کلنگ درمانی؛ پیشنهادی برای رهایی از استیضاح!

  عصرایران - در شرایطی که دولت دهم، پس از یک سال و اندی از آغاز فعالیتش به ثبات کاری رسیده و مقامات ارشد آن نیز به درستی بر حفظ ترکیب کنونی کابینه به منظور انسجام بیشتر آن تاکید دارند، برخی نمایندگان پارلمان و مشخصاً تعدادی از آنانی که در زمره اصولگرایان مجلس هشتم قرار دارند، رویکردی را آغاز کرده اند که به شدت روند امور در وزارتخانه های مختلف را مختل می کند و انسجام دولت را تحت الشعاع قرار می دهد و این رویکرد چیزی نیست جز تهدید برخی وزرا به استیضاح، آن هم با بهانه های بنی اسراییلی و در واقع با اهداف کاملا "شخصی" و نه حتی جناحی!

این موضوع، البته ارتباط مستقیمی با انتخابات سال آینده دارد و برخی نمایندگان که در طول سه سال گذشته نمایندگی احتمالا به ایشان بد نگذشته، به صرافت افتاده اند از رهگذر ایراد برخی فشارها به برخی وزرا، برای خود محبوبیتی در حوزه انتخابیه شان دست و پا کنند به امید آنکه بار دیگر بر کرسی های خوش نشینی مجلس تکیه دهند!

با هزار تاسف و شرمساری از بابت داشتن برخی نمایندگان، باید گفت که تعدادی از آنان به جای آنکه مطالبات واقعی مردم را در قالب اهرم های نظارتی خود بر مجلس دنبال کنند، رسماً درصدد فریبکاری هستند (که البته حساب این افراد از کلیت مجلس جداست)، به عنوان مثال نماینده ای  که خواستار اجرای یک "مراسم نمایشی کلنگ زنی" توسط فلان وزیر می شود تا «مردم شهرش تصور کنند که آن نماینده دارد کاری برایشان انجام می دهد» و «اجرای این نمایش» و «نه اجرای واقعی پروژه» را «شرط رضایت از وزیر» می شمارد، آیا واقعا نماینده مردم است؟!

چنین فردی، نه نماینده واقعی مردم است و نه دوست دولت. او فقط یک فرد فرصت طلب است که از ابزارهایی که قانون در اختیارش قرار داده، به وضوح برای اهداف کاملا شخصی خودش سوءاستفاده می کند و هیچ تعارفی هم در این میان ندارد!

به راستی آیا یک نماینده، باید مطالبات واقعی مردم را پیگیری کند یا خواسته های کلنگی خودش را؟! آیا چنین درخواست های بی شرمانه ای در شأن مجلس -که باید در راس امور باشد- است یا «عرض خود بردن و زحمت ملت و دولت داشتن» است؟!

یا نماینده ای که چشم انتظار آن است که فلان وزیر در فلان سفر خارجی او را نیز همراه خود ببرد تا بتواند سفری رایگان به آن سوی مرزها داشته باشد و کلی عکس و فیلم یادگاری و سوغات به همراه بیاورد، آیا موجبات وهن جایگاه رفیع مجلس را فراهم نمی سازد؟ البته این موضوع را به کلیت مجلس نسبت دادن جفا به آن است ولی وقاحت برخی تقاضاها و انتظارات به حدی بالاست که حتی وجود یک نفر با این مختصات نیز قابل تحمل نیست.

مورد دیگری که برخی نمایندگان به دلیل آن تیغ استیضاح را بر وزیران می کشند و آنان را تهدید می کنند عزل و نصب های تحمیلی است. متاسفانه برخی نمایندگان چنین می پندارند که چون در مقام نظارت بر وزرا هستند و می توانند از آنها سوال کنند یا استیضاح شان نمایند، فعال مایشاء هستند و حق دارند در امور داخلی وزارتخانه ها نیز امر و نهی کنند و مثلا خواستار عزل فلان مسوول و نصب فلان شخص (از دوستان) شوند و هرگاه وزیر مربوطه این تقاضاها را اجابت نکند یکراست سراغ استیضاح می روند.

البته طبیعی است که این قبیل از نمایندگان در طرح رسمی استیضاح این موارد را مکتوب نمی کنند که چون فلان وزیر «شوی کلنگ زنی» را اجزا نکرد یا به دوستان ما حکم ریاست نداد، استیضاحش می کنیم ، بلکه سراغ کلی گویی هایی مانند عدم کارآمدی وزیر و طولانی شدن زمان اجرای پروژه ها و این قبیل مسایل می روند.

مجموع این شرایط باعث می شود اولاً استیضاح به عنوان یک ابزار نظارتی قانونی، لوث شود و از حیز انتفاع ساقط شود، ثانیاض مجلس در حد اعلای خود تحقیر گردد و ثالثاً دستگاه های دولتی در انجام وظایف خود دچار رخوت و سستی شوند ، چه آنکه هرگاه بحث استیضاح وزیری مطرح می شود، بدنه آن وزارتخانه بخش عمده ای از توجه و توانش را مصروف این استیضاح می کندو منتظر می ماند تا ببیند آخر ماجرا به کجا می انجامد و در این بین بسیاری از کارها و ماموریت ها بر زمین می ماند.

مخلص کلام آن که برخی نمایندگان رسماً در مقام سوء استفاده از قدرت قرار گرفته و  به اصطلاح "شورش را درآورده اند" که هیأت رئیسه مجلس در مقام دفاع از حیثیت "خانه ملت" باید فکری به حال این "مصیبت" کند.