وزیر آموزش و پرورش؛ رویاروی کنکور

   عصر ایران؛ سروش بامداد- وزیر آموزش و پرورش گفته است: «کنکور مشکل [موضوع] دانشگاه‌هاست نه آموزش و پرورش و این حوزه ربطی به آموزش و پرورش ندارد و اگر توزیع حوزه‌ها برای برگزاری کنکور در دفترچه‌ها انجام نشده باشد به هیچ عنوان اجازۀ برگزاری کنکور در مدارس را نمی‌دهم. نظام [یا مسابقۀ] پذیرش دانشجو به آموزش و پرورش مربوط نیست.»

  سخنان آقای یوسف نوری در کلیت آن درست است و واقعا دلیلی ندارد آموزش و پرورش را به دیباچۀ دانشگاه تبدیل کنیم اما نکاتی را می‌توان یادآور شد:

  1. این تلقی در قبل با اعلام سال آخر به عنوان پیش‌دانشگاهی در اذهان ایجاد شد. انگار که دبیرستان مقدمه‌ای است برای ورود به دانشگاه. اکنون دیگر پیش دانشگاهی نداریم اما ذهنیت باقی است.

  2. مشخص نیست اگرسازمان سنجش تنها بخواهد از فضای مدارس استفاده کند و بابت آن احتمالا وجهی هم بپردازد آیا بازهم مخالفت خواهد شد؟ چرا که فضای مدارس و امکانات آن برای هر آزمونی مناسب است.

  3. مشکل اصلی را باید در سازمان سنجش و کنکور متمرکز جُست. اگر هر دانشگاهی با مجوز سازمان سنجش مسابقۀ ورودی برگزار کند و ورود آسان اما طی دروس و دریافت مدرک مشکل شود بخش قابل توجهی از این بساط برچیده خواهد شد.

  4. وضعیت کنونی سبب شده بچه‌های سال آخر به جای آن که جشن فارغ‌التحصیلی بگیرند و پس از امتحانات نهایی استراحت کنند در اضطراب کنکور باشند که دو سه هفته بعدتر برگزار می‌شود.

  5. اگر کنکور دانشگاه‌ها هیچ ربطی به آموزش و پرورش ندارد چرا مدام از افزایش نقش معدل در کنکور سخن گفته می‌شود؟

  6. سه سال پیش درست در چنین روزهایی آقای بطحایی وزیر وقت آموزش و پرورش که پیش تر با آنچه مافیای کنکور خوانده می‌شد درافتاده بود استعفا کرد. علت استعفا البته این موضوع نبود ولی چندی بعد او معاون دانشگاه آزاد شد. هر چند همچنان منتقد مافیای کنکور و مدعی اقتصاد 15 هزار میلیارد تومانی است اما کوچ او از آموزش ورورش به دانشگاه آزاد قابل هضم نبود. وزیر کنونی هم نباید ماجرای کنکور را دست کم بگیرد!

  7. جدا سازی ساختار آموزش و پرورش از بحث کنکور کاری بسیار درست است اما ذهنیت خانواده‌ها این گونه نیست و خود مدارس هم به شمار قبولی‌های دانشگاه می‌بالند. ضمن این که به مدرک دیپلم هم نمی‌توان اکتفا کرد و به نظر می‌رسد آموزش و پرورش گرفتار نوعی تناقض شده و آقای نوری در صدد است با جدا کردن دو موضوع و تلاش برای پیوند مدارس بر جامعه بر آن فایق آید.

  8. دوازده سال تحصیلی را می‌توان به دو نیم تقسیم کرد. هر چه 6 سال اول مفید و با نیازهای بچه‌ها مرتبط است 6 سال دوم اگر به دانشگاه نینجامد به لحاظ درسی نامرتبط و تنها از حیث زیست اجتماعی مفید است.

  9. هر چه داستان کنکور از مدرسه جدا شود خوب است. کنکور یک مسابقه است و آموزش و پرورش هیچ وظیفه ای برای آماده سازی بچه ها برای مسابقۀ بعد از دیپلم ندارد. منتها این امر باید در همه نهادینه شود. ضمن این که طرح و استحراج پرسش از متون درسی و دخالت دادن معدل ناخودآگاه این دو را پیوند می زند و آقای وزیر باید در اینم باره تدبیری بیندیشد.

  10. دست آخر این که حاصل نقش "گدار"‌ی و "گذار"ی آموزش و پرورش برای دانشگاه این شده که غالب دانشگاه‌ها به دبیرستان تبدیل شده‌اند!

  همه باید دست به دست هم بدهیم و این ساختار استعداد کُش و پُر هزینه را اصلاح کنیم. نیاز به اختراع دوبارۀ چرخ نیست. ببینید دیگران چه می کنند. تجربه های موفق را به کار گیرید!

بیشتر بخوانید:

نامه وزیر آموزش و پرورش به رئیس صدا و سیما: دست از سر ما بردارید، چه کار به افزایش حقوق معلم ها دارید؟!

تماشاخانه

دارویی که این روزها پولدار‌های چاق به دنبالش هستند / درباره آمپول لاغری که فقط دست ۱۰ درصد مردم جهان به آن می‌رسد (فیلم)

نمره کواکبیان به دولت پزشکیان : از بیست، ۱۲ یا ۱۳ (فیلم)

فیلم های دیگر