سینماهایی که آماده کوبیدن می‌شوند

اواخر سال ۱۳۹۹ خبری در ایسنا منتشر شد که حکایت از تعطیلی و تغییر کاربری یکی از سینماهای قدیمی و نوستالژیک تهران داشت. در آن زمان سینماها هنوز درگیر آسیب‌های ناشی از شیوع کرونا بودند و در تعطیلی و رکورد گیشه به سر می‌بردند.

در آن مقطع عبدالله علیخانی، یکی از مالکان سینما عصر جدید گفت که با توجه به شرایط کرونا سینما فعلا تعطیل شده تا تصمیم قطعی درباره سرنوشت آن گرفته شود و مدتی بعد هم خبر صدور مجوز برای تغییر کاربری آن قطعی شد. این خبر واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشت و بسیاری از سینماگران و سینما دوستان از تخریب یک سینمای نوستالژیک گله‌مند شدند اما محمدحسین فرح‌بخش در گفت‌وگویی با ایسنا این سوال را از منتقدان تغییر کاربری سینما پرسید که چرا در چند سال گذشته به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند و رونق این سینمای قدیمی را حفظ کنند.

حالا در روزهایی که بار دیگر گیشه سینماها پس از ناآرامی‌های پیش آمده، از رونق افتاده و سینماداران تا همین چند روز قبل به دنبال مُسکن‌های موقت مثل پخش مسابقات جام‌جهانی بودند، خبرهایی از افزایش تعطیلی و تغییر کاربری سینماها همچنان به گوش می‌رسد؛ هرچند برخی از مالکان این سینماها خیلی تمایلی ندارند که تصمیم خود را به طور رسمی اعلام کنند. با این حال به نظر می‌رسد آن‌هایی که مجوزهای لازم برای تغییر را گرفته‌اند کم‌کم برای تغییر دست به کار شده‌اند.

در این زمینه، مدتی است که سردر سینما عصر جدید برداشته شده و این سینمای قدیمی که فعالیت‌های ابتدایی‌اش در خیابان طالقانی به دهه ۱۳۲۰ برمی‌گردد و در مقطعی کاملا تخریب و سپس به شکل سینمای فعلی بازسازی شده، آماده می‌شود که از شکل و شمایل سینما خارج شود. صندلی‌های این مجموعه هم پیش‌تر جمع‌آوری شده بودند.

البته فرح‌بخش درباره اینکه آیا قرار است اقدامی در ساختمان عصر جدید انجام‌ شود به ایسنا می‌گوید: تغییر این سینما از طرف ارشاد هم قبلاً اعلام شده ولی ما هنوز تصمیم خاصی نگرفته‌ایم و فعلا خبری از ساخت و ساز و کوبیدن سینما نیست منتها چون آنجا دیگر سینما نیست، سردر آن برداشته شده است.

علاوه بر این سینما، مدتی قبل امیرحسین علم‌الهدی به ایسنا گفته بود: «بنابراطلاعات موجود سینما پارس در میدان انقلاب تهران به مالکیت تهیه‌کننده مطرح سینما جناب مرتضی شایسته و شریک ایشان توانسته اند تغییر کاربری این سینما را از ارشاد دریافت نمایند و سینما مرکزی هم به دلیل هزینه های هنگفت بازسازی و مشکلات عدیده اقتصادی بنیاد خیریه کامرانی ( بنیانگذار این سینما) و تمرکز بر فعالیت های خیریه ترجیح داده اند بر مبنای درست " هرجا جلوی ضرر را بگیری منفعت است"، سینما را همچنان تعطیل نگهدارند و باتوجه به رکود بحرانی سینما در سالجاری بعید است این مجموعه سینمایی در مهمترین میدان شهر تهران تا اطلاع ثانوی دوباره جان بگیرد.»

این کارشناس سینما تاکید کرده بود: «سیر خزنده تعطیلی سینماهای لاله زار که از اواخر سال ۷۰ آغاز شد در دهه ۹۰ به خیابان انقلاب و میدان ولیعصر و سینماهایش رسید و الان تبعات این سیر خزنده در حال خودنمایی است و اپیدمی کرونا نیز توانست سرعت این سیر خزنده را بیشتر کند تا سبنمای ایران متوجه این نکته باشد که سینماداری یک فعالیت منفک از تولید است و امکان وصل حیات و ممات سینماداری به سیاست های تولید و مصرف فیلم داخلی یک سیاست سرتاسر اشتباه و مرگ آور ( تعطیلی سینماها ) است و بازهم به من خرده نگیرند دوستان سینمایی که تولید مهم تراست از سینماداری در صورتی که سینما داری مثل هر فعالیت استاتدارد توزیع و فروش محصول مختصات منطقی عرضه و تقاضای بازار را در خود دارد و نه مختصات خاص مشتری مداری به سبک تولید و مصرف محصولات داخلی. فرونشست های سینمایی( تعطیلی) بیشتری را در آینده با این سبک و سیاق علم‌اقتصاد داخلی سینما در پیش خواهیم داشت...»