«خشم یک واکنش طبیعی است، مثل ناراحتشدن یا دلخوری. پس گریزی از آنها نیست. خشم و دلخوری البته بار عاطفی منفی زیادی دارد و قادر است زندگی ما را حسابی تحت تاثیر قرار دهد ولی برای اینکه زندگی راحتتری داشته باشیم و با صلح و صفا کنار دیگران زندگی کنیم چارهای جز کنترل خشم نداریم.
به گزارش روزنامه جام جم ، البته این حرف نه به این معنی است که هیچ واکنشی در قبال بدیها و ناکامیها از خود نشان ندهیم بلکه مقصود خودکنترلی داشتن و بروزندادن واکنشهایی است که به پشیمانی منجر میشود.
یکی از راههای موفقیت در این حوزه این است که اجازه ندهیم دلخوریهایمان روی هم تلنبار و مثل یک گلوله کوچک برف، کمکم به بهمنی ویرانگر تبدیل شود. این موضوع در همه روابط انسانی مهم است و در زندگیهای مشترک، مهمتر. اگر یاد بگیریم که درباره دلخوریها و ناراحتیها با طرف مقابل صحبت کنیم و موضوعات را حلنشده باقی نگذاریم، ظرف خشممان مالامال نمیشود و مثل یک بشکه باروت ناگهان با جرقهای کوچک نمیترکد. حرفزدن در زندگی معجزه میکند، البته حرفزدنی منطقی و با طمانینه و با هدف حل مساله.»