مهران رجبی: بعد از کرونا احساس می‌کنم که ۱۰ سال پیرتر شده‌ام

مهران رجبی بازیگر تلویزیون گفت: وقتی گفته می‌شود مردم در خانه بمانند باید برای آنان برنامه‌هایی تولید شود و این وظیفه ما بازیگران است که در این تولیدات حضور داشته باشیم. نمی‌شود ما هم درخانه بمانیم همان‌گونه که نمی‌شود به کادر درمان یا به نیروهای مرزبانی و انتظامی گفت در خانه بمانند.

به گزارش ایرنا؛ سالی که گذشت سالی سخت و تلخ برای تمام مردم در گوشه و کنار این جهان خاکی بود. سالی که سایۀ یک بیماری ویروسی بر تمام جهان سایۀ انداخته بود و ترس از ابتلا به یک بیماری بی درمان و آمار مبتلایان و درگذشتگان ناشی از آن، در صدر تمامی اخبار قرار داشت.

پس از قرنطینه‌های متعددی که کشورها بر اساس شرایط و وضعیت خاص خود وضع می کردند، پس از مدتی زندگی با تمام بیم و امیدها و چالش ها کج دار و مریز از سر گرفته شده و گرچه بسیاری از مشاغل به تعطیلی دائمی گرویدند اما سایر مشاغل کار خود را آغاز کردند.

هنرمندان در این میان جزو اقشاری بودند که از این بیماری ضربه های زیادی دیدند و علاوه بر تعطیلی طولانی مدت و رخوت‌آور حوزه هایی چون تئاتر و بی رونقی گیشه در فروش، چهره‌های برجسته ای را هم از دست دادند و به سوگ انسان هایی نشستند که شاید هرکدام وزنه‌ای در حرفه و تجربه زیسته خویش بودند.

روزهای کرونا تجربه زندگی را در تردید کشداری نسبت به بهبود اوضاع جهان و از سوی دیگر امیدی به پایان شب سیاه رقم زد و هرکسی را با آورده‌های خویش از مراحل مختلف زندگی به مقابله، رویایی و تحمل آن واداشت.

سال ۱۳۹۹ سالی سخت برای تمام مردم بود

مهران رجبی بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا ضمن بیان مشکلات و دشواری‌های زندگی در سال ۱۳۹۹ بیان کرد: مهم‌ترین سختی سال ۹۹ بیماری کرونا بود و این سختی برای تمام اقشار جامعه وجود داشت.

وی ادامه: چه به لحاظ استرس بیماری و چه به لحاظ عواقب و حاشیه‌هایی که این بیماری ایجاد کرد، همه مردم گرفتار شدند چنانچه بسیاری از مشاغل تعطیل شدند و درآمد بسیاری از مردم کاهش یافت؛ و این‌ها همه گذران زندگی را سخت کرد.

در قسمت هنرهای نمایشی بخش تئاتر در کوتاه‌ترین عبارت به خاک سیاه نشست چرا که به لحاظ درآمدزایی ضربه سختی خورد. بسیاری از سالن‌هایی که دوستان تئاتری اجاره کرده بودند، به‌طور کامل بسته شد و باید هم بسته می‌شد چراکه چاره‌ای نبود و البته مخاطبی هم برای تماشا وجود نداشت.

رجبی تاکید کرد: از سوی دیگر بسیاری از فعالان بدنه سینما در این مدت بیکار بودند و فیلم کم ساخته شد؛ تمامیت سینما صرفا بازیگر سینما نیست و بدنه آن شامل صدابردار و فیلم‌بردار و طراح صحنه و گریم و تولید و تدارکات و ... می‌شود که این افراد این مدت بیکار بودند.

بخش دیگر نمایش‌ها در تلویزیون بود که در این مدت سریال‌هایی ساخته و پخش می‌شد اما بسیاری از همکاران در این حوزه هم بیکار بودند و این‌ها جزو سختی‌های کار ما در این دوران بود.

احساس می‌کنم که ۱۰ سال پیرتر شده‌ام

بازیگر فیلم‌های سینمایی مارمولک (۱۳۸۲)، خانه پدری (۱۳۸۹)، اخراجی‌ها ۲ (۱۳۸۷) و جانان (۱۳۹۷) تصریح کرد: من در سالی که گذشت درگیر بیماری کرونا شدم و ۱۵ روز در بیمارستانی در شهر زنجان بستری و به دلیل این بیماری بسیار ضعیف شدم.

اگرچه شهریورماه به دلیل این بیماری به بیمارستان رفتم اما هنوز که هنوز است شش‌دانگ نیستم و احساس می‌کنم که ۱۰ سال پیرتر شده‌ام آن‌هم به دلیل ضعف بدنی و جسمی که دچار آن شدم. به‌هرحال در آستانه ۶۰ سالگی هستم و برای آدمی در سن من دچار این بیماری شدن بسیار تلخ است و بسیار سخت می‌شود به حالت عادی زندگی بازگشت.

رجبی در تایید این موضوع که در زمان انجام کار به بیماری کرونا مبتلا شده است، گفت: بله در زنجان درگیر تولید سریال صبح آخرین روز بودیم که بیمار شدم و نمی‌دانم که آنجا مبتلا شده بودم یا در تهران و فرقی نمی‌کند چراکه این ویروس در تمام کشور پخش بود و به‌هرحال احتمال گرفتاری با آن وجود داشت.

ما بازیگران هم وظیفه‌ای داریم

هنرپیشه سریال‌های بچه‌های مدرسه همت (سیدرضا میرکریمی، ۱۳۷۵)، زیرزمین (علیرضا افخمی،۱۳۸۵)، روزگار قریب (کیانوش عیاری،۱۳۸۶) و چاردیواری (سیروس مقدم،۱۳۸۸) ادامه داد: همچنان درگیر فعالیت نمایشی و بازی هستم و کارهای دیگری هم دارم. البته خبر دارم که بسیاری از دوستان در این مدت هیچ کاری انجام ندادند و یکسره در قرنطینه بودند.

وی افزود: اما به‌هرحال ما (بازیگران) هم وظیفه‌ای داریم و وقتی‌که گفته می‌شود مردم با برنامه‌های سرگرم‌کننده در خانه بمانند و کمتر معاشرت داشته باشند باید تولیداتی برایشان وجود داشته باشد که در این حوزۀ تولیدات ما باید حضور داشته باشیم و نمی‌توانیم ما هم خانه بمانیم همان‌گونه که نمی‌شود به کادر درمان گفت که در خانه بمانند یا به نیروهای مرزبانی و انتظامی نمی‌شود، گفت خانه بمانند.

بازیگر مجموعه‌های تلویزیونی شوق پرواز (یدالله صمدی،۱۳۹۱)، معراجی‌ها (مسعود ده نمکی،۱۳۹۳) و لیسانسه‌ها (سروش صحت،۱۳۹۵–۱۳۹۶) خاطرنشان کرد: قشری که من جزو صنف آن هستم یعنی بازیگر هم باید زمانی که کاری هست انجام دهد و ما هم نمی‌توانیم در خانه باشیم. البته که خب همه شامل این موضوع نیستند و برخی به دلیل سن، شرایط جسمی و... باید مراقبت بیشتری از خودشان داشته باشند.

ضمن این‌که تعهدی هم داشتم و همان زمانی که درگیر بیماری شدم کار استاد کیانوش عیاری (سریال ۸۷ متر) را داشتم که مدت‌ها بود (از سال ۱۳۹۷) درگیر آن کار بودم. یک ماهی درگیر بیمارستان بودم و از سریال صبح آخرین روز یک‌چیزهایی حذف شد و چیزهایی حذف نشد و نقش من تمام شد و آن زمان قراردادهایی داشتم که باید به آن‌ها عمل می‌کردم.

وی افزود: به دلیل مشکلاتی که وجود داشت نتوانستم به‌صورت کامل در سریال بوتیمار که در این روزها روی آنتن است حضور داشته باشم اما به‌عنوان بازیگر مهمان در بخش‌هایی از این سریال حضور دارم.

هیچ برنامه‌ای برای سفر ندارم

هنرپیشه سریال‌های تلویزیونی موچین (حسین تبریزی،۱۳۹۸)، بیگانه ای با من است (احمد امینی،١٣٩٩) و دودکش ۲ (برزو نیک نژاد،۱۴۰۰) هیچ برنامه‌ای برای سفر ندارم و شاید اگر سفر مجاز شود به خانه کوچکی که در شمال کشور دارم با خانواده بروم.

در خانه ماندن برای من جزو تفریحات سالم است و از در خانه ماندن لذت می‌برم البته که در این زمان آرام ندارم و باید مشغول کاری باشم به کارهای جوشکاری و باغبانی علاقه زیادی دارم و این روزها مشغول گل‌کاری و کاشت گل و گیاه هستم.

وی در پاسخ به این پرسش که توصیه خواندن چه کتاب‌هایی را برای دیگران دارد، گفت: هر کتابی که بخوانند خوب است اما کتاب‌های مرجع انتخاب خوبی برای این دوران است؛ یعنی اگر کسانی کتاب‌هایی مرجع مانند مثنوی را نخوانده‌اند نگاهی بیندازند یا از کسی که توانایی خوانش درست آن را دارد بخواهند که برایشان بخواند تا خودشان تحریک به خواندن شوند. چون وقتی کسی شعری خوب را برای دیگران می‌خواند همه مشتاق می‌شوند که بدانند منبع آن کجاست و این‌گونه به سراغ خواندن می‌روند.

سریالی که خودم بازی کرده‌ام هشتادوهفت متر که کاری از آقای عیاری است را به مخاطبان توصیه می‌کنم که هر زمانی که روی آنتن رفت، ببینند.

رجبی در انتها گفت: طلب سلامتی برای همه خوانندگان خوب خبرگزاری جمهوری اسلامی دارم. انشالله سال خوبی برایشان باشد عاری از بیماری و انشالله واکسن برسد و همه مردم واکسینه شوند و شر و گرفتاری این بیماری از بین برود و حتماً به‌واسطه سالی که گذشت قدر روزهای پیش رو را بیشتر خواهیم دانست.

تماشاخانه

سد کجکی در افغانستان سرریز کرد؟ چرا حقابه ایران را نمی‌دهند؟ دیگر چه بهانه‌ای دارند (فیلم)

ساختمان قرن هفدهمی بورس دانمارک در آتش سوخت/ تلاش برای نجات نوتردام کپنهاگ (فیلم)

فیلم های دیگر