از تراکت های کوچک سیاه و سفید تا بنرهای بزرگ رنگی!

در این باره، منتقدان دولت معتقدند که این سفرها جنبه تبلیغاتی دارد و رییس جمهور قاعدتا باید در آستانه انتخابات، این سفرها را متوقف کند زیرا جایگاه وی به گونه ای است که سایر کاندیداها یارای رقابت با شخص دوم کشور در این عرصه را ندارند و لذا یک نابرابری تبلیغاتی پدیدار می شود.

آنها به سنت گذشته روسای جمهوری قبلی نیز استناد می کنند که در هفته های منتهی به انتخابات، از چنین سفرهایی پرهیز می کردند تا شائبه انتخاباتی بودن و برخورداری از رانت منحصر بفرد تبلیغی پیش نیاید.

در مقابل حامیان دولت این سفرها را "کاری" می دانند که در ادامه سفرهای قبلی صورت می گیرد.

آنها می گویند انجام سفرهای استانی وعده انتخاباتی احمدی نژاد بود که به آن وفا شده و نزدیک بودن انتخابات دلیل موجهی برای متوقف کردن پروسه خدمت رسانی به مردم در سفرهای استانی نیست.

اما فارغ از این که دلایل کدام گروه مقرون به واقعیت است ، نکته دیگری که در این بین وجود دارد این است که سفرهای آقای احمدی نژاد از آن سادگی و صمیمیت دوران تبلیغات انتخاباتی ایشان فاصله گرفته است.

همگان به یاد داریم که در هیاهوی انتخابات نهم ریاست جمهوری ، اغلب کاندیداها درگیر مسابقه اسراف در تبلیغات بودند به گونه ای که بعضا میلیاردها تومان صرف چاپ و توزیع انواع پوسترهای رنگی در ابعاد مختلف و رنگی و بنرها و تابلوهای تبلیغی بزرگ می کردند در آن میان اما، مردی که خود را "از جنس مردم" می خواند، ساده ترین و کم هزینه ترین تبلیغات را در ستادهای انتخاباتی اش پیگیری می کرد.

تراکت تبلیغی احمدی نژاد در آن دوران، بسیار معروف شد که حاوی یک طرح ساده سیاه و سفید بود و بر رویش نوشته بودند: این تراکت با کمک های مردمی چاپ شده است. به دلیل محدودیت های مالی، لطفا پس از مطالعه آن را به دیگران بدهید. (نقل به مضمون)

این تبلیغات ساده و بی پیرایه در کنار سایر عوامل، البته کارساز هم شد و کاری کرد که آن همه تبلیغات رنگین و سنگین نتوانستند از عهده اش بدر آیند و نهایتا کسی که کمتر کسی فکرش را می کرد، انتخابات بزرگ را برد و راهی دفتر ریاست جمهوری شد.

اینک اما در سفرهای استانی احمدی نژاد، دیگر تراکت های تک رنگ که روی آنها توصیه شده باشد "بعد از مطالعه تراکت آن را به دیگران بدهید" دیده نمی شود، بلکه بنرهای رنگی که آنقدر بزرگ هستند که حتماً باید برای نصب شان داربست های فلزی به پا شود، پای ثابت این سفرها هستند.

البته سخن بر سر خوب یا بد بودن این تبلیغات گسترده و آن بنرهای بزرگ نیست بلکه نقد اصلی، فاصله گرفتن  از آن سادگی و کم خرج بودن اولیه است والا اگر ایشان از همان بدو امر، با تبلیغات پرطمطراق بر روی کار آمده بود، اکنون چنین نقدی چندان وارد نبود.

شگفت انگیز است با وجود اینکه ستادهای تبلیغاتی آقای احمدی نژاد، عملا تجربه کرده اند که مردم از هزینه تراشی های تبلیغی بیزارند و این رویکرد، جواب عکس می دهد، برخلاف روش و منش پیشین خویش این چنین به هزینه های گزاف تبلیغی تن داده اند!

البته شاید گفته شود که این تهیه و نصب این بنرها و تبلیغات پرهزینه ، نه توسط ستاد آقای احمدی نژاد که توسط ادارات و نهادها و تشکل های مردمی صورت می گیرد.
در این صورت نیز باید گفت که ریاست جمهوری می تواند از چنین رویکردی به ویژه اگر با پول بیت المال صورت می گیرد ، جلوگیری کند تا این شائبه ها به نام رئیس جمهور ثبت نشود.

1334 ما برای یک چاه عمیق جشن گرفتیم! آن‌هایی که میراث فرهنگی را می‌فهمیدند گریه کردند (فیلم)

تماشاخانه

دو دقیقه جلوه‌های ویژه که زبان بصری سینمای اکشن و گیم‌ها را برای همیشه تغییر داد (تماشا کنید)

دو دقیقه «خشونت واقعی و بی‌رحم» در سینمای گانگستری (تماشا کنید)

فیلم های دیگر