دیوار کوتاه کارمندان

رئیس جمهور ایران و برخی از اعضای کابینه سال گذشته از اجرای طرحی خبر دادند که براساس آن فاصله درآمد حاصل از دریافت حقوق کارمندان دولت باید کاهش می یافت. به این ترتیب که نرخ رشد حقوق کارکنان با درآمد پایین بیش از نرخ رشد حقوق کارکنان با درآمد بالا باشد تا فاصله ها کم شوند. دولت این طرح را در قالب لایحه بودجه 1386 کل کشور گنجانده است و روز گذشته معاون اقتصادی سازمان مدیریت و برنامه ریزی آن را به صورت رسمی اعلام کرد.

وی حتی گفت، متوسط نرخ رشد حقوق کارکنان در سال آینده 5/ 8 درصد است که کمتر از نرخ تورم 11 درصدی پیش بینی شده سال 1386 و نرخ رشد 12 درصدی محقق شده در سال 1385 است. آیا این تصمیم کارآمدی است؟ به نظر می رسد این تصمیم اگر در مجلس تغییر نکند و براساس مواد مندرج در لایحه بودجه تصویب شود کارمندان دولت در وضعیت نامساعدی به لحاظ روحی و روانی و همچنین به لحاظ معیشتی قرار گیرند. کمتر بودن نرخ رشد حقوق کارمندان عالیرتبه که تعداد آنها نسبت به کل کارمندان رقم بالایی نیست تنبیه آنها به حساب می آید که سال های سال با حقوق های اندک مدارج ترقی را طی کرده اند.

رفتار در جلوگیری از افزایش هزینه های دولت و مهار زدن بر خرج در لایحه دولت البته می تواند گامی به پیش باشد و اجتناب از هیجان زدگی در خوشبخت کردن جامعه در یک مدت کوتاه نیز می تواند تصمیم مناسبی باشد اما راه مهار خرج، سخت گیری بر کارکنان دولت نیست. دقت در اقلام و ارقام لایحه بودجه نشان می دهد دهها قلم خرج وجود دارد که می توان آنها را حذف کرد و مطمئن بود که هیچ اتفاقی نمی افتد.

وقتی دولت به طور رسمی ادعا می کند میانگین نرخ تورم در دو سال 1385 و 1386 معادل 5/11 است، افزایش 5/8 درصدی حقوق کارکنان به معنای کاهش درآمد واقعی کارکنان است که موجب دلسردی و کاهش بهره وری آنها شده و شرایط را برای ارباب رجوع سخت می کند. راه مهار خرج این نیست که متوسط درآمد کارکنان کم درآمد دولت را کمتر از نرخ تورم افزایش دهیم.

خاک این روستا کیمیای پوست است

تماشاخانه

دو دقیقه روانی یکی از ترسناک‌ترین صحنه‌های تاریخ سینما (تماشا کنید)

جهان ریچارد سرا ؛ وقتی فولاد سخن می‌گوید (فیلم)

فیلم های دیگر