سرمقاله دنیای اقتصاد/یارانه نقدی و لزوم تشکیل بازار

نمی‌توان نیمی از یک نظریه را پذیرفت و به نیمی دیگر توجه نکرد. اگر بحث از پرداخت قیمت واقعی بازار از سوی متقاضی مي‌کنیم، باید واقعا بازاری هم وجود داشته باشد. بنابراین، دولت نمی‌تواند از یک سو قیمت‌ها را واقعی کند و از سوی دیگر اجازه ندهد بنگاه دیگری وارد بازار شود. اجرای اصل 44 به عنوان واگذاری شرکت‌هاي دولتی، یک بحث است و ورود بنگاه‌هاي خصوصی به بازارها یک بحث دیگر.

روزنامه دنیای اقتصاد در سرمقاله شماره امروز خود آورده است:

فارغ از توانایی دولت فعلی در حذف یارانه‌ها و فارغ از اینکه این عمل چگونه صورت مي‌گیرد و قرار است پول نقد به چه کسانی تعلق گیرد، که در جای خود جای بحث بسیار دارد و در این مدت از سوی کارشناسان مورد توجه قرار گرفته است،یک نکته مورد اجماع است و آن اینکه به هر رو، حذف روند فعلی یارانه‌ها که باعث خلل در بازار مي‌شود، یک ضرورت است. نکته اصلی در این ضرورت، مشهود شدن قیمت واقعی در بازار کالاهای اساسی است. به این شکل مي‌توان امید بست که قیمت‌هاي نسبی موجبات حرکت بازار را به سمت کارایی بیشتر فراهم کند. اما در این بین نکته‌ای بس پراهمیت هم وجود دارد.

فراموش نکنیم که اگر به‌عنوان یک اقتصاددان صحبت از قیمت‌هاي واقعی مي‌کنیم، قیمتی را مد نظر داریم که در یک «بازار» به‌وجود آمده است. یکی از مشخصه‌هاي بازار آن است که همه افراد به طور بالقوه حق دارند که در آن، چه به عنوان متقاضی و چه به عنوان عرضه کننده، به فعالیت بپردازند. این در حالی است که در مورد بسیاری از کالاهای یارانه‌ای امروز تنها دولت عرضه‌کننده است. به عبارت بهتر، وجود قوانینی که مانع حضور بخش خصوصی مي‌شد و یا وجود همین یارانه‌ها که قیمت را آنچنان پایین نگه مي‌داشت که هیچ عاملی انگیزه ورود به این عرصه‌ها را نداشت، باعث آن مي‌شد تا یک انحصارگر غیراقتصادی – فرق است میان انحصارگری که با کارایی بالایش انحصار ایجاد مي‌کند، مانند مایکروسافت در بازار رایانه و این نوع انحصار- در این شبه بازار حضور داشته باشد.

به عنوان مثال، چرا نباید شرکت‌هاي خصوصی عرضه کننده گاز و برق باشند؟ شاید برای یک ایرانی که از وقتی چشم گشوده، دولت این کالاها را به وی عرضه داشته است، سخت باشد و حتی باور نکند كه مي‌تواند مثلا چند عرضه کننده برق وجود داشته باشد و وی از کس ی خرید کند که قیمت پایین‌تری را پیشنهاد کند؛ اما این دقیقا همان امری است که در اقتصادهای سرمایه‌داری رخ داده است. نمی‌توان قیمت را واقعی کرد و حق داشتن قیمت رقابتی را که از یک «بازار» انتظار مي‌رود، از مردم سلب کرد. نمي‌توان قیمت را واقعی کرد و مردم را مجبور کرد قیمتی را پرداخت کنند که به خاطر عدم کارآیی دولت، بس بالا باشد.

اگر اقتصاددانان ما بیم از افزایش قیمت کالاهای اساسی دارند، به جای مانع تراشی در این لایحه، باید دولت را مجبور کنند که فضا را برای به وجود آمدن بازار آماده کند. بی تردید تنها یک رقیب و حتی رقبای بالقوه برای یک بازار، باعث به‌وجود آمدن قیمت بازاری واقعی مي‌شود. اگر دولت بداند رقیبی دارد که مثلا در بازار پست مي‌تواند با قیمت پایین‌تر خیلی سریع‌تر نامه‌ها را جابه‌جا کند، فکری به حال خود مي‌کند و نفع این تامل تنها به مردم مي‌رسد. نفع مردم در مصنوعی کردن قیمت نیست، بلکه نفعشان پرداخت یک قیمت بازاری رقابتی است که از یک بازار کارآ حاصل مي‌شود. پس به عنوان یک کارشناس مي‌توانیم از حذف یارانه‌ها دفاع کنیم، اما نمی توانیم از پرداخت هزینه ناکارآمدی شرکت‌هاي دولتی از جیب مردم تنها به خاطر انحصار قانونی و غیراقتصادی این شرکت‌ها دفاع کنیم. آیا دولت برای نیمی دیگر از واقعیت هم فکری کرده است؟

پویا جبل‌عاملی

پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر

ثبت‌نام ایران‌خودرو آغاز شد (+جزئیات و شرایط)

خبر بعد نظرات کاربران خبر قبل

اشتراک گذاری :

کانال عصر ایران در تلگرام

وقتی قطعیت، جای گفت‌وگو را می‌گیرد؛ درباره یک خطای خاموش در مدیریت

تماشاخانه