غزل شماره 196 حافظ

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه غیبم دوا کنند

معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصور چرا کنند

چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند

بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند

حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود
تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند

گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحب دلان حکایت دل خوش ادا کنند

می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند

پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند

بگذر به کوی میکده تا زمره حضور
اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند

پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان
خیر نهان برای رضای خدا کنند

حافظ دوام وصل میسر نمی‌شود
شاهان کم التفات به حال گدا کنند

تفسیر :

افراد دورو و فریبکار اطراف شما را احاطه کرده اند، به آن ها دلبسته نشوید که شما را تنها خواهند گذاشت. آرزوهایت را از خداوند بخواهید. حسودان سعی می کنند با فریبکاری شما را از راه به در کنند، آن ها را بشناسید.

قبل از شروع هر کاری جوانب آن را کاملا بسنجید. به زودی به ثروتی که انتظارش را ندارید دست پیدا می کنید، ناامید نباشید و به کسی ستم نکنید. افراد فتنه کار به زودی رسوا خواهند شد.