.png "عصر ایران")
۰۲ دی ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۲ دی ۱۴۰۴ - ۰۱:۳۰
ماجرای غم انگیز تونلی که قرار بود ناجی دریاچه ارومیه باشد (فیلم) گزارشی از خانه دكتر شريعتی
كت و شلوار همراه با كراوات معروفش، عصاهايي كه متعلق به دكتر نبود و مال پدرش بود و بيننده را به اشتباه مياندازد. اينجا همه چيز شريعتي جفت و جور است احتمالا به همت همسرش.
تهران امروز: ياكريمها روي ديوار خانه دكتر شريعتي ميان برگهاي تبدار چنارها پرپر ميزنند. گاهي ميآيند روي سقف «مسكوويچ» قديمي دكتر مينشينند و دمي بعد پر ميزنند در باريكه باغچه حياط و حالا روي لبههاي ديوار كوچه. شايد پرندهها مهمانهاي هميشگي اين ديوار بودهاند:«دو مرغ غريب، هر يك را غربتي،يكي غريب زمين و دگر غريب زمانه! روي ديوار خانهمان نشسته بودند و بال در بال هم سكوت كرده بودند، نه تكاني ميخوردند و نهسخني ميگفتند، گويي نشسته بودند و غروب را تماشا ميكردند. غروب را فكر ميكردند، نشسته بودند و در غلظت تاريكي و سنگيني ابهام مغرب خاموش به اذان مغرب گوش ميدادند.»
هر چقدر كلمه، چقدر واژه، مستتر است در هواي راهرو و اتاقي كه دكتر در آن چاي ميخورد، رقص جملههاي بيهمتا روي ميز تحرير. در چوبي اتاق با شيشههايي كه نور در آن منعكس ميشود، دستها سايبان چشمها، از توي مربع پنجرههاي اتاق سر ميرود در ذهن: «از لاي اين سردر نگاه كن! معبد! چه ميبيني؟... سماور است و كرسي و سفرهشام و لحاف و تشك و هيزم و دود و بوي روغن و پياز داغ و آجيل و سيبزميني و سيبهاي گلشايي و پيت نفت و ديوترم و كيسه صابون و كت و شلوار و چادر و كفش سرپايي و جارو و خاكانداز...»
كت و شلوار همراه با كراوات معروفش، عصاهايي كه متعلق به دكتر نبود و مال پدرش بود و بيننده را به اشتباه مياندازد. اينجا همه چيز شريعتي جفت و جور است احتمالا به همت همسرش. اما يك چيز در اين خانه انگار كم است: شايد هماني كه همسر او را وا ميدارد كه سر بزند و توضيح بدهد و تاكيد كند. جستن روح جاري شريعتي ميان اتاقهايي كه سالن شدهاند آسان نيست.
تنديس دكتر در ميانه حياط با صفا چندان مثل خودش نيست. شتكهاي آب، آبي كه روي درختچههاي باغچه ريخته شده، از سر و روي دكتر سرازير است. مبلهاي چرمي و تختخوابهاي استاد در سالن ورودي در چيدماني غريب رديف شدهاند: «هيچ خانواده ايراني دوست ندارد تختخوابش جلوي در باشد.»
شريعتي دو سال آخر زندگياش در اين خانه زيسته است و به همت خانواده دكتر در اين خانه موزه، بيشترين حجم وسايل شخصي در اختيار مسئولان قرار داده شده است اما با وجود كوشش مسئولان، اين خانه با وجود غني بودن تا موزه شدن فاصله دارد. دكتر در خانهاش گم است، از بروز زير پوستي افكارش در چيدمان خانه خبري نيست. خانه نه خانه است و نه موزه.
