غزل شماره 475 حافظ

گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی

شیرینتر از آنی به شکرخنده که گویم
ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی

تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی

صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام
چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی

گویی بدهم کامت و جانت بستانم
ترسم ندهی کامم و جانم بستانی

چشم تو خدنگ از سپر جان گذراند
بیمار که دیده‌ست بدین سخت کمانی

چون اشک بیندازیش از دیده مردم
آن را که دمی از نظر خویش برانی

تفسیر :

بخت و اقبال به شما روی آورده و در آینده نزدیک به مراد دل خواهید رسید. اگر کمی پشتکار به خرج دهید می توانید همه آرزوها و اهداف خود را محقق کنید.

روزهای شاد و خوبی را می گذرانید، در این ایام از کبر و غرور برحذر بوده و به فکر دیگران هم باشید. خداوند را به خاطر نعمت های سرشارش شکرگزاری کنید و قدر نعمت هایش را بدانید.