امروز هاییتی ، فردا خدای ناکرده تهران

عصر ایران – زلزله مرگبار هائیتی زنگ خطری برای همه جهان به ویژه برای ما بود .

زنگ خطر از آن جهت که اگر خدای ناکرده چنین زلزله ای در تهران اتفاق بیافتد ( که اسناد و شواهد غیر قابل انکاری از احتمال وقوع آن موجود است ) چه خواهیم کرد ؟

از سال ها پیش تا کنون هم مسئولان امور و هم مردم به خوبی می دانند که تهران روی گسل های عظیم زلزله خیز قرار دارد و هر آن آبستن وقوع زلزله ای ویرانگر است . با این حال به نظر نمی رسد برنامه ای جامع و کامل برای کاستن از تبعات و تلفات زلزله تهران به مورد اجرا در آمده باشد .

البته برنامه هایی در حال اجرا بوده است از جمله  برگزار ی مانورهای زلزله ، توزیع جزوات آموزشی ، آگاه سازی های عمومی و... اما این برنامه ها هر چند لازم اند اما کافی نیستند .

به گمان ما شهر تهران نیازمند یک ستاد همیشگی و دایمی بحران است که در آن برنامه ریزی برای میلیون ها زلزله زده صورت گرفته باشد ، مکان هایی از پیش تعیین شده با امکانات کامل برای استقرار آسیب دیدگان زلزله مهیا شده باشد ، بیمارستان های مجهز و مراکز درمان سیار و ثابت برای درمان صدها هزار مصدوم پیش بینی شده باشد ، آذوقه مورد نیاز و لوازم امدادی برای بیرون کشیدن زیر آوار مانده ها مهیا شده باشد و... .

و از سوی دیگر برنامه ای جامع برای ترمیم بافت های فرسوده شهری و نظارت جدی و دقیق بر ساخت و سازهای شهری می بایست  از دیگر ملزومات برنامه جامع مقابله با زلزله احتمالی در تهران باشد .

چند وقت پیش مسئولان اعلام کردند که برای مقابله با پیامدهای احتمالی زلزله در تهران دست به ایجاد بناهایی برای انبارسازی اقلام مورد نیاز ، استقرار امدادگران و اسکان زلزله زدگان احتمالی در تهران و حومه آن خواهند زد ، راستی این طرح الان در چه شرایطی قرار دارد ؟ و تا کنون برای تهران بزرگ ، چند بنای امدادی ساخته شده است؟

یا به عنوان مثال اعلام کردند که چون ساختمان های نمای شیشه ای حتی در زلزله های متوسط و کوچک می توانند با فروریختن شیشه ها بر سر عابران ، مرگبار باشند ، دیگر اجازه ساخت چنین نماهایی داده نمی شود ولی می بینیم که حتی این تدبیر ساده و بی هزینه هم عملی نمی شود!

برای اینکه بتوانیم آسیب های احتمالی ناشی از وقوع زلزله در تهران را به حداقل برسانیم باید با این پیش فرض برنامه ریزی کنیم که گویی " همین الان زلزله ای مهیب در تهران روی داده است " و در آن صورت امکانات موجود خود را برای مقابله با آسیب های گسترده احتمالی بسیج کنیم .

و به یاد آوریم زلزله بم را که با وجودی که امکانات همه کشور و حتی همه جهان برای بازسازی آن بسیج شده بود ، هنوز بخش بزرگی از جمعیت این شهر با انواع و اقسام مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و هنوز این شهر به صورت کامل احیا نشده است .

حال اگر خدای ناکرده زلزله ای مهیب در تهران که قلب و مرکز مدیریت کشور است اتفاق افتد چه کسی به داد تهران با جمعیت میلیونی خواهد رسید ؟

باید توجه داشت که تهران علاوه بر تجمیع سرمایه های مادی کشور محل تجمیع بخش اعظمی از سرمایه های معنوی کشور و دانشمندان و نخبگان و... نیز می باشد . به راستی  مسئولان کشور چه کاری برای نجات احتمالی نخبگان کشور از زلزله احتمالی تهران  کرده اند؟

به گمان ما باید لیستی از دانشمندان و نخبگان کشور تهیه شود و محل سکونت این سرمایه های ارزشمند کشور مورد نظارت دقیق قرار گیرد و در صورت نقصی در ایمنی محل زندگی این افراد حتی اگر شده با هزینه بیت المال محل سکونت آنها  که عموما در تهران متمرکز هستند مورد  اصلاح قرار گیرد .

و صد البته جان همه مردم از هر قشرو گروهی ارزشمند بوده و باید از آن محافظت شود و تاکید ویژه بر رسیدگی به ایمنی محل زندگی نخبگان جامعه نافی رسیدگی و توجه خاص و برنامه ریزی شده برای اصلاح بافت های فرسوده شهری نیست .

از همین امروز و از همین لحظه باید شروع کرد چرا که غفلت در این زمینه موجب پشیمانی ابدی خواهد بود و ضربات جبران ناپذیر زلزله ای احتمالی در تهران آن قدر گسترده خواهد بود که حتی ممکن است خدای ناکرده به قیمت نابودی زیرساختی کشور تمام شود .

البته ناگفته نماند که دعواهای جناحی و جنگ قدرت و به این و آن تهمت زدن و فحاشی های سیاسی و ... اولویت های مهم تر مملکت هستند که انشاء الله به محض فراغت مسوولان و سیاستمداران کشور از این امور حیاتی ، نظر عنایتی هم به مسائل پیش پا افتاده ای مانند زلزله یک شهر ده میلیونی خواهند داشت.