با وجود سياستهاي خصمانه كاخ سفيد عليه مردم ايران، بسياري از مردم آمريكا كه با تاريخ و فرهنگ غني ايران آشنايند، در صدد گسترش روابط خود با ايران و ايرانيان برآمدهاند.
به گزارش «خليجتايمز»، در نگاه نخست، به نظر نميرسد كه شهر شيراز و پورتلند، آمريكا چندان، رابطهاي با هم داشته باشند، اما وقايع اخير در پورتلند، نشان ميدهد كه به طور غيرمنتظره پيوندهاي محكمي بين ايران و به ويژه شيراز و اين شهر متوسط در گوشه سرسبز و كوهستاني شمال غرب آمريكا وجود دارد.
به تازگي يك نويسنده پورتلندي، كتابي را درباره مناظر زيباي اطراف شيراز نوشته و آنها را با بسياري مناظر و مناطق منطقه اورگن و پورتلند مقايسه كرده است.
همچنين «تام پيتر»، شهردار پورتلند، نخستين روز نوروز را «روز بزرگداشت فرهنگ فارسي» اعلام كرده است. شوراي شهر پورتلند با تصويب مصوبهاي در ميان همه چيزها به دوستي بين اين شهر و مردم ايران اشاره و اعلام كرد كه شهر آنان دوست دارد خود را برادر شهر شيراز بداند.
دانشگاه ايالتي پورتلند، بزرگترين مركز تحصيلات عاليه اين شهر هم بار ديگر دورههاي دكتراي زبان و مطالعات فارسي را پس از چند دهه خاموشي به راه انداخته است.
بايد گفت، اينچنين روابط گستردهاي، نميتواند مربوط به يك شخص يا يك گروه شود، بلكه مهمترين عوامل پشت اين روند را ميتوان گروهي به نام كميته دوستي ايران و آمريكا (AIFC) دانست.
«AIFC» نهادي غيررسمي از ايراني و آمريكاييهاي محلي است كه از گروههاي مختلف داوطلبان صلح سابق و ديگر افرادي كه به ايران رفته و در آنجا زندگي كرده يا مطالعاتي را در مورد اين كشور انجام دادهاند، در آن عضو هستند. اين گروه به قصد تحكيم پيوندهاي پورتلند و ايران در سال 2006 شكل گرفت. رهبر غيررسمي اين گروه، گودرز اقتداري است؛ يك ايراني ـ آمريكايي صريحالهجه با رفتاري جدي و لبخندي هميشه بر لب.
در دهه 1990 اقتداري مجري برنامه راديويي مسائل خاورميانه، به پورتلند آمد. وي در گفتوگوي اخير خود اظهار داشته كه هدف او از شكلدهي «AIFC»، تقويت دوستي بين ايران و پورتلند بوده است.
ظرف چند ماه، اين تشكل يك گروه محبت را تشكيل داد تا به پورتلنديها، درك بهتري از فرهنگ ايراني و جامعه اين كشور، ارايه دهد.
اين گروه، همچنين كنسرتي دو روزه را با نام «اجتماع صلح» با دو ساز به نامهاي «عود» و «ني» برگزار كردند. چند موسيقيدان آمريكايي يهودي نيز به اين كنسرت دعوت شده بودند و جالبتر آنكه اين كنسرت در كليساي مسيحيان شهر برگزار شد.
خانم «گرچن كافوراي»، يكي ديگر از اعضاي «AIFC» است كه به عنوان داوطلب صلح در دهه 1960 در ايران بوده است. وي دو سال حضورش در ايران را بسيار متحولكننده خوانده و در مورد شكلگيري اين گروه ميگويد، اين كار جزيي از تلاشهايي بود كه چهره انسانيتري از ايران و تاريخ پنج هزار ساله اين كشور ارايه ميدهد. وي ميگويد: «ايران كشوري بسيار جالب با پيشينهاي غني است كه بايد با ديدي بازتر به آن نگاه شود و نه تنها از ديدگاه محمود احمدينژاد».
كافوراي كه سالهاست يكي از برگزيدگان شهر پورتلند و زماني عضو شوراي شهر پورتلند بوده است، نقش مهمي در جلب موافقت شوراي شهر براي پيشبرد تلاشهاي «AIFC» و همچنين تأثير زيادي در تصويب قانوني براي اعلام دوستي با ايران و برادري با شهر شيراز داشته است.
بسياري از اعضاي ديگر «AIFC» نيز عضو گروهي هستند كه در تأسيس دوباره رشته دكتراي زبان فارسي در مركز معتبر مطالعات خاورميانه اين دانشگاه به اين دانشگاه كمك كردند.
اقتداري، كافوراي و ديگر اعضاي «AIFC»، قويا بر اين باورند كه دوستي دولتهاي ايران و آمريكا براي مردم اين دو كشور هم بسيار مفيد خواهد بود. اقتداري برآورد ميكند كه بين 5/1 تا 2 ميليون نفر ايراني ـ آمريكايي در ايالات متحده زندگي ميكنند كه از اين تعداد، ده تا پانزده هزار نفر در پورتلند ساكن هستند.