غزل شماره 188 حافظ

مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند
که اعتراض بر اسرار علم غیب کند

کمال سر محبت ببین نه نقص گناه
که هر که بی‌هنر افتد نظر به عیب کند

ز عطر حور بهشت آن نفس برآید بوی
که خاک میکده ما عبیر جیب کند

چنان زند ره اسلام غمزه ساقی
که اجتناب ز صهبا مگر صهیب کند

کلید گنج سعادت قبول اهل دل است
مباد آن که در این نکته شک و ریب کند

شبان وادی ایمن گهی رسد به مراد
که چند سال به جان خدمت شعیب کند

ز دیده خون بچکاند فسانه حافظ
چو یاد وقت زمان شباب و شیب کند

تفسیر :

بیش از حد به هدف خود وابسته شده اید و به هر قیمتی می خواهید آن را به دست آورید، البته با سرعت عمل و پشتکار می توانید به اهداف خود دست پیدا کنید اما فراموش نکنید تا مهر تایید خداوند به کارهای شما زده نشود و به لطف او چشم نداشته باشید نمی توانید به سر منزل مقصود برسید.

رقیبان در کمین هستند و قصد پیشی گرفتن از شما دارند، باید هوشیار باشید. موردی سبب ناراحتی شما شده اما نباید امید خود را از دست بدهید، شکست مقدمه پیروزی می باشد.