غزل شماره 221 حافظ

چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
ور آشتی طلبم با سر عتاب رود

چو ماه نو ره بیچارگان نظاره
زند به گوشه ابرو و در نقاب رود

شب شراب خرابم کند به بیداری
وگر به روز شکایت کنم به خواب رود

طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل
بیفتد آن که در این راه با شتاب رود

گدایی در جانان به سلطنت مفروش
کسی ز سایه این در به آفتاب رود

سواد نامه موی سیاه چون طی شد
بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود

حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
کلاه داریش اندر سر شراب رود

حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز
خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود

تفسیر :

مدتی است هدفی دارید که هرچقدر تلاش می کنید و به هر دری که می زنید به آن نمی رسید. رسیدن به معشوق به راحتی و سادگی که شما فکر می کردید نیست، صبوری کنید و از خداوند درخواست کمک کنید تا راه را از بیراهه تشخیص دهید و سختی های مسیر راحت تر شود.

کارهایی که فقط از سر گذران وقت و خوشگذرانی انجام می دهید ممکن است در آینده پشیمانی و خسران به بار آورد. به زودی بیمار انشالله شفا پیدا می کند و خبری از مسافرتان دریافت می کنید. نذر خود را ادا کنید.