غزل شماره 106 حافظ

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد

جمال صورت و معنی ز امن صحت توست
که ظاهرت دژم و باطنت نژند مباد

در این چمن چو درآید خزان به یغمایی
رهش به سرو سهی قامت بلند مباد

در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد
مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد

هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند
بر آتش تو به جز جان او سپند مباد

شفا ز گفته شکرفشان حافظ جوی
که حاجتت به علاج گلاب و قند مباد

تفسیر :

سلامتی از بزرگ ترین نعمت های خداوند است که تا وقتی از آن محروم نشده ایم قدرش را نمی دانیم. خدا را به خاطر نعمت های فراوان و سلامتی شکرگزار باشید.

ظاهر جدی و خشنی دارید اما برخلاف ظاهر عبوس، باطن لطیف و مهربانید ارید که از عشق و محبت لبریز است. خدا را شکر که از چشم زخم حسودان در امان بوده و رقیبی برای شما نیست.

کاری که فکر می کنید درست است انجام دهید و از طعنه دشمنان رنجیده خاطر نشوید. به زودی به مراد دل خود خواهید رسید.