خاطرات ساراد شورد از زندان اوین

سارا شورد یکی از سه تبعه آمریکایی بازداشت شده در ایران که به تازگی از زندان آزاد شده است در گفت وگو با " آسوشیتدپرس " به ذکر خاطراتی از زمان بازداشت خود در ایران پرداخت.

به گزارش عصر ایران، شورد به همراه دو تبعه دیگر آمریکایی یعنی" شین باور" و" جاش فتال " یک سال پیش به اتهام ورود غیرمجاز به مرزهای کشورمان از سمت کردستان عراق بازداشت شدند اما سارا شورد چندی پیش پس از تودیع وثیقه 500 میلیون تومانی ، آزاد و به آمریکا رفت. هنوز دو آمریکایی همراه وی در زندان اوین نگهداری می شوند.

سارا شورد در این مصاحبه می گوید:  خواستگاری "باور "(دیگر آمریکایی زندانی) از من در زندان و جشن تولدم به همراه یک کیک شکلاتی بهترین خاطرات دوران بازداشتم هستند. یکی از بهترین روزها در مدت بازداشتم زمانی بود که  "باور" و" فتال"، زندانبان اوین را قانع کردند که کیک شکلاتی را برای تولد 32 سالگی ام به درون زندان بیاورند.این اتفاق در ماه گذشته میلادی روی داد.

وی ادامه می دهد: پس از بازداشت ، ما سه نفر در هنگام انتقال به زندان تصمیم گرفتیم که اگر ما را از هم جدا کردند اعتصاب غذا بکنیم و همین اتفاق هم افتاد. پس از اعتصاب غذا به مدت چهار روز، دوباره در کنار یکدیگر قرار گرفتیم. البته فقط برای پنج دقیقه همدیگر را دیدیم و پس از اعتصاب غذا شروع به غذا خوردن کردیم.

وی می افزاید: من بسیار تلاش می کردم که قوی بودنم را تضمین کنم به شکلی که اگر تصمیم بگیرم در بازجویی ها درباره موضوعی حرف نزنم، واقعا چیزی نگویم. بازجویان صدها صفحه از مطالبی را که من به درخواست آنها نوشته بودم پاره می کردند زیرا آنها می گفتند آنچه را که نوشته ام کافی نیست و هر بار همان چیزهای قدیمی را می نویسم. این نوشتن ها و پاره کردن نوشته ها، بارها تکرار شد. این روند دو ماه طول کشید.

شورد همچنین می  گوید که بازجوها درباره ایمیل و ارتباطاتش از طریق سایت "اسکایت" سوالاتی را می پرسیدند تا بتوانند دلیل ورود او را به ایران بفهمند.

او اضافه می کند: در ابتدا پس از پایان هر بازجویی اجازه می یافتیم تا روزانه به مدت نیمه ساعت به همراه "باور" و "فتال" هم دیگر را ببینیم و در کنار هم باشیم. این زمان سپس به یک ساعت و بعدها دو ساعت افزایش یافت. ما در زندان می توانستیم برنامه های تلویزیون ایران و از جمله اخبار 15 دقیقه ای به زبان انگلیسی را مشاهده کنیم. ما همچنین ماهانه یک نامه از خانواده خود دریافت می کردیم.

این زن آمریکایی که پس از آزادی به کشورش رفت و هفته گذشته نیز توانست در نیویورک با احمدی نژاد دیدار کند، ادامه می دهد: در زندان کتاب هایی به زبان انگلیسی دراختیار داشتیم و با استفاده از تسلط محدود به زبان عربی، توانستم با زندانبان فارسی زبان درباره دین، به زبان عربی گفت و گو کنیم.

او با گفتن اینکه در زندان قرآن هم می خوانده است؛ اضافه می کند: در زندان انفرادی ، برای کنار ماندن از فکر کردن به مادرم، روزانه چند بار جدول ضرب و تمرینات ریاضی را تکرار می کردم. در هنگام ورود به اتاق بازجویی، چهره بازجویان را نمی دیدم. روزانه یکی از زندانبانان زن، لباس های اضافه برای من می آورد.

وی همچنین از وجود سیاست" بازجوی خوب و بازجوی بد" در مراحل بازجویی خبر می دهد و می گوید که از این وضعیت حسابی خسته شده بودم و صحنه همانطوری بود که در فیلم ها و سریال های آمریکایی در کشورم می دیدم.

شورد در یادآوری خاطرات خود می گوید که بازجوها او را مجبور می کردند که تمامی جزئیات زندگی اش را بنویسد. از آغاز کودکی در شهر لوس آنجلس تا زمانی که مدتی را در سوریه زندگی می کرد.

وی می گوید هنگامی که با نیروهای ایرانی در مرز ایران و کردستان عراق روبه رو شد سعی کرد فریاد بزند و با التماس از آنها بخواهد که وی را دستگیر نکنند. او دربرابر دستگیری اش بارها مقاومت کرد.

او درباره اینکه چه کسی مبلغ وثیقه 500 میلیونی اش را پرداخت کرد نیز گفت: نمی دانم چه کسی این مبلغ را پرداخت کرد اما یکی از مقامات عمانی به من گفت که یکی از شهروندان ایرانی می خواست منزل شخصی اش را به عنوان وثیقه رهن دادگاه کند.