عصر ایران، سروش بامداد- در شبکۀ خبر تلویزیون، دربارۀ گرانی کالاها بحث میشد. یکی میگفت: گرانی دو دلیل دارد: یکی گرانفروشی است و دیگری گرانی کالا!
بعد ادامه داد: ما با گرانفروشی مبارزه میکنیم اما با گرانی خود کالاها نمیتوان مبارزه کرد.
اصل این حرف درست است چون در شرایط تورمی و بدون سرمایهگذاری و با نرخ بالای سود، کالا گران تمام میشود و دستمزدها را هم بیش از این نمیتوان افزایش داد چون دود بار تورمی آن به چشم مصرفکنندگان میرود ولی مگر نمیگفتید ما گرانی نداریم و هر چه هست به خاطر سوءمدیریت و نگاه به خارج است؟ شما که نگاهتان به داخل است. چرا حالا رییس محترم مجلس دربارۀ قیمت تخممرغ نطق غرا نمیکند؟ آیا به این خاطر است که نویسندگان متن نطقها مناصب دولتی گرفتهاند؟
آنها سمت گرفتهاند، آقای حسینیبای چرا میکروفون خود را برنمیدارد و در خیابان دربارۀ قیمت تخممرغ نمیپرسد؟ مرغ، مهم بود و تخممرغ نیست؟
آری، قیمت کالاها را نمیتوان با دستور کاهش داد و بیش از گرانفروشی، گرانی داریم و گرانی هم در واقع کاهش فاحش قدرت خرید اکثریت مردم در عین امکان خرید یک اقلیت است و قدرت خرید هم وقتی بالا میرود که دستمزدها جهانی شود و دستمزد هم وقتی جهانی میشود که خودمان جهانی شویم. با انزوا و نفی مذاکره آش همین است و کاسه همین!