خيليها در خانه شريعتي ميآيند تا در فضاي فكرياش يكبار ديگر غوطهور شوند، در كوير تنهايياش و اما در ساختماني كه ديوار اتاقهايش برداشته شده، ديدن سماور، استكان و بشقاب مخصوص غذاخورياش از پشت در بسته شده براي ايجاد اين احساس كافي نيست. پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر
تماشاخانه
هر چقدر كلمه، چقدر واژه، مستتر است در هواي راهرو و اتاقي كه دكتر در آن چاي ميخورد، رقص جملههاي بيهمتا روي ميز تحرير. در چوبي اتاق با شيشههايي كه نور در آن منعكس ميشود، دستها سايبان چشمها، از توي مربع پنجرههاي اتاق سر ميرود در ذهن: «از لاي اين سردر نگاه كن! معبد! چه ميبيني؟... سماور است و كرسي و سفرهشام و لحاف و تشك و هيزم و دود و بوي روغن و پياز داغ و آجيل و سيبزميني و سيبهاي گلشايي و پيت نفت و ديوترم و كيسه صابون و كت و شلوار و چادر و كفش سرپايي و جارو و خاكانداز...»
كت و شلوار همراه با كراوات معروفش، عصاهايي كه متعلق به دكتر نبود و مال پدرش بود و بيننده را به اشتباه مياندازد. اينجا همه چيز شريعتي جفت و جور است احتمالا به همت همسرش. اما يك چيز در اين خانه انگار كم است: شايد هماني كه همسر او را وا ميدارد كه سر بزند و توضيح بدهد و تاكيد كند. جستن روح جاري شريعتي ميان اتاقهايي كه سالن شدهاند آسان نيست.
تنديس دكتر در ميانه حياط با صفا چندان مثل خودش نيست. شتكهاي آب، آبي كه روي درختچههاي باغچه ريخته شده، از سر و روي دكتر سرازير است. مبلهاي چرمي و تختخوابهاي استاد در سالن ورودي در چيدماني غريب رديف شدهاند: «هيچ خانواده ايراني دوست ندارد تختخوابش جلوي در باشد.»
شريعتي دو سال آخر زندگياش در اين خانه زيسته است و به همت خانواده دكتر در اين خانه موزه، بيشترين حجم وسايل شخصي در اختيار مسئولان قرار داده شده است اما با وجود كوشش مسئولان، اين خانه با وجود غني بودن تا موزه شدن فاصله دارد. دكتر در خانهاش گم است، از بروز زير پوستي افكارش در چيدمان خانه خبري نيست. خانه نه خانه است و نه موزه.
خيليها در خانه شريعتي ميآيند تا در فضاي فكرياش يكبار ديگر غوطهور شوند، در كوير تنهايياش و اما در ساختماني كه ديوار اتاقهايش برداشته شده، ديدن سماور، استكان و بشقاب مخصوص غذاخورياش از پشت در بسته شده براي ايجاد اين احساس كافي نيست.
لینک کوتاه: کپی لینک
چرا در خیابانهای ژاپن سطل زباله پیدا نمیکنید؟ انفجار شدید در مرز عراق و سوریه حسینزاده: برای اسکوچیچ جان میدهم؛ هدفم درخشش در جام جهانی ۲۰۲۶ است وداع تلخ فوتبال انگلستان با دختر مبارز؛ وینی مایله در ۱۹ سالگی درگذشت تداوم صدرنشینی مقتدرانه الهلال در آسیا؛ عبور «نیمکتنشینان» اینزاگی از سد الشارجه اولیانوف: در مذاکرات ایران فقط باید به مسئله هستهای پرداخت آنالیز برتری فنی تراکتور برابر الدحیل؛ سلطه مطلق شاگردان اسکوچیچ بر آمار 7 توصیه طلایی برای پس انداز کردن خطونشان اسکوچیچ برای مدعیان آسیا؛ در رختکن تراکتور کسی به صعود قانع نیست برخی مدارس اراک سه شنبه تعطیل شدند بازگشت استقلال به مشهد پس از ۴ سال؛ حضور بانوان در ورزشگاه امام رضا در انتظار تایید نهایی انسداد مقطعی بزرگراه یادگار امام(ره) رونمایی نیسان N6 مدل 2026؛ از فرزندان ماکسیما با قلب برقی (فیلم) موافقت پارلمان ترکیه با تمدید دو ساله مأموریت نیروهای این کشور در لیبی مراحل جالب تولید زیرانداز پلاستیکی مسافرتی (فیلم)