدتری بسازید.

مدیران ما شده‌اند مثل شهروندان بازی مافیا. تمام ذکر و فکرشان شده است پیدا کردن مافیا.

کاش حداقل مدیری پیدا می‌شود و بعد از یک ناکامی می‌گفت: ما خوب نبودیم. ما کم کاری کردیم. ما تصمیم‌های اشتباه گرفتیم. البته این سخنان یک آرزو است و آرزو بر جوانان عیب نیست.

__________________________________________

بیشتر بخوانید: