احمدی نژاد به چارلی رز: می خواهی جاهایمان را عوض كنیم، من سوال كنم، شما جواب دهی؟

محمود احمدی نژاد در گفتگو با چارلی رز به وی گفت: می خواهی جاهایمان را عوض كنیم، من سوال كنم، شما جواب دهی؟

به گزارش خبرنگار «آینده»، در هفتمین سفر احمدی نژاد به نیوریورك، وی به مصاحبه كننده خود چارلی رز اظهار می كند: می خواهی جاهایمان را عوض كنیم ؟ من سوال كنم شما جواب بدهید.

این سخنان احمدی نژاد در حالی بیان می شود كه شگرد سوال در برابر سوال، یكی از روشهای اصلی مورد استفاده احمدی نژاد در مواجهه با خبرنگاران بویژه گزارشگران خارجی بوده است.

در مصاحبه های خارجی احمدی نژاد كه تعداد آنها سه رقمی است، ده ها و شاید صدها بار ناظران شاهد بوده اند كه احمدی نژاد در پاسخ به سوالات خبرنگاران خارجی از وی درباره موضوعات مختلف، پاسخ این سوالات را با طرح سوالات متقابل از این خبرنگاران می دهد و نظر آنها را درباره سوالات خود جویا می شود و از آنجا كه وی در این سوالات برخی مشكلات و تناقضات دنیای غرب را مطرح می كند، دارای توفیق می شود.

بسیاری از خبرنگارانی كه با این سوالات احمدی نژاد مواجه شده اند، در برابر سوال وی پاسخ داده اند كه نظر آنها اهمیت چندانی ندارد. چرا كه آنها تنها یك خبرنگار یا گزارشگر و مجری تلویزیونی هستند و این نظر رییس جمهور ایران است كه دارای اهمیت و بار حقوقی و سیاسی است و از احمدی نژاد خواسته اند به جای جواب دادن به سوالات انها با سوالات متقابل، پاسخ خود را درباره پرسشهایشان مطرح كند.

اما با همه این بحثها باز هم احمدی نژاد در مصاحبه های خارجی خود به شگرد سوال در برابر سوال متوسل شده و سوالات خبرنگاران را با سوالات خود جواب می دهد.

در گفتگوی اخیر احمدی نژاد با چارلی رز، زمانی كه چارلی رز در برابر سوالات احمدی نژاد اقدام به جواب دادن كرد و گفتگو را به یك بحث دوطرفه تبدیل كرد و در واقع از حالت سوال كننده به طرف مباحثه احمدی نژاد تبدیل شد، احمدی نژاد با كنایه و لبخندی معنادار خطاب به وی گفت: چطور است جایمان را عوض كنیم، من سوال كنم و شما جواب بدهی؟

این سخن احمدی نژاد كه در واقع حرف درستی است، به خوبی روشن می كند كه گفتگوی تلویزیونی رییس جمهور یك كشور با یك خبرنگار، كه زمان محدودی دارد، محل مباحثه و بحثهای دو طرفه و نظر خواستن رییس جمهور از خبرنگار نیست؛ بلكه در این فرصت بایستی سوالات مودبانه، اما صریح و نه فرمایشی نظیر سوالات خبرنگاران صداوسیما از رییس جمهور مطرح شود و وی پاسخ و نظر خود را درباره مباحث مربوطه به روشنی ارائه كند و البته وی می تواند در برابر سوالاتی كه مصلحت نمی داند، از ارائه پاسخ و نظر خودداری كند و این گفتگو، زمان آن نیست كه نظر یك خبرنگار معمولی كه شاید برای بخش عمده مخاطبان اهمیت چندانی نداشته و برخی نظر وی را مانند نظر دیگر شهروندان نظری شخصی تلقی می كنند، پرسیده شود.

البته جناب احمدی نژاد قطعا به این موضوعات واقف است و در واقع از شیوه سوال در برابر سوال قصد دارد موضوعات مطرح شده درباره ایران توسط خبرنگاران خارجی را با موضوعات مشابه در غرب مقایسه كند، مثلا به سوالات درباره حقوق بشر در ایران و زندانیان با سوال درباره حقوق بشر در آمریكا پاسخ دهد. اما به جای آن كه این پاسخ خود را به صورت غیرشفاف و با استفاده از جدل یا سوال در برابر سوال اظهار كند، می تواند از شیوه مستقیم و صادقانه و شفاف تری استفاده كند و با ارائه آمار مستند، پاسخ خود درباره نقض حقوق بشر در غرب را ارائه نماید.

البته روش دیگر احمدی نژاد درباره مسایل داخلی مبنی بر ابراز بی اطلاعی و انكار نیز همانند روش فوق نتیجه مطلوبی در بر ندارد. به طور مثال وی در برابر سوالی درباره اجرای حكم 50 ضربه شلاق سمیه توحیدلو با اینكه این موضوع در رسانه های ایران از جمله مطبوعات انعكاس گسترده ای داشته، اظهار می كند چنین چیزی نشنیده ام و در برابر سوالی در مورد وضعیت موسوی و كروبی اظهار می كند آنها آزاد هستند. طبیعی است این گونه پاسخ دادن، تصویری غیرصادقانه و حد اقل كم اطلاع از رییس جمهور كشور در ذهن مخاطب شكل می دهد.

از این رو جناب احمدی نژاد بهتر است در برابر پرسشهایی كه به هر دلیل تمایل ندارد به آنها پاسخ دهد، از پاسخهای روشنی نظیر "این موضوع به من ارتباط ندارد" و یا "فعلا به این سوال نمی توانم پاسخ دهم" استفاده كند.