بر دی 88 چه گذشت؟

گزارشی طنزآمیز از رویدادهای سال 88

دی و ماجراهای روز عاشورا

عصرایران ؛ محمود فرجامی - موسوی از فرهنگستان هنر برکنار شد و این برای کسانی که با ساختار دولت آشنا بودند بسیار باعث تعجب بود. تعجب آنها از این بود که او در این چند ماه چطور هنوز رئیس این فرهنگستان بوده است! علی معلم دامغانی که شاعر بود و به فیلم هندی علاقه فراوانی داشت و محاسن زیاد دیگری هم داشت عصازنان به جای او به ساختمان زیبای فرهنگستان هنر (با طراحی یکی از معماران کشور) رفت.

 
با فرا رسیدن ایام سوگواری و به خصوص تاسوعا و عاشورای حسینی جو ملتهبی کشور را فراگرفت. یکی از نشانه‌های این التهاب فیلترینگ و اختلال گسترده در دسترسی به اینترنت بود که در چند ماه گذشته به عنوان یکی از معتبرترین شاخص‌های پیش‌بینی وضع هوا شناخته شده بود.
 سخنرانی خاتمی در شب عاشورا که در حسینیه جماران برگزار شد توسط جمعی که مثل همیشه هویت آنها ناشناخته می‌باشد به تشنج کشیده شد.
 سبزها اعلام کرده بودند که روز عاشورا به خیابان‌ها خواهند آمد و علی‌رغم هشدارها این کار را کردند. آنها اعلام کرده بودند حضورشان مسالمت‌آمیز است. در اثر این حضور مسالمت‌آمیز برخی از باجه ها و ماشین‌های پلیس آتش گرفت، روی پل حافظ تیراندازی شد و چند نفر به پایین پرت شدند، بیش از دویست مامور نظامی و انتظامی زخمی شدند، چند نفر کشته شدند، صدها نفر صدمه دیدند و چند نفر هم کشته شدند.

 کنترل برخی از میادین و خیابان‌ها از دست پلیس خارج شد و حتی فیلمی منتشر شد که نشان می‌داد یک ماشین دولتی با آرم پلیس از روی یک نفر رد می‌شود. البته بعدا بلافاصله مشخص شد که این فیلم ساختگی بوده و اگر هم نبوده اتومبیل دزدی بوده چون بدیهی‌ست که هیچ‌گاه پلیس با ماشین از روی مردم رد نمی شود. رئیس پلیس تهران رسما اعلام کرد که فقط 500 نفر توسط این سازمان دستگیر شده‌اند. تلویزیون (سیمای جمهوری اسلامی ایران) این رویداد تلخ را به عنوان حرمت‌شکنی عاشورا و شعائر مذهبی پوشش وسیع داد و تا مدت ها به طور شبانه‌روزی به این وسعت افزود. احساسات بسیاری از مردم جریحه‌دار شد. به موازات آن بسیاری از اصلاح‌طلبان باقی‌مانده مثل بهزادیان نژاد، علیرضا بهشتی شیرازی، علیرضا حسینی بهشتی، ابراهیم یزدی و حسن موسوی تبریزی هم دستگیر شدند.

نهم دی این ماه عده‌ی زیادی از مردم در تهران علیه حرمت‌شکنان عاشورا تظاهرات کردند و یک روز قبل از آن مردم در سایر شهرهای ایران به همین خاطر تظاهرات کرده بودند. عده‌ای از راهپیمایان که در خیابان انقلاب تظاهرات می کردند خواستار دستگیری و محاکمه موسوی، کروبی و خاتمی شدند و شعارهای تندی هم علیه هاشمی داده شد. این تظاهرات واقعا مسالمت‌امیز برگزار شد و به هیچ کدام از شرکت‌کنندگان در راهپیمایی و پلیس آسیبی نرسید.

 
میرحسین موسوی که از روز 23 خرداد به بعد به بیانیه‌نویسی عادت کرده بود هفدهمین بیانیه اش را در این ماه و در نخستین روز از سال نو میلادی منتشر کرد. این بیانیه بسیار مهم بود چون در آن به طور تلویحی اشاره شده بود که او حاضر است دولت را به رسمیت بشناسد هرچند که به طور تصریحی شروطی مثل آزادی زندانیان سیاسی و پاسخگویی دولت در برابر قانون و مجلس گذاشته بود که عملا کار را غیر ممکن می‌کرد.

 محسن رضایی  از دیدن این بیانیه به قدری ذوق زده شد که نامه‌ی سرگشاده‌ای به رهبری نوشت و ضمن تبریک و تجلیل «حضور میلیونی مردم در نهم دی‌ماه» پیشنهاد کرد: «عقب‌نشینی آقای میر حسین موسوی از انکار دولت آقای احمدی‌نژاد و پیشنهاد سازنده ایشان به اینکه مجلس و قوه قضاییه به وظایف قانونی خود در قبال پاسخگو کردن دولت عمل کنند، هر چند دیر هنگام بود ولی می‌تواند سرآغاز یک حرکت وحدت بخش در جبهه معترضین با دیگران باشد. صدور پیامی از سوی حضرتعالی و یا رهنمودهایی در یك سخنرانی، می‌تواند حركت جدیدی که برای وحدت، همدلی، برادری، گذشت و ایثار در جامعه شروع شده را تقویت و استمرار بخشد تا هم کسانی که در جناح‌های سیاسی اشتباهاتی داشته‌اند از اشتباه خود برگردند و همكاری با یكدیگر را آغاز كنند و هم از شروع فعالیت افراط‌گرایان جلوگیری و دشمن كمین كرده را نا امید سازند.»

 این نامه  مورد انتقاد وسیع موافقان و مخالفان دولت قرار گرفت. سبزها در سایت‌هایشان او را "محسن دانه بلند" می خواندند و اصرار داشتند که موسوی عقب‌نشینی نکرده و طرفداران دولت در روزنامه‌هایشان او را به خیانت متهم می کردند. به هر حال همین نامه باعث شد تا بیانیه هفدهم و مواضع موسوی سر زبان‌ها بیفتد.

در این ماه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اعلام کرد که آیت‌الله صانعی صلاحیت مرجعیت را ندارد.

چهاردهم این ماه فوتبال خبرساز شد البته نه به خاطر موفقیت تیم ملی ایران بلکه به خاطر یک مسابقه پیامکی در برنامه 90. این برنامه که به ابتکار عادل فردوسی پور شکل گرفته ، سال هاست که پرمخاطب ترین و در عین حال جنجالی‌ترین برنامه ورزشی تلویزیون است و معمولا در آن مسابقه پیامکی برگزار می شود.

 معترضان از طریق شبکه اینترنت و پیامک با یکدیگر قرار گذاشتند که با انتخاب گزینه آخر در هر شرایطی کمیت خود را به رخ حریفان بکشند که در نهایت با ارسال (یا دریافت!) حدود 1800000 معادل 75 درصد پیامک های رسیده این کار را انجام دادند. اما این تمام ماجرا نبود. محمد دادکان رئیس سابق فدراسیون فوتبال در همین شب با حضور در برنامه 90 ضمن انتقاد بسیار سختی به مدیریت ورزش در چهار سال گذشته چیزهایی گفت که بهتر بود نمی گفت (این نظر محمد علی آبادی بود البته). یکی از حرف‌های او این بود: «من ۳ افتخار در ورزش دارم که خواسته‌ام روی سنگ قبر من هم بنویسند. اول کسب لوح لیاقت مدیریت از دست آقای خاتمی. دوم صعود تیم ملی به جام جهانی و سوم اخراج از فدراسیون فوتبال به دست محمد علی آبادی.»

در این ماه همچنین روح الله حسینیان یکی از نمایندگان حامی دولت در مجلس و جمعی از دوستانش طرح دوفوریتی برای اجرای حکم محارب برای دستگیرشدگان حوادث عاشورا را در مجلس مطرح کردند. چند روز بعد حسینیان طی نامه‌ای که در آن خود را «سرخورده، مطرود و شکست‌خورده» عنوان کرده بود از نمایندگی مجلس استعفا کرد. او در این استعفانامه نوشته بود « دیگر قادر به وفاداری به سوگندی که خورده‌ام نیستم.» البته او چند روز بعد استعفایش را پس گرفت که معلوم نشد به خاطر رفع سرخوردگی بود یا توانایی برای عمل به سوگندش.

اسفندیار رحیم‌مشائی در این ماه باز هم جنجال ساز شد. او که با اظهار نظرهای عجیب و غریبش در مواردی مثل دوستی ملت ایران با مردم اسرائیل و یا کارهایی مثل کمک به هدیه تهرانی برای برپایی نمایشگاه عکس خبرساز بود این بار با اظهارنظری در مورد نوح پیامبر در صدر اخبار قرار گرفت. او در یک سخنرانی گفته بود « حضرت نوح با 950 سال عمر نتوانست مدیریت جامع كند چرا كه عدالت را ایجاد نكرد.» این حرف‌های او که بعضا با نظریان اسلام‌شناسانه جناب رئیس دفتر همراه می‌شد واکنش شدید بسیاری از اصولگرایان و روحانیون را هم برانگیخت و به همان نتایج عملی قبلی دست یافت؛ دقیقا هیچی!

 

برگزاری چند مناظره جانانه بین منتقدان و مدافعان دولت در این ماه یکی از اتفاقات نادر در صدا و سیما بود. در داغترین مناظره جواد اطاعت در مقابل زاکانی نشست و به مدت یکی دو ساعت یکی از شبکه‌های صدا و سیما تبدیل به رسانه ملی شد. بعدا اوضاع به روال سابق بازگشت.