واکنش به یک قانون متحجرانه سینمایی

این کارشناس بین المللی سینمای ایران در این متن که در اختیار ایسنا گذاشت:

"به نام خدا
گویا پایانی بر این قانون بد تفکیک پروانه ویدیویی و سینمایی که دیگر  تهوع آور شده است، نباید متصور باشیم!
بحثم روشن است، فیلم های ویدیویی نمی توانند در سینماهای عام ( بجز سینماهای هنر و تجربه)  به نمایش درآیند و این فیلم ها در رزومه حرفه ایی کارگردان و تهیه کننده قرار نمی گیرد ( یعنی کارگردان یا تهیه کننده  اگر یک فیلم یا بیشتر تولید با پروانه ساخت ویدیویی کرده باشد برای دریافت پروانه ساخت فیلم سینمایی بعنوان کارگردان و تهیه کننده اول ارزیابی می گردد)!

با دریافت جایزه مهم بهترین فیلمبرداری جوایز سینمای آسیا توسط فیلم درخشان " دشت خاموش " در کنار سایر جوایز مهم بین المللی ، باز این قانون متحجرانه تفکیک پروانه فیلم های ویدیویی و سینمایی خود را به رخ کشید و بازهم به ما یادآوری کرد که فیلم هایی که توانسته اند جوایز مهم بین المللی را از آن خود کنند در کشور خود نمی توانند در رقابت های ملی شرکت کنند! جشنواره فیلم فجر و جشن سینمای ایران هردو از تحویل و حتی دیدن فیلم های ویدیویی سرباز می زنند و گویا پایانی برای این قانون " بد" نیست!

لیست جوایز فیلم هایی ویدیویی که توانسته اند جوایز مهم بین المللی را از آن خود کنند کمتر از لیست فیلم های سینمایی نیست و مگر جز " فیلم ساخته شده  " می توان اثر یک فیلمساز را به بهانه یک برگه کاغذ ( پروانه ساخت ویدیویی) ارزیابی نکرد!

امید دارم در دوران جدید تکیه یک فرد سینمایی بر سازمان سینمایی کشور شاهد اهمیت به " فیلم " باشیم تا اهمیت دردناک به یک" برگه " کاغذ دولتی ..."