غزل شماره 415 حافظ

ای پیک راستان خبر یار ما بگو
احوال گل به بلبل دستان سرا بگو

ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
با یار آشنا سخن آشنا بگو

برهم چو می‌زد آن سر زلفین مشکبار
با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو

هر کس که گفت خاک در دوست توتیاست
گو این سخن معاینه در چشم ما بگو

آن کس که منع ما ز خرابات می‌کند
گو در حضور پیر من این ماجرا بگو

گر دیگرت بر آن در دولت گذر بود
بعد از ادای خدمت و عرض دعا بگو

هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر
شاهانه ماجرای گناه گدا بگو

بر این فقیر نامه آن محتشم بخوان
با این گدا حکایت آن پادشا بگو

جان‌ها ز دام زلف چو بر خاک می‌فشاند
بر آن غریب ما چه گذشت ای صبا بگو

جان پرور است قصهٔ ارباب معرفت
رمزی برو بپرس حدیثی بیا بگو

حافظ گرت به مجلس او راه می‌دهند
می نوش و ترک زرق ز بهر خدا بگو

تفسیر :

دوستان مورد اعتماد و دلسوز را ارج نهید و قدر آن ها را بدانید که محرم اسرار دل شما هستند و در مواقع نیاز به یاری تان شتافته اند.

فردی دست نیاز به سوی شما دراز کرده و به کمک شما احتیاج دارد. دست رد به سینه اش نزنید، کار خیر هیچ وقت بی نتیجه نخواهد ماند و روزی در جایی که گمان نمی کنید خداوند دست شما را خواهد گرفت.