پاسخ هديه تهراني به منتقدان وام گرفتنش

تهرانی هم چنین با اشاره به بازدید سرزده مشایی از نمایشگاهش ، خرید یکی از گرانترین اثار وی توسط مشایی را تکذیب کرد و گفت : آیا آقای مشایی رئیس کمیسیون فرهنگی دولت از تئاتر شهر و تمرین های نمایش های خانه هنرمندان به صورت سرزده بازدید نکردند؟ وی د رخاتمه افزود : امیدوارم توضیحاتم کمی از بار گناهان نکرده ام کاسته باشد و تنها می گویم در این سرزمین کویری با آب دعوا نکنیم.

روزنامه اعتماد نوشت:

کاش نمی شنیدم که گفته اند آقای اسفندیار رحیم مشایی خریدار یکی از گران ترین آثار بوده است که اگر می بود من نیز باید مطلع می شدم.

وام 200 میلیون تومانی هدیه تهرانی که از وزارت ارشاد برای راه اندازی نمایشگاه عکسش دریافت کرد و باعث به راه افتادن سرو صدای رسانه ای زیادی علیه این ستاره سینمای ایران شد ، تهرانی را واداشت تا در این باره توضیح دهد و بگوید : گفته می شود بخش اعظم هزینه های نمایشگاه ابانگان از سوی دولت و نهادهای وابسته به آن پرداخت شده. نقل چنین حرف هایی است که باعث می شود با خود فکر کنم یک بار برای همیشه به این پرسش ها که ذهن عده یی را در زمانه حاضر به خود مشغول کرده، پاسخ گویم. سوالی که نه باید به گوش من می رسید و نه به ذهن شما خطور می کرد.

مگر در ایران زندگی نمی کنیم. مگر بخشی از زمان خود را مقابل صدا و سیمای جمهوری اسلامی صرف نمی کنیم. مگر انبوهی از همکاران سینما و تئاتر درآمدی از ساخت آثارشان با این سازمان ندارند. مگر در سینما برای ساخت هر فیلم و تامین بودجه مجبور به اخذ وام از بنیاد فارابی و سایر مراکز دولتی نیستیم. مگر ما برای چاپ و نشر و ساخت هر اثر هنری با وزارت ارشاد سر و کار نداریم. مگر شهروندان این مملکت با سازمان های آب و برق و کشتیرانی و میراث فرهنگی می توانند کاری نداشته باشند. حال خوب می دانم که بسیاری از هموطنانم این روزها از همه چیز عصبانی هستند و هرگونه تماسی با مراکز دولتی را از سوی هنرمندان و امثال من تاب نمی آورند. اینجاست که لازم می دانم دقایقی آنها را به تامل دعوت کنم. ضمن اینکه این گروه از دوستان که بسیار هم در امور رسانه یی توانا هستند با مروری بر موضع گیری های سیاسی و انتخاباتی در ماه های منتهی به انتخابات به حتم می توانند بار دیگر مواضع روشن مرا بخوانند و ببینند.

هدیه تهرانی در ادامه با تاکید بر اینکه « تنها عقیده ام را گفته ام و می گویم»، درباره استفاده از منابع تامین مالی نمایشگاه این گونه توضیح داده است: پروژه «آبانگان» چهار سالی است که در دوری گزیدن از سینما مرا به خود مشغول داشته بود. تعداد عکس ها زیاد بود و عذر آن را در بروشور نمایشگاه گفته ام و بعد ارائه آنها سختی های خاص خودش را داشت. در مرحله چاپ و قاب کردن مشکل اصلی هزینه های بالا بر من و سایر همکارانی که مرا در این کار یاری کرده اند مشخص شد. گمان ما بر این بود که چاپ و قاب کردن عکس ها، ساخت دکورها و کلیپ ها بیش از صد میلیون تومان تمام نمی شود. روزی که کار تمام شد با صورت حسابی 170 میلیون تومانی تنها برای ساخت دکور و قاب ها روبه رو شدیم.

چاره یی نداشتیم که هزینه ها را از جایی تامین کنیم. چند اسپانسر خصوصی اعلام آمادگی کردند ولی کمک مالی آنها موجب می شد برندهای تجاری آنها را نیز تبلیغ کنیم و با خود فکر کردم این کار باعث می شود مضمون آبانگان تحت الشعاع قرار گیرد و در آن صورت نیز عده یی گمان کنند از ابتدا هدف یک کار تجاری بوده است. در این بین بود که متوجه شدیم صندوق تازه تاسیسی در سازمان میراث فرهنگی شکل گرفته که برای انجام پروژه ها به هنرمندان وام می دهد. تاکید می کنم وام. چون چک های بازپرداخت آنها هم پیش از گرفتن وام به آن صندوق به مانند هر نهاد مالی دیگر تحویل داده شد. در مذاکره با صندوق حمایت از هنرمندان آنها موافقت کردند 80 میلیون تومان وام به این پروژه تعلق گیرد. البته وام، یعنی نه 80 میلیون نقدینگی خالص و بلاعوض. همان ابتدا 20 میلیون پول را بابت هزینه های بیمه و تامین اجتماعی کم کردند.

سپس 20میلیون دیگر را هم بابت چاپ کاتالوگ و راه اندازی سایت کم کردند و ماند 40 میلیون تومان که هنوز هم آن را به طور کامل به ما پرداخت نکرده اند. من همه جا صادقانه گفتم 220 میلیون تومان هزینه نمایشگاه بوده؛ هزینه چاپ و ارائه عکس ها، قاب ها و کلیپ ها و دکورها و دستمزدهایی که برای حداقل 50 نفر از کسانی که در این پروژه همکاری داشتند پرداخت شد و هیچ جا نگفتم 220 میلیون وام گرفته ام یا کمک بلاعوض و نمی دانم این تعبیرها از کجا آمده است.

تهرانی هم چنین با اشاره به بازدید سرزده مشایی از نمایشگاهش ، خرید یکی از گرانترین اثار وی توسط مشایی را تکذیب کرد و گفت : آیا آقای مشایی رئیس کمیسیون فرهنگی دولت از تئاتر شهر و تمرین های نمایش های خانه هنرمندان به صورت سرزده بازدید نکردند؟ وی د رخاتمه افزود : امیدوارم توضیحاتم کمی از بار گناهان نکرده ام کاسته باشد و تنها می گویم در این سرزمین کویری با آب دعوا نکنیم.