محمد علی ابطحی در تازه ترین یادداشت در وبلاگ خود نوشت:
یکی از اتفاقات مهم سیاسی این دوره انتخابات ریاستجمهوری فروکش کردن تب تحریم انتخابات است. نتیجهی تحریم گسترده در دوران انتخابات پیشین، سبب ایجاد مشکلات چهارسال گذشته شد و در نتیجه هدیه غیرقابل باوری به رئیسجمهو فعلی تقدیم شد.
چند روز پیش جمعی از دانشجویان تحریمی فعال گذشته را دیدم که دفعه قبل با اسم و رسم حدود ۵۰۰ امضاء برای تحریم انتخابات بیانیه داده بودند. اکثر آنان الان در دعوت مردم به انتخابات فعال هستند. حتی یک نفر از فعالان آنها تازه از زندان آمده بودند و قضایای دردآوری از زندان تعریف میکرد. برای آقایان مسعود دهقان، مهدی مشایخی و عباس حکیم که هنوز در زندانند خیلی نگران بودند. تلاش فعالان سیاسی و مدنی برای آزادی آنان از جدیترین کارهایی است که همه باید در این جهت اقدام کنند. بهخصوص کاندیداهای ریاستجمهوری. متاسفانه فشارهای جسمی و روحی بر دانشجویان دربند در گیرودار انتخابات فراموش شده است. اینها همه در انتخابات فعال شدهاند. البته این مجموعه اکثراً از آقای کروبی حمایت میکردند چون شعارهای حقوق بشری در گفتههایش پررنگتر از همه است.
بسیاری از زنان فعال سیاسی هم که اکثر آنان در کمپین یکمیلیون امضا هستند از فعالان دعوت مردم به شرکت در انتخابات شدهاند. حتی رسانههای خارجی هم در مقابل این موج خواست عمومی برای تغییر، از تحریم کمتر صحبت میکنند.
این یک فرصت مغتنم است. وجود دو کاندیدای مطرح اصلاحطلب با تفاوت مواضع خود، یکی از دلایلی است که میتواند به افراد گوناگون با مواضع مختلف انگیزهی شرکت در انتخابات بدهد تا به دنبال تحریم نروند و اجازه ندهند که آقای احمدینژاد طعم برنده شدن در دور اول را بچشد. از سوی دیگر کمکم به خوبی میشود در سراسر ایران موج جدی شدن در انتخابات برای تغییر را دید. حتی به خوبی میتوان نگرانی و وحشت طرفداران آقای احمدینژاد را دید. حملات فیزیکی و رسانهای شدید هواداران دولت به مجالس تبلیغات اصلاحطلبان، که تنها راهی است که محافظهکاران همیشه وقتی در انزوا قرار گرفتهاند بلد بودهاند نشانهی همان وحشت است. دیگر تقریباً همهی مردم میتوانند امیدوار باشند که چهار سال دیگر را با رئیسجمهور جدیدی تجربه کنیم.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر