سه راه برای جلوگیری از فرار مغزها

 
سردبير محترم سايت تحليلي خبري عصر ايران اخيرا طي يادداشتي نسبت به مساله فرار مغزها اظهار نگراني كرده و هشدار داده اند. يادداشت ايشان سوالي را در ذهن اينجانب پديد اورد مبني بر اينكه چرا مغزها بايد فرار كنند؟ در حالي كه كسي دنبال آنها نكرده است و به بيان ديگر كساني كه اصولا ديده نمي شوند اقدامشان براي فرار كمي غير منطقي به نظر مي رسد.

به هر روي مساله فرار مغزها وجود دارد و مي بايست راهكاري براي آن انديشيده شود. حال اگر زماني اين مساله براي ما مهم شد چه راهكارهايي براي جلوگيري از فرار اونها يعني مغز ها پيش روي ما خواهد بود. سه راهكار قابل بررسي است كه به ترتيب سهولت بيان مي شوند.

راهكار اول : افزايش سوانح هوايي

اين راهكار يكي از ساده ترين و عملي ترين راهكارهاست. از آنجايي كه بيشتر فرارها از راه هوايي است با افزايش آمار سقوط هواپيماها با كاهش قابل ملاحظه اي در آمار فرار مغزها مواجه خواهيم شد.

راهكار دوم : ممنوع الخروج كردن مغزها

( ذكر مجدد اين نكته ضروري است كه اين راهكارها مربوط به زماني است كه ما به نيازمان به وجود نخبه ها براي پيشرفت پي برده باشيم ). از آنجايي كه اين اقدام مغزها يعني فرارشان خلاف مصالح ملي است مي توانيم آنها را حتي قبل از اينكه فكر فرار به ذهنشان خطور كند شناسايي كرده و ممنوع الخروج كنيم.

راهكار سوم : بها دادن به مغزها و در اختيار گذاشتن امكانات براي آنها

اين راهكار سخت ترين راهكار موجود است و از آنجايي كه عملي شدن اين راهكار انتظار بسيار طولاني را طلب مي كند مي توانيم اجازه دهيم مغزها از كشور فرار كنند تا در كشورهاي توسعه يافته با امكاناتي كه در اختيار آنها گذاشته مي شود افتخار آفريني كنند و ما هم در اينجا بگوييم فلان شخص در فلان كشور كه فلان كار مهم را انجام داده ايراني است.

اين سه راهكار ارايه شده و توضيحات آنان مربوط به يك ديدگاه خاص است در حالي كه ديدگاه ديگري وجود دارد كه مي گويد وقتي مغزها فرار مي كنند چرا بايد جلوي آنها گرفته شود؟ مغزها به دليل هوش بالايي كه دارند مسايل و مشكلات كشور را دقيق تر و واقع بينانه تر از مردم عادي درك مي كنند و واكنش نشان مي دهند. حال چرا بايد از رفتن كساني كه عموما منتقد هستند ناخشنود بود؟

***

توضيح اينكه اين مطلب قرار بود طنز بشه نمي دونم چرا نشد؟