کروبی ، وکلای ملت و اندرز عیسی مسیح(ع)

عصرایران - سخنان مهدی کروبی در باب اعمال شکنجه و تجاوز نسبت به زندانیان حوادث پس از انتخابات، با موج خشم و نارضایتی اصولگرایان مواجه شده است.

نخستین منتقد کروبی، حسین شریعتمداری بود که به رسم مالوف، شادی مخالفان جمهوری اسلامی از سخنان یکی از رجل سیاسی را دال بر نادرستی مشرب و سخن او گرفت و از موضع فرادستانه خویش خواستار مجازات کروبی از سوی قوه قضاییه شد. چه شریعتمداری یقین داشت که سخنان کروبی به کلی بی پایه و اساس است و شیخ مهدی کروبی هیچ سند و مدرکی در اثبات گفته های خویش در چنته ندارد.

پس از حسین شریعتمداری، نوبت به علی لاریجانی رسید که در آخرین جلسه مجلس شورای اسلامی در هفته گذشته، خبر آزار جنسی در بازداشتگاهها را کذب محض بخواند و در همان حال از کروبی بخواهد مستندات خویش را در این زمینه به کمیته ویژه مجلس شورای اسلامی ارائه کند.

احمد خاتمی سومین اصولگرای برجسته ای بود که پا به میدان مواجهه با مهدی کروبی گذاشت.

 

اگر لاریجانی با بیانی نرم در انکار اظهارات کروبی سخن گفت، خاتمی اما در نماز جمعه تهران، کروبی را آماج انتقادات خویش قرار داد و به ضرس قاطع اعلام کرد که کروبی بر طریق خبط و خطاست و آنچه که می گوید، قولی خلاف است که آبروی نظام را هدف گرفته است.

 اسدالله بادامچیان چهارمین رجل راستگرایی بود که بر ناراستی سخنان کروبی تاکید کرد. بادامچیان اظهارات کروبی را موجب " خرابتر شدن کار" وی دانست و به کروبی و سایر اصلاح طلبان «مردود شده» توصیه کرد که به جای بدتر کردن شرایط خویش، تلاش کنند تا در آزمون های بعدی نظام جمهوری اسلامی نمره قبولی بگیرند.

 

پس از اظهار نظر این چهار اصولگرای برجسته، سایر اصولگرایان نیز بر عدم صحت سخنان کروبی تاکید کردند. چهره های کم نام و گمنامی همچون زهره الهیان، محسن کوهکن، حمید رضا فولادگر، محمد کرمی  راد و کمیل باقرزاده، هر یک به نوعی کروبی را مورد عتاب و خطاب قرار دادند.
یکی کهولت سن کروبی را دلیلی بر نادیده گرفتن خطای وی از سوی نظام دانست ،دیگری به آنچه که "سابقه بدرفتاری کروبی با خانواده های شهدا در دوران مدیریتش در بنیاد شهید" می نامید، اشاره کرد و در این میان حجت الاسلام باقرزاده نیز بر ضرورت " رمزگشایی از جعبه سیاه عملکرد کروبی در بنیاد شهید " تاکید کرد.

مهنای سخنان باقرزاده، که نماینده مجلس شورای اسلامی نیست، اظهارات الهیان، فولادگر، کرمی راد و نیز بروجردی و لاریجانی به عنوان نمایندگان مجلس شورا، در نفی و رد سخنان کروبی، این سئوال اساسی را در پیش روی مخاطبان آنها قرار می دهد که این افراد را باید وکیل ملت هستند یا وکیل دولت و پلیس و قوه قضاییه؟

 

بر فرض که سخنان کروبی صحت نداشته باشد - که  امیدواریم صحت نداشته باشد - باز هم این سئوال به قوت خود باقی است که چرا نمایندگان ملت باید از اظهار نظر یک روحانی – که همواره مورد تایید امام خمینی بوده است – چنین برآشفته شوند؟ آن هم اظهار نظری که – به قول رئیس مجلس - پس از شنیدن شایعات بسیار در خصوص وجود تجاوز و شکنجه در زندانهای تحت نظارت نیروی انتظامی و قوه قضاییه، با هدف دفاع از حقوق ایرانیان مسلمانی بیان شده است که همین دو ماه پیش با حضور خود در انتخابات ریاست جمهوری، در مسیر افزایش مشروعیت نظام جمهوری اسلامی گام برداشتند و اینک در حبس گرفتارند و چشم امید به رهایی از محبس دارند.

نمایندگان ملت اگر واقعاً در صدد ایفای نقش نمایندگی خویش هستند، آیا بهتر نیست که نسبت به حفظ حرمت و حقوق انسانی موکلان خویش حساسیت بیشتری داشته باشند تا حفظ حقوق قوه ای دیگر(قضاییه)و نیروی انتظامی؟ چرا که قوه قضاییه و نیروی انتظامی دو نهاد حکومتی اند و نهادهای حکومتی، نهادهای مستقر در قدرتند و طبیعتاً مجال و امکان بیشتری برای دفاع از آبرو و حقوق خویش دارند.

 

دغدغه حفظ آبروی فرادستان، هر چند که فی نفسه دغدغه ی اخلاقی است و هیچ قدرتمندی را به دلیل نشستن بر مسند قدرت نمی توان و نباید بی آبرو خواست و ساخت، اگر به عدم حساسیت نسبت به حفظ جان و آبروی فرودستان بیانجامد، بر هر چیز که گواهی دهد، بر حریت و شجاعت و اخلاق گرایی صاحبان چنین دغدغه ای گواهی نمی دهد.

البته تصریح می کنیم که مقال حاضر در صدد تایید ادعای کروبی نیست و امید است که کروبی در این ادعا ره به خطا برده باشد ، به بیان دیگر نوشتار کنونی ، بیش از آن که وارد حوزه محتوایی بحث حاضر شود ، ایراد شکلی به ماجرا دارد و آن این که نمایندگان مردم به عنوان وکیل آنها ، باید پس از شنیدن ادعاهای کروبی که حکایت از تعدی به حقوق موکلانشان دارد ، در مقام پیگیری این ادعا برمی آمدند و بعد از آن که صحت یا سقم آن مشخص می شد ، بدان واکنش نشان می دادند نه این که چون کروبی چنین حرفی زده و او از جناح مقابل است ، بی آن که در ماجرا تأملی و تفحصی گردد ، بلافاصله و قبل از دیدن مستندات ادعایی ، اظهاراتش رد و خود وی نیز به عناوینی مانند عامل دشمن و برخی القاب غیرمؤدبانه ، نواخته شود. به راستی کدام وکیل درباره موکل اش چنین می کند و قبل از اینکه مدارک او را  - وارد یا ناوارد - ببیند ، نهیب می زند که : نه ، حق با تو نیست!

بدیهی است اظهارات مقامات انتظامی و قضایی و دولتی در دفاع از خودشان ، مشمول این نقد نیست زیرا آنان همانند نمایندگان مجلس ، وکلای ملت به معنای خاص خود نیستند ، اما درباره نمایندگان مجلس ، طبیعی است که هر موکلی از وکیل خود انتظار حمایت و پشتیبانی دارد.
درباره خود کروبی نیز ، او قاعدتاً باید به اثبات ادعاهایش بپردازد و پاسخگوی آنچه گفته  است ، باشد.

 

باری نمایندگان مجلس هشتم نباید این نکته را فراموش کنند که آنها نه وکیل الدوله که وکیل ملت  اند. تاختن بغیر منصفنانه به مهدی کروبی در شرایطی که کروبی - به درست یا به غلط-  سخنانی را در دفاع از حقوق ملت مطرح کرده است، رسم وکالت ملت نیست. انتقاد از مهدی کروبی در شرایط کنونی، آسان ترین و بی هزینه ترین و ای بسا پر منفعت ترین کار ممکن است. چه خوب است که نمایندگان ملت ایران این سخن پیامبر الهی ،عیسی مسیح (ع) را نیز به گوش هوش بشنوند: " از راههای آسان نروید. روندگان راههای سخت باشید. "