دژاكام: معترض تولید تئاتر کشور هستم

ايلنا: امیر دژاکام (نویسنده و کارگردان تئاتر) که آخرین اثر نمایشی وی "باران" بود که تابستان سال گذشته روی صحنه رفت، از نداشتن فعالیت اجرایی خود در حوزه تئاتر خبر داد و درباه دلیل آن گفت: درحال حاضر فکر و ایده‌ای برای اجرای عمومی ندارم و مایل نیستم کار کنم اما هرزمان که لازم باشد، روبروی تماشاگرانم قرار خواهم گرفت.

وی با بیان اینکه کارگردان مانند یک ویولونیست یا پیانیست است که اگر تمرینات خود را دنبال نکند و فعالیت عملی نداشته باشد، آرام‌آرام سست می‌شود، توضیح داد: یک کارگردان همواره باید تخیلات خود را فعال نگه دارد و من در پاسخ به این نیاز سعی کرده‌ام ورک‌شاپ‌های بازیگری را‌ه‌اندازی کنم و به فعالیت تئاتری خود ادامه دهم.

دژاکام اظهار کرد: من در طول این سالیان یک دوره از کارگردانی خود را پشت سر گذاشته‌ام و ثمره نزدیک به سی سال کار در این عرصه، آن چیزی است که اکنون در حال دوباره‌نگری، بررسی و جمع‌آوری آنها هستم و امیدوارم در دور تازه فعالیت‌هایم بتوانم مفاهیم دیگری را دنبال کنم.

این کارگردان تئاتر تاکید کرد که کار نکردن وی در عرصه تئاتر ربطی به فضای کنونی این حوزه ندارد، اما تصریح کرد: بنده معترض به شرایط تولید تئاتر درکشور بودم و هستم اما این مساله به کار نکردنم ارتباطی ندارد؛ چون من همیشه در شرایط سخت کار کرده‌ام و محدودیت و محرومیت سهم همیشگی من و گروهم بوده است.

وی با اشاره به اینکه شرایط تولید تئاتر در کشور ما با هیچ نوع منطقی سازگار نیست، به بحث "نوبت" اشاره کرد و گفت: این "نوبت" که می‌گویند، کجا ثبت شده؟ چه کسی آن را می‌داند؟ چگونه در این نوبت ایستاده‌اند؟ آیا این نوبت زمانی است یا امتیازی یا موردی؟ مبصر این صف چه کسی است؟ این مبصر چه چیزهایی را یادداشت کرده است که مشخص کننده نوبت باشد، درحالیکه من عملا در تئاتر کشورمی‌بینم موارد بسیاری را که یک ماه تمرین می‌کنند و سپس به اجرا می‌روند.

دژاکام افزود: واژه "نوبت" در هنرهای خلاق چه جایگاهی می‌تواند داشته باشد؟ آیا می‌توان از یک هنرمند خواست که اثرش را خلق نکند تا نوبتش بشود!

وی همچنین به بحث استانداردسازی در تولید تئاتر اشاره کرد و گفت: اگر این مدیران به گیاهان هم آب داده باشند، می‌توانند بفهمند که هرگیاهی، بر حسب نوع خود، احتیاج به مدل‌های گوناگونی از رسیدگی و آب‌دهی دارد؛ اما چطور ممکن است میزان تمرین تئاتر در کشور برای تمام گروه‌های نمایشی، بدون توجه به جزئیات آن نمایش، تنها دو ساعت در روز باشد؟

کارگردان نمایش "خلیج فارس" تصمیم‌گیری‌های متمرکز و شخصی و فردی در تئاتر و ‌ تقسیم ناعادلانه بودجه‌ میان گروه‌های نمایشی را از دیگر مشکلات فراروی گروه‌های نمایشی برشمرد و گفت: من به شرایط تئاتر و به خیلی ازنکات دیگر در این حوزه اعتراض دارم زیرا سی سال از عمر خود را در تئاتر گذرانده‌ام. من مانند برخی از دوستان، سی سال در سینما کار نکرده‌ام و سپس هوس کنم نمایشی به روی صحنه ببرم و با آن نمایش بیانیه‌ درباره رستگاری تئاتر صادر کنم و دوباره از این فضا بروم. من در سخت‌ترین شرایط کار کردم و روزی خاطرات سی ساله تئاتری خود را خواهم نوشت.

وی درباره فعالیت این روزهای خود گفت: با تعدادی از هنرجویان مشغول برگزاری یک سلسله ورک‌شاپ‌هایی در زمینه بازیگری هستم و فعلا بر روی نمایشنامه ژولیوس سزار شکسپیر کار می‌کنیم و در ادامه این حرکت، نمایشنامه‌های دیگری از شکسپیر و لورکا را نیز کار خواهیم کرد.

او هدف از برگزاری این ورک‌شاپ را کار کردن بر روی مفاهیم و تعاریف "بدن"، "بیان" و "انرژی" به عنوان سه ابزار مهم بازیگری برشمرد و گفت: در انتهای این دوره به اینجا خواهیم رسید که چگونه این سه عنصر در کنار تمرکز باعث به‌وجود آمدن سبک می‌شود.