غزل شماره 162 حافظ

خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد
که در دستت به جز ساغر نباشد

زمان خوشدلی دریاب و در یاب
که دایم در صدف گوهر نباشد

غنیمت دان و می خور در گلستان
که گل تا هفته دیگر نباشد

ایا پرلعل کرده جام زرین
ببخشا بر کسی کش زر نباشد

بیا ای شیخ و از خمخانه ما
شرابی خور که در کوثر نباشد

بشوی اوراق اگر همدرس مایی
که علم عشق در دفتر نباشد

ز من بنیوش و دل در شاهدی بند
که حسنش بسته زیور نباشد

شرابی بی خمارم بخش یا رب
که با وی هیچ درد سر نباشد

من از جان بنده سلطان اویسم
اگر چه یادش از چاکر نباشد

به تاج عالم آرایش که خورشید
چنین زیبنده افسر نباشد

کسی گیرد خطا بر نظم حافظ
که هیچش لطف در گوهر نباشد

تفسیر :

اندوهگین نباشید که این دنیا ارزش غم و غصه خوردن ندارد. روزهای جوانی یکی پس از دیگری می گذرند و اگر قدر آن را ندانید در آینده حسرت این روزها را خواهید خورد. نذر خود را ادا کنید. ارزش خود را پایین نیاورید.

کمک به افراد تنگدست و انفاق کردن در راه خدا باعث افزایش عمر شما خواهد شد. امیدتان به خدا باشد و با یاد خدا باطن خود را جلا دهید. برای داشتن آینده نیکو تلاش و اراده قوی لازم است.