در محل کشف جنازه ردپايي از قاتل يا قاتلان وجود نداشت به همين خاطر پيکر زن ناشناس به پزشکي قانوني منتقل شد و کارآگاهان سعي کردند سرنخي از اين جنايت به دست بياورند.

اعتماد: پرونده قاتل سريالي کرج نشان دهنده ريشه ها و انگيزه هاي اميد از کشتار زنان است. در اين بين بررسي وضع زندگي برخي مقتولان گوياي آن است که اين زنان دچار آسيب هاي اجتماعي بودند و همين موضوع باعث گرفتار شدن آنها در تله جنايتکار زنجيره يي شد.

در شماره هاي قبل، گذشته اميد، نحوه دستگيري او، بخشي از اعترافاتش و چگونگي وقوع قتل هاي اول و دوم توضيح داده شد اما سومين مقتول نسبت به دو زن ديگر شرايط متفاوتي داشت.

مطابق محتويات پرونده هشت هزار صفحه يي قتل هاي سريالي کرج، ساعت 30/12 روز 29 فروردين ماه سال گذشته ماموران نيروي انتظامي از طريق مرکز 110باخبر شدند جسد زني در حد فاصل خيابان فرهنگ و جاده قزل حصار در انتهاي خيابان منبع آب پيدا شده است. کارآگاهان زماني که به آنجا رفتند خود را در برابر جسد نيمه عريان زني حدوداً 31 ساله ديدند که هيچ مدرک شناسايي همراه نداشت. اين زن با جسمي نرم و قابل انعطاف خفه و سپس پيکرش در چادر مشکي زنانه و ملحفه آبي - سفيد چهارخانه با گل هاي قرمز پيچيده و به آن مکان منتقل شده بود.

از آنجا که جسد کفش و مانتو نداشت پليس اطمينان يافت اين زن در مکاني مسقف به قتل رسيده و جاني يا جانيان توانسته اند او را در فرصتي مناسب چنان غافلگير کنند که امکان دفاع از خودش را نداشته باشد. در محل کشف جنازه ردپايي از قاتل يا قاتلان وجود نداشت به همين خاطر پيکر زن ناشناس به پزشکي قانوني منتقل شد و کارآگاهان سعي کردند سرنخي از اين جنايت به دست بياورند.

در اين مرحله از تحقيقات بود که احتمال سريالي بودن جنايت ها مطرح شد چراکه مقتول سوم نيز همانند رقيه و مبارکه - دو کشته شده قبلي- در مکاني مسقف خفه شده بود و همه اجساد نيمه عريان بودند. علاوه بر اين رد لاستيک يک خودرو در هر سه صحنه وجود داشت و هر سه جنازه بدون کفش رها شده بودند. گروه سني مقتولان و محدوده جغرافيايي کشف اجساد نيز به اين فرضيه دامن مي زد. به اين ترتيب تيمي ويژه مامور بررسي اين جنايت ها شد.

نکته يي که در پرونده سوم به يک معما تبديل شد هويت مقتول بود. خانواده هيچ زني با مشخصات جسد، اعلام مفقودي نکرده بودند و پليس از چگونگي گرفتار شدن اين زن در دام قاتل اطلاعي در دست نداشت اما مسجل شده بود اين قرباني نيز مانند دو نفر قبلي به عنوان مسافر سوار يک خودرو و سپس اغفال يا ربوده شده بود. بعدها پس از دستگيري اميد او به کشتن اين زن نيز اقرار کرد و پس از آن بود که خانواده پدري مقتول جنازه را شناسايي و اعلام کردند او مريم نام دارد.

مريم متاهل و داراي دو فرزند بود اما چون خود و شوهرش به مواد مخدر اعتياد داشتند مريم فرزندانش را نزد مادرشوهرش که در شهري ديگر زندگي مي کردند فرستاده بود. مريم و همسرش در باغي در طاوسيه کرج سرايدار بودند و زن جوان به عنوان نظافتچي در خانه هاي مردم کار مي کرد و از اين راه هزينه مواد مخدرشان را تامين مي کرد.

بعد از افشاي هويت قرباني شوهر او تحت بازجويي قرار گرفت و درباره اينکه چرا ناپديد شدن همسرش را گزارش نداده بود، گفت؛ «آن روز من خواب بودم که مريم از خانه بيرون رفت. موقع خروج او پرسيدم کجا مي رود که مريم جواب داد براي نظافت خانه مردم بايد بيرون برود. من ديگر توضيح بيشتري نخواستم. وقتي هم که برنگشت زياد نگران نشدم چون قبلاً هم يکي دو بار به مدت يک يا دو ماه مفقود شده و دوباره برگشته بود و اين موضوع برايم تازگي نداشت.»

از طرفي اميد در بازجويي ها نحوه شکار مقتول سوم را چنين شرح داد؛ «او را در کمال شهر سوار کردم و در همان نگاه اول متوجه شدم اعتياد دارد. سر او بوي سيگار مي داد. با پيشنهاد من به سمت خانه ام به راه افتاديم. همسرم آن زمان در منزل نبود. در خانه با ديدن النگوهاي مريم براي سرقت وسوسه شدم و به او گفتم طلافروشي را مي شناسم که طلا را به دو برابر قيمت مي خرد. هدفم اين بود که او را فريب بدهم و جواهراتش را از چنگش درآورم اما مريم گفت حاضر به فروش آنها نيست. ديگر حرفم را پي نگرفتم و حين رابطه او را با شلوار و کمربند خفه کردم. بعد از آن بود که ديدم النگوهاي او بدلي است و 10 هزار تومان هم بيشتر ارزش ندارد. من کفش و مانتوي آن زن را برداشتم و سپس جسدش را در ملحفه پيچيدم و در بيابان هاي جاده قزل حصار رها کردم.» چهارمين قرباني قتل هاي سريالي کرج زني به نام ليلا بود که ماجراي قتل او در شماره آينده منتشر مي شود.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